สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 232

บทที่ 232 จบกัน ชนเข้าอย่างจัง

เนื่องจากได้รับโทรศัพท์จากโห้หลีเฉิน หวางกวนจิ้งเองก็เป็นคนที่รู้จักหาวิธีเอาตัวรอด ก็เลยยืนรอเย้นหว่านอยู่หน้าห้องประชุมตั้งแต่เช้าแล้ว

ไม่ง่ายเลยจนได้เห็นเย้นหว่านเดินมา เธอถึงได้โล่งอกไปเปลาะหนึ่ง แต่กลับเห็นว่าเย้นหว่านเดินมากับฉูรั่วไป๋อย่างคาดไม่ถึง

พวกเขาเดินเคียงไหล่กันมา พูดคุยและหัวเราะกัน ดูแล้วหนุ่มก็หล่อสาวก็สวย ช่างเข้าขากันมาก

แต่หวางกวนจิ้งกลับตระหนักได้ทันทีว่านี่มันไม่ใช่เรื่องดีเสียแล้ว

จากสายที่โทรเข้ามาเมื่อเช้า แน่นอนว่ามันต้องหมายความว่าระหว่างคุณโห้กับเย้นหว่านจะต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ และตอนนี้ความเข้าขากันระหว่างเย้นหว่านกับฉูรั่วไป๋ กลับยิ่งดูเหมือนว่าพวกเขาต่างหากที่เป็นคู่รักกัน

แต่เย้นหว่านเป็นคู่หมั้นของคุณโห้นะ!

ถ้าเกิดว่าเย้นหว่านเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นเข้าล่ะก็ แทบไม่กล้าจะคิดเลย......

หวางกวนจิ้งรู้สึกหวั่นกลัวขึ้นมาเล็กน้อย มองดูเย้นหว่านที่กำลังเดินเข้ามา เพียงแค่พริบตา ก็เดินเข้าไปลากเย้นหว่านไว้ทันที

“เย้นหว่าน ในที่สุดเธอก็มาสักที ฉันรอเธออยู่ตั้งนาน รีบมากับฉันเร็ว”

“พี่หวาง เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”

เย้นหว่านรู้สึกงงงวย ที่ถูกลากให้เดินเข้าไปทั้งแบบนั้น

ฉูรั่วไป๋หยุดไปสองก้าว เมื่อเห็นว่าเย้นหว่านกำลังทิ้งระยะห่างจากตัวเองไปเรื่อยๆ

เขาก็รีบเดินตามเข้าไป

การประชุมจัดขึ้นที่ข้างโต๊ะสี่เหลี่ยมตัวยาว ตลอดเวลาที่ผ่านมาทุกคนต่างก็เลือกที่นั่งกันตามสบาย

หวางกวนจิ้งดึงตัวเย้นหว่านไป ให้นั่งลงที่ข้างๆตัวเอง

เย้นหว่านสงสัย “พี่หวาง มีเรื่องด่วนอะไรเหรอคะ”

หวางกวนจิ้งที่ถูกถามก็ชะงักไปครู่หนึ่ง เมื่อกี้เธอก็แค่หาข้ออ้างเพื่อแยกตัวเย้นหว่านออกมาจากฉูรั่วไป๋ก็เท่านั้น ไม่อย่างนั้นหากพวกเขาเดินเข้ามาด้วยกัน ก็คงนั่งด้วยกันพอดีแน่ๆ

ตอนนี้ความสัมพันธ์กับทางท่านประธานกำลังอยู่ในช่วยคับขันขนาดนั้น ถ้าเกิดท่านประธานมาเห็นเข้าจะต้องเกิดเรื่องแน่ๆ

ความคิดของหวางกวนจิ้งหมุนไปอย่างรวดเร็ว และหยิบยกเหตุผลลวกๆมาอันหนึ่ง

“เมื่อเช้าฉันพบเจอปัญหานี้เข้า เลยอยากหารือกับเธอหน่อย”

ขณะที่พูด หวางกวนจิ้งก็หยิบแฟ้มเอกสารออกมา เปิดไปหน้าหนึ่งแล้วหาหัวข้อสนทนาเพื่อคุยกับเย้นหว่าน

เย้นหว่านเป็นคนจริงจังกับงาน ก็เลยปฏิบัติตัวอย่างจริงจัง ถึงแม้ว่าปัญหานี้ดูแล้วคงไม่น่าจะยากเกินความสามารถหวางกวนจิ้ง

อีกอย่าง ปกติแล้วหวางกวนจิ้งก็ไม่เคยมาปรึกษาเธอเวลามีปัญหาอยู่แล้ว แล้วทำไมวันนี้ถึงมาหาเธอได้ล่ะ

ในขณะที่เย้นหว่านกำลังคาดเดาไปต่างๆนาๆนั้น ที่นั่งด้านข้างอีกข้างหนึ่งของเธอก็มีเงาสูงใหญ่ของคนๆหนึ่งนั่งลง

เมื่อหันไปมอง ก็เห็นว่าเป็นฉูรั่วไป๋

บนใบหน้าลูกครึ่งอันหล่อเหลาของฉูรั่วไป๋มีรอยยิ้มทรงเสน่ห์ประดับอยู่ เขาพูดอย่างสบายๆว่า

“เธอยุ่งของเธอไปเถอะ”

เย้นหว่านยิ้มให้เขา แล้วหันกลับไปหารือปัญหากับหวางกวนจิ้งต่อ

กลับกลายเป็นหวางกวนจิ้งที่อยู่ไม่สุขขึ้นมา เธออุตส่าห์จงใจแยกพวกเขาทั้งสองคนออกจากกัน ปกติฉูรั่วไป๋ก็พูดว่าจะนั่งกับคนของเขาไม่ใช่หรือ แล้วทำไมวันนี้ถึงอ้อมมานั่งข้างเย้นหว่านล่ะ

นี่ถ้าเกิดท่านประธานรู้เข้า ก็มีแต่จะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่น่ะสิ

หวางกวนจิ้งรู้สึกปวดขมับขึ้นมา

“พี่หวาง พี่หวาง”

เย้นหว่านเห็นว่าหวางกวนจิ้งใจลอย ก็เลยเรียกออกไปสองสามครั้ง

หวางกวนจิ้งเลยได้สติกลับมา แล้วบีบนวดขมับอย่างเขินอาย “เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ ก็เลยไม่ค่อยมีสติน่ะ”

“ถ้างั้นพี่ก็ลองพักผ่อนสักแป๊บดีไหมคะ งีบสักสองนาทีก็ยังดี”

เย้นหว่านวางเอกสารในมือที่กำลังหารือกันลง

ความคิดของหวางกวนจิ้งหมุนขึ้นมาอีกครั้ง แล้วก็คิดได้ว่า “เอาแบบนี้ดีกว่า เย้นหว่าน เธอช่วยดูเอกสารนี้ให้ดีๆ แล้วอีกเดี๋ยวเธอไปช่วยฉันพูดนะ”