ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1082

อ๋องหนานหวายเหลืออดต่อท่าทีโอหังในคืนนี้ของจื่ออัน เขาจึงตำหนิด้วยความโกรธ “พระชายา ได้โปรดรักษาท่าทีด้วย เจ้าเป็นพระชายา มิใช่หญิงแก่ที่ชอบด่ากราดไปทั่ว และที่นี่คือวังซีเหวย ไม่ใช่สถานที่ที่ใครจะกระทำอะไรก็ได้ ในอดีตมู่หรงเจี๋ยไม่คิดกบฏ เพราะเขาไม่ต้องการทำเช่นนั้น เขามีทั้งแรงสนับสนุนจากเชื้อพระวงศ์และอำนาจทางการทหารอยู่ในมือ แล้วเหตุใดถึงต้องทำเช่นนั้นด้วยเล่า? แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไปแล้ว องค์จักรพรรดิหายจากอาการประชวร และฟื้นฟูอำนาจกลับมาดังเดิม มู่หรงเจี๋ยเคยนั่งอยู่ในตำแหน่งสูงสุด และอาจจะไม่ต้องการลงจากอำนาจก็เป็นได้ ดังนั้นจึงใช้ประโยชน์จากการสงบศึกชั่วคราวกลับมายังเมืองหลวงและช่วงชิงบัลลังก์ เห็นได้ชัดว่าเขามีจุดประสงค์อันชั่วร้ายและความทะเยอทะยานอันโฉดชั่ว แม้เจ้าจะพูดแก้ตัวให้เขาสวยงามเพียงใด มันก็ไม่อาจพิสูจน์ได้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จื่ออันก็หันมองเขาด้วยสายตาเชือดเฉือน “ท่านผู้นำกลุ่มกบฏช่างพูดจามีศีลธรรมยิ่งนัก ท่านมียางอายบ้างหรือไม่? ท่านไม่รู้สึกรังเกียจตนเองบ้างหรือ ข้ารู้สึกละอายใจแทนท่านเสียจริง ท่านคิดว่าจะปกปิดสิ่งที่ตนทำกับกุ้ยไท่เฟยได้หรือ? และหากไม่ใช่เพราะองค์จักรพรรดิให้โอกาสท่านกลับใจ คิดหรือว่าจะสามารถปกปิดทุกคนเกี่ยวกับการร่วมมือของท่านและพ่อค้าอาวุธได้? ตอนที่ข้ายังอยู่ในวัง กุ้ยไท่เฟยถามข้าเกี่ยวกับเรื่องเงิน และอ้างว่าต้องการซ่อมแซมศาลาชิงหนิง แต่ใครจะรู้ว่าท้ายที่สุดเงินเหล่านั้นถูกจ่ายให้กับพ่อค้าอาวุธ ท่านอย่าคิดว่าข้าไม่รู้เรื่องเหล่านี้ หูฮวนสี่ผู้ดูแลกิจการของตระกูลหูบอกข้าว่ามีใครบางคนสับเปลี่ยนบันทึกรายรับรายจ่ายของข้า ทั้งยังบอกอีกว่าคนผู้นั้นทีท่าทีประหลาดไม่น้อย นางสะกดรอยตามคนผู้นั้นไปอย่างระมัดระวัง และพบว่าเขาคือคนจากแคว้นต้าเยว่ที่ค้าขายอาวุธเป็นอาชีพ หลังจากไต่สวนนางแล้ว ข้าก็พบว่ากุ้ยไท่เฟยเป็นผู้ขโมยบันทึกของข้า และถอนเงินจากธนาคารของรัฐโดยไม่ขออนุญาต แต่เนื่องจากพ่อค้าอาวุธไม่สามารถแลกเปลี่ยนตั๋วเงินได้ ท่านจึงไปพบอ๋องเหลียงเพื่อขอให้แลกเปลี่ยนตั๋วเงินแทนตน และทุกวันนี้อ๋องเหลียงก็ยังไม่รู้ตัวว่าตนถูกโกง”

“ไร้สาระ!” ร่างกายอ๋องหนานหวายสั่นเทิ้มด้วยความโมโห ในที่สุดเขาก็รู้ว่าเหตุใดพ่อค้าอาวุธถึงอ้างว่าตั๋วเงินเหล่านั้นเป็นของปลอม แท้จริงแล้วหูฮวนสี่และเซี่ยจื่ออันลอบเข้ามายุ่งวุ่นวายนี่เอง

