เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”
ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่
นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่น
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคระบาดที่กำลังแพร่กระจายถูกมองข้าม มันคือสิ่งที่นางต้องการจริง ๆ หรือ?
“ท่านปู่ เราไม่อาจทำเช่นนั้นได้นะเจ้าคะ!” ในชีวิตนี้ฉินโจวไม่เคยขัดคำสั่งปู่มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่ทำเช่นนี้ นางจึงรู้สึกเศร้าอย่างยิ่ง แต่ก็จำเป็นต้องทำลงไป
แม่ทัพเฒ่าฉินแทบไม่เชื่อหูตนเอง “อะไรนะ? เจ้าทำไม่ได้รึ? เจ้าไม่เชื่อฟังข้าแล้วหรือ?”
เขาสะเทือนใจอย่างมากจนสำลัก เขาเริ่มไออย่างรุนแรงจนน้ำตาไหลออกมา
“ท่านปู่!” ฉินโจวลูบหลังเขาอย่างรวดเร็ว “ท่านเป็นอะไรไป?”
แม่ทัพเฒ่าฉินไออย่างหนักจนรู้สึกเจ็บหน้าท้อง ในที่สุดเขาก็หยุดไอก่อนสูดหายใจเข้าลึก จากนั้นปัดมือหลานสาวออก “เจ้าไม่ใช่หลานข้า ออกไปซะ!”
ฉินโจวมองเขาด้วยความเศร้าใจ “ท่านปู่!”
“หากเจ้ายังเรียกข้าว่าปู่ เจ้าก็ต้องฟังข้า” หลังจากแม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกสะเทือนใจ ใบหน้าและดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่ความปรารถนาและความโลภสะท้อนอยู่ในดวงตา
ฉินโจวนิ่งเงียบ นางไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้ให้ท่านปู่ฟังอย่างไรดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...