ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 900

อ๋องหนานหวายทรงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ท่านแม่คิดเช่นไรขอรับ?”

กุ้ยไท่เฟยส่ายหน้า “ตอนนี้ข้ายังมองสถานการณ์ได้ไม่ชัดเจน”

อ๋องหนานหวายพูดว่า “ช่างเถิด อย่าคิดมากเลยขอรับ ซุนฟางเอ๋อร์จะไม่ทรยศข้า ข้ามั่นใจมาก”

“เจ้าแน่ใจหรือว่านางจะไม่หักหลังเจ้า? เหตุใดเจ้าถึงแน่ใจนัก?” กุ้ยไท่เฟยถาม

อ๋องหนานหวายตอบว่า “เพราะนอกจากข้าแล้วก็ไม่มีใครอยู่กับนาง และนางไม่เต็มใจจะใช้ชีวิตธรรมดา นางต้องการเอาชนะจริง ๆ”

กุ้ยไท่เฟยส่ายหน้า “เจ้านี่นะ ก่อนหน้านี้ข้าเคยบอกเจ้าว่าไม่มีใครกล้าอยู่กับนาง แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เพราะตอนนี้หลายคนรู้ความสามารถของนางแล้ว ดังนั้นอย่ามั่นใจเกินไป ข้าสังหรณ์ใจว่าการที่หูฮวนสี่เข้าใกล้ซุนฟางเอ๋อร์นั้น ก็เพื่อยุยงให้นางทรยศ”

อ๋องหนานหวายยกยิ้ม “ท่านแม่กังวลเกินไปแล้ว แม้ว่าหูฮวนสี่จะต้องการทำเช่นนั้น แต่ซุนฟางเอ๋อร์ก็จะไม่ทำหรอก นางกำลังจะเป็นพระชายาในไม่ช้า นี่คือสิ่งที่นางไม่เคยกล้าฝันตอนที่นางเป็นสนมด้วยซ้ำ”

“แต่เจ้าควรดูด้วย นางไม่ได้เต็มใจนักไม่ใช่หรือ?”

“ที่ไม่เต็มใจก็เป็นเพราะหัวใจของข้าไม่ได้อยู่ที่นาง บางทีนางอาจจะยังคิดถึงมู่หรงเจี๋ยอยู่บ้าง แต่นางก็ฉลาดพอ เมื่อก่อนมู่หรงเจี๋ยไม่เคยมองนางเลย แม้แต่ตอนนี้หรืออนาคตก็ไม่มอง นางเคยฝันเฟื่องมาก่อน แล้วนางจะได้รู้ว่าระหว่างการลุ่มหลงไปกับความฝันเลื่อนลอย กับการได้ครองตำแหน่งพระชายา อันไหนจะสำคัญกว่า”

กุ้ยไท่เฟยพูดอย่างเฉยเมย “เจ้าก็ยอมรับเช่นกันว่าหัวใจของเจ้าไม่ได้อยู่ที่นาง จึงเห็นได้ว่าเจ้ายังไม่ลืมโหรวเหยา หญิงสาวผู้ต่ำต้อยคนนั้น”

อ๋องหนานหวายเปลี่ยนเรื่อง “หยุดพูดเถิดขอรับ มาทานอาหารเย็นส่งท้ายปีกันเถอะ”

เรือนชิงหนิงถูกทิ้งให้เงียบเหงา แต่เรือนฟังเสียงฝนมีชีวิตชีวามาก

มีโต๊ะสองโต๊ะ โต๊ะหนึ่งสำหรับมู่หรงเจี๋ย ภรรยาของเขา และหยวนฉุ่ยยวี่ แม่ยายแก่ของมู่หรงเจี๋ย ส่วนอีกโต๊ะสำหรับพี่ชายคนโต พี่สาว และแม่ของเสี่ยวซุน ตาวเหล่าต้า แม่นม และคนรับใช้ที่รับใช้หยวนฉุ่ยยวี่