ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1083

ทุกคนรู้อยู่แก่ใจว่าในวันนี้ทั้งสองฝ่ายจงใจกล่าวบทสนทนาเหล่านั้นออกมาเพื่อต้องการให้องค์จักรพรรดิได้ยิน

ทว่าองค์จักรพรรดิประทับอยู่ในห้องโถงด้านในจึงไม่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสอง ถึงกระนั้นลู่กงกงก็รายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อย่างละเอียด

หลังจากฟังรายงานองค์จักรพรรดิก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวออก “พระชายาพูดได้ตรงไปตรงมาและรุนแรงยิ่งนัก คำพูดทุกคำของนางช่างเชือดเฉือนไม่น้อย นางจงใจพูดแทงใจดำเจ้าแปดหรือ? นางกำลังประณามข้าอยู่ต่างหาก เพราะนางเกลียดชังข้าไม่น้อย”

ลู่กงกงเผยท่าทีกังวลพร้อมกล่าว “ถึงกระนั้นฝ่าบาทอย่าทรงยอมอ่อนข้อนะพ่ะย่ะค่ะ นางจะต้องออกเดินทางไปยังเป่ยโม่ในวันพรุ่งนี้ แม้ไม่รู้ว่าจะทำสำเร็จหรือไม่ แต่อย่างน้อยก็สามารถแลกเปลี่ยนองค์ชายรัชทายาทของเป่ยโม่ให้มาอยู่ในแผ่นดินของเราได้ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเรายังสามารถปลีกตัวไปเจรจากับเซียเป่ยได้ โอกาสเช่นนี้หายากยิ่งพ่ะย่ะค่ะ”

องค์จักรพรรดิส่ายหน้าพลางกล่าว “ข้าไม่ตำหนินางหรอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการลงโทษ สิ่งที่นางพูดไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย บางทีนางอาจจงใจใช้โอกาสที่ถูกส่งไปยังเป่ยโม่สร้างสถานการณ์เพื่อระบายความข้องใจ... เสี่ยวลู่จื่อ สิ่งนี้ทำให้ข้ามั่นใจมากว่ าอย่างน้อยหากนางมีแผนชั่วร้าย นางคงไม่เอ่ยคำเหล่านั้นออกมา การยั่วยุของนางแสดงให้ข้าเห็นถึงความภักดี และเมื่อเร็ว ๆ นี้ก็มีบางอย่าง...”

จู่ ๆ เขาก็หยุดพูด และหันมองทางอื่นพร้อมครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนหัวเราะเบา ๆ “อย่างไรก็ตาม นางไม่เข้าใจว่าเหตุใดอำนาจทุกอย่างถึงต้องผูกรวมอยู่ที่จักรพรรดิ และไม่ควรมีใครคนหนึ่งละโมบอยากได้มัน ทุกอย่างจะต้องมีความสมดุล หากสูญเสียความสมดุล ก็ไม่อาจควบคุมสถานการณ์ได้ อ๋องหนานหวายมีความทะเยอทะยาน แต่ไม่มีอำนาจ ส่วนองค์ชายเจ็ดไม่มีความทะเยอทะยาน แต่มีอำนาจมากมายในมือ มิใช่ว่าข้าไม่เชื่อใจองค์ชายเจ็ดหรอกนะ แต่ข้าจำเป็นต้องระวังตัว เพื่อป้องกันไม่ให้ใครมาทำลายเผ่นดินต้าโจวของข้าได้”

“ฝ่าบาทตรัสได้สมเหตุสมผลยิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ” ลู่กงกงครุ่นคิดชั่วครู่ ก่อนกล่าวด้วยท่าทีลังเล “อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งอย่างจะต้องมีความสมดุลอย่างที่พระองค์ตรัสไว้ก่อนหน้านี้ หากปราบปรามผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ความสมดุลจะไม่หายไปหรือพ่ะย่ะค่ะ? ตอนนี้เขายังอยู่ที่สนามรบ สงครามครั้งนี้ไม่อาจหยุดยั้งได้ และท่านอ๋องก็ไม่ต้องการล่าถอย ก่อนหน้านี้อ๋องฉีเขียนจดหมายมาแจ้งพระองค์เกิดโรคระบาดร้ายแรง แต่ขาดแคลนยาหมอผู้มีประสบการณ์ หนำซ้ำพวกเรายังไม่รู้แน่ชัดว่าจะกำจัดโรคระบาดได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

องค์จักรพรรดิกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เจ้าคิดว่าตอนนี้องค์ชายเจ็ดยังอยู่ที่ค่ายทหารจริง ๆ หรือ?”

ลู่กงกงผงะ “ฝ่าบาทหมายความว่าอย่างไร อ๋องหนานหวายพูดความจริงหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“สิ่งที่เขาพูดอาจไม่เป็นความจริงทั้งหมด แต่องค์ชายเจ็ดไม่ได้อยู่ที่ค่ายทหารอย่างแน่นอน อันที่จริงองค์ชายเจ็ดรู้อยู่แก่ใจ ว่าแม้ข้าจะไม่รู้แน่ชัดว่าเขาอยู่ไหน แต่ข้ารู้ว่าเขาต้องการทำอะไร ดังนั้นข้าจึงเลือกที่จะไม่สอบสวน เพราะมันคือความเชื่อใจในอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งความเชื่อใจเกิดจากความภักดีที่องค์ชายเจ็ดมีต่อแผ่นดินต้าโจวและข้า”

ลู่กงกงมององค์จักรพรรดิด้วยความประหลาดใจ “หาก... สิ่งนี้เป็นความจริง แล้วเหตุการณ์จับตัวประกันในคืนนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”

“ไม่จำเป็นต้องสอบสวน เป็นความจริงที่อ๋องหนานหวายมีความทะเยอทะยาน และไม่เคยยอมแพ้ที่จะซื้ออาวุธหรือซุกซ่อนกองกำลัง ไม่สำคัญเขาจะจงใจจับซินเอ๋อร์เป็นตัวประกันจริง หรือเป็นแผนการขององค์ชายเจ็ด แต่ผู้ที่ซุนฟางเอ๋อร์ออกไปพบในคืนนี้คือใคร? ตอนนี้ซุนฟางเอ๋อร์คือคนที่อยู่ข้างกายข้า ดังนั้นการที่อีกฝ่ายติดต่อกับนาง ก็นับว่าเป็นการไต่ถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของข้า ข้าประมาทเลินเล่อเกินไปเพราะคิดเสมอว่าซุนฟางเอ๋อร์คือพวกที่สามารถปรับตัวไปตามสถานการณ์ แต่ข้าลืมคิดไปว่านางใช้ชีวิตอยู่กับเจ้าแปดมานานหลายปี ดังนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองจึงไม่ใช่อย่างที่นางกล่าวอ้าง”