ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1167

นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาด

สำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้

ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”

ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมัน

ฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”

ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”

ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”

ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”

ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”

ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย ตั้งแต่ยังเยาว์ นางก็เห็นมาตลอดว่าท่านปู่บังคับให้เขาฝึกฝนศิลปะป้องกันตัวและเรียนวรรณกรรม อย่างไรก็ตาม ท่านปู่ไม่เคยภูมิใจกับความสำเร็จของเขาเลย

ดังนั้นตลอดหลายปีที่ผ่านมา นางจึงเชื่ออย่างสนิทใจว่าท่านปู่ฝากความหวังทั้งหมดของตระกูลไว้กับตน

“แล้วเจ้าต้องการอะไร?” น้ำเสียงของฉินโจวอ่อนโยนขึ้น

ฉินเป้ามองนางด้วยสายตาเจ็บปวด “ท่านยังจำตอนที่เรายังเด็กได้หรือไม่ ท่าน ข้า และพี่ใหญ่แอบขุดหลุมข้างพุ่มไม้ และหนีออกไปขโมยผลไม้? ข้าเพียงต้องการให้พวกเราสามพี่น้องอยู่กันพร้อมหน้าเหมือนแต่ก่อนเท่านั้น”

ฉับพลันหัวใจขอฉินโจวก็รู้สึกเจ็บปวด ความทรงจำในวัยเด็กหลั่งไหลเข้ามาในความคิดของนาง มันไม่สามารถกลับเป็นเช่นนั้นได้อีกต่อไป

พี่ใหญ่ตายไปแล้ว