อ๋องหนานหวายจ้องมองจื่ออันด้วยสายตาอาฆาต เขาอยากจะถลกหนังนางทั้งเป็นเสียจริง หากไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายทำให้เขาบาดหมางกับพ่อค้าอาวุธ ธนูและหน้าไม้เหล่านั้นคงตกอยู่ในมือของเขานานแล้ว เหตุใดวันนี้ถึงมีปัญหามากมายเกิดขึ้นเช่นนี้

อย่างไรก็ตาม มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่นางหยิบยกเรื่องนี้มาพูดในวันนี้ หลังจากเก็บงำเป็นความลับมานาน ดูเหมือนว่าการที่จู่ ๆ นางก็ยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด เป็นแผนการสมรู้ร่วมคิดจริง ๆ

จื่ออันไม่ยอมปล่อยให้เขาลอยนวลเช่นนี้หรอก ความโกรธที่นางต้องกล้ำกลืนมาตลอดถูกระเบิดออกก่อนที่จะเดินทางไปยังเป่ยโม่ ซึ่งไม่เพียงแต่เปิดโปงอ๋องหนานหวายเท่านั้น แต่รวมไปถึงองค์จักรพรรดิด้วย

“ข้าพูดความจริงหรือไม่ ท่านย่อมรู้อยู่แก่ใจ องค์ชายเจ็ดและท่านคือพี่น้องกัน ท่านพยายามโน้มน้าวเขาหลายครั้ง แต่เขาก็หลบเลี่ยงท่านมาโดยตลอด เพราะเห็นแก่ความเป็นพี่น้อง ถึงกระนั้นท่านก็ยังต้องการกล่าวหาเขาในเรื่องที่ไม่เป็นความจริงอีกหรือ?

หากต้องการแย่งชิงบัลลังก์จริง ๆ เขาก็คงไม่อาสานำกองทัพไปรบด้วยตนเอง โดยไม่รู้ว่าการจากไปของเขาอันตรายเพียงใดใช่หรือไม่? แต่เขากลับไม่มีทางเลือกอื่น เพราะเป็นทายาทตระกูลมู่หรง และเป็นถึงพระอนุชาขององค์จักรพรรดิ หากไม่ใช่เขาที่อาสาจะแบ่งเบาความกังวลของฝ่าบาท แล้วผู้ใดจะแบกรับหน้าที่นี้เล่า? ท่านเองก็เป็นสมาชิกของตระกูลมู่หรงเช่นกัน แต่ท่านทำอะไรเพื่อคนในตระกูลบ้าง มิหนำซ้ำยังลอบทำร้ายพี่น้อง และยังยุยงให้ผู้อื่นเกิดความโลภเพื่อสนองความต้องการของตนมากี่ครั้งแล้ว? องค์จักรพรรดิทรงมีเมตตาจึงพระราชทานโอกาสให้นับไม่ถ้วน แต่เมื่อได้รับความโปรดปราน ท่านกลับทำลายมันจนสิ้น”

อ๋องหนานหวายโมโหนางจนแทบควบคุมตนเองไม่ได้ ขณะที่ชางชิวยังมีท่าทีนิ่งเฉย เขาหยุดอ๋องหนานหวายเอาไว้และโค้งให้จื่ออัน “พระชายาขอรับ คำพูดของราษฎรผู้ต่ำต้อยเช่นข้าอาจทำให้พระองค์หมางใจ โปรดให้อภัยข้าน้อยด้วยเถิด อ๋องหนานหวายและผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เป็นพี่น้องที่มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้น และไม่เคยมีการใช้ความรุนแรงอันใดตามที่พระองค์กล่าวอ้าง แต่หากมีข่าวลือเช่นนั้นจริง ก็คงถูกสร้างขึ้นโดยผู้ที่ต้องการทำลายความสัมพันธ์พี่น้องของท่านอ๋องทั้งสองขอรับ”

จื่ออันหัวเราะเยาะ “จริงรึ?” สิ้นคำ นางหันไปกล่าวกับจ้วงจ้วงว่า “ไปกันเถอะ สิ่งใดถูก ส่งใดผิดย่อมเห็นได้ชัดแจ้ง สวรรค์จะคัดสรรเอง”

นางดึงมือจ้วงจ้วงให้เดินออกจากท้องพระโรง

ชางชิวคือบุคคลที่มีวาทศิลป์อย่างมาก เพียงมองท่าทีสงบนิ่งของเขาแค่แวบเดียว นางก็รู้ว่าตนไม่ควรอยู่ในวังซีเหวย เพื่อรอให้อีกฝ่ายโต้กลับและแก