สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 715

ค่ำคืนที่เงียบสงัด

เย้นหว่านหาวิธีให้ฉู่ฉู่ไปแต่เช้าแล้ว ตัวเองได้นอนรอโห้หลีเฉินอยู่ที่ห้อง

เธอมองดูประตูอยู่เรื่อยๆ มีความรู้สึกที่น่าพิศวงเหมือนอาบน้ำอาบท่ารอสามีกลับมากินตับเธออย่างไร้สาเหตุ

แก้มของเธอแดงก่ำอีก หัวใจอดเต้นตุ๊มๆต่อมๆไม่ได้

แต่กลับไม่คิด เพราะมือถือไม่มีเน็ต ก็ไม่มีเรื่องเฉพาะเจาะจงอะไรให้เธอทำ หัวใจเต้นตุ๊มต่อมไปมาเธอก็หลับเฉยเลย

เธอหลับอย่างสะลึมสะลือ รู้สึกบนตัวคันยุบยิบ ไม่ค่อยสบายตัว ด้วยจิตใต้สำนึกจึงได้เอามือไปผลัก แต่แล้วกลับผลักไม่ออก แถมยิ่งคันยุบยิบกว่าเดิมอีก เย้นหว่านผลักอีกและพึมพำว่า “อย่าขยับ......”

อาการคันบนตัวหยุดไปหนึ่งวินาที ต่อมาก็ได้คันยุบยิบอีก ยังนำพามาซึ่งเสียงทุ้มต่ำมีแรงดึงดูดของผู้ชาย

“คุณให้ผมกลับมาเร็วๆ ไม่รับผิดชอบไม่ได้นะ”

รับผิดชอบ? รับผิดชอบอะไร?

สมองของเย้นหว่านยังสะลึมสะลืออยู่ อาการคันของร่างกายยิ่งอยู่ยิ่งชัดเจน ราวกับแฝงด้วยกระแสไฟคอยช็อตเส้นประสาทของเธอ

เธอตัวสั่นและอ่อนยวบยาบจนยากที่จะควบคุม แต่วินาทีที่ผู้ชายจะครอบครองเธอ เธอถึงได้สติขึ้นมาอย่างสิ้นเชิง

โห้หลีเฉินฉวยโอกาสตอนที่เธอยังหลับอยู่กินตับเธอ กินตับเธอแบบนี้เลย.......

ท้องฟ้ายังไม่สว่าง

ข้างหูของเย้นหว่านก็เอะอะเสียงดังขึ้นมา เธอลืมตาขึ้นมาอย่างหงุดหงิด ที่เห็นก็คือใบหน้าหล่อกระชากใจของโห้หลีเฉินที่จนทำให้เธอจิตใจล่องลอย

เขายังอยู่

หัวใจของเย้นหว่านกระชุ่มกระชวย แต่ก็สังเกตเห็นว่าเสียงของด้านนอกทำให้โห้หลีเฉินไม่สบายใจจนขมวดคิ้ว

เห็นได้ชัดว่าหลายวันมานี้เขาไม่ได้หลับดีๆเลย ใต้ตาดำคล้ำ เมื่อคืนเขาหลับสนิท ตอนนี้ยังไม่ตื่นเลย

เย้นหว่านอยากให้เขานอนพักผ่อนอีกหน่อย กำลังอยากจะเปิดปากให้บอดี้การ์ดไล่คนที่เอะอะเสียงดังไป แต่กลับได้ยินบอดี้การ์ดพูดเสียงสูงว่า “ท่านดยุกครับ รบกวนคุณไปก่อนครับ คุณเย้นยังนอนอยู่ครับ”

ท่านดยุก?

เซอร์ยุนซี!

เย้นหว่านเบิกตากว้างอย่างตะลึงงัน นี่เพิ่งจะกี่โมงเอง ทำไมเซอร์ยุนซีก็มาที่นี่แล้ว

อีกอย่าง ที่สำคัญคือ โห้หลีเฉินยังนอนเตียงเดียวกับเธออยู่เลย

ถ้าถูกเขาพบเห็นเข้า ด้วยอิทธิพลที่เซอร์ยุนซีมีต่อประเทศเบียนหนาน แผนการทั้งหมดของเธอกับโห้หลีเฉินก็จะล้มเหลวหมด

งั้นก็จบเห่แล้ว!

เย้นหว่านตื่นเต้น ตั้งหน้าตั้งตารอให้เซอร์ยุนซีรีบไปเร็วๆ แต่กลับตะลึงงันที่ได้ยินเขาพูดว่า “ฉันให้เกียรติเธอ ไม่เข้าไปด้านในหรอก ฉันจะรอเธอตื่นที่ห้องโถง”

ระหว่างที่พูด ยังตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามา แค่อยู่หน้าประตูของห้องนอนเย้นหว่านเอง

ในขณะเดียวกัน ยังตามมาด้วยเสียงฝีเท้าของคนอื่น บนผ้าม่านประตูก็สะท้อนเงาสูงใหญ่อยู่หลายเงา

คือบอดี้การ์ดสี่คนนั้นยืนอยู่นอกม่านประตู

เหมือนเทพเฝ้าประตูยังไงอย่างงั้น ไม่ให้เซอร์ยุนซีมีโอกาสเข้ามาและขวางทางที่โห้หลีเฉินแอบจากไปไว้ด้วย

เย้นหว่านนั่งอยู่บนเตียงอย่างตื่นตะลึงจนตาค้าง เธอแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

“หนวกหูจริงๆ”

ข้างกายมีเสียงทุ้มต่ำและหงุดหงิดของผู้ชายดังขึ้น

ฝ่ามือของเขาก่ายอยู่บนตา ทั้งเนื้อทั้งตัวมีกลิ่นไอของความเหี้ยมโหดและอันตรายฟุ้งกระจายอยู่

อาจจะเรียกกันโดยทั่วไปว่านอนไม่อิ่มแล้วหงุดหงิด

ขมับของเย้นหว่านกระตุก โห้หลีเฉินยังคงถูกรบกวนจนตื่นอยู่ดี อีกอย่าง เขาอารมณ์ไม่ดีขนาดนี้ เธอยิ่งกลัวเขาเดินออกไปบีบคอเซอร์ยุนซีให้ตายโดยตรง

งั้นก็ไม่ต้องปกปิดความสัมพันธ์ แต่ต้องเปลี่ยนเป็นซ่อนศพโดยตรงแล้ว

แค่คิดเย้นหว่านก็กลัวจนตัวสั่นแล้ว เธอรีบจูงมือของโห้หลีเฉินไว้ และพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “เซอร์ยุนซีอยู่ด้านนอก จะทำยังไงดีคะ?”

“เดี๋ยวเอาให้มันตายเลย”