หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”
แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”
ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”
แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”
“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”
“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”
ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่งขณะน้ำตาไหลริน “ดี ดี ข้าไม่เคยคาดหวังว่าท่านปู่จะคิดว่าข้าคือความหวังของตระกูลฉิน ท่านกล่าวคำเหล่านั้นืเพียงเพราะต้องการโน้มน้าวให้ข้าช่วยเหลือน้องชายเพื่อสร้างคุณงามความดี และสืบทอดตระกูลฉิน และข้าก็เชื่อท่านราวกับคนโง่เขลา”
แม่ทัพเฒ่าฉินโมโหอย่างมากเมื่อเห็นนางคลุ้มคลั่ง “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าเป็นอย่างไร? เขาคือน้องชายของเจ้า เจ้าทำบางอย่างเพื่อเขาไม่ได้รึ?”
“เจ้าค่ะ เจ้าค่ะ เจ้าค่ะ!” ฉินโจวตอบสามครั้งติดต่อกัน ก่อนถอยไปหนึ่งก้าว ขณะดวงตาฉายแววแตกสลาย “ข้าจะเข้าไปในพระราชวังตามที่ท่านต้องการ!”
ใบหน้าของแม่ทัพเฒ่าฉินเปล่งประกาย “ปู่จะพาเจ้าเข้าไปในวังเอง”
ฉินโจวตะโกนด้วยความโมโห “ไปให้พ้น ตาเฒ่า นับจากนี้ไป ข้าขอไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกเจ้าอีก!”
แม่ทัพเฒ่าฉินไม่พอใจอย่างมาก “เจ้า... กล้าดีอย่างไรถึงหยาบคายกับปู่?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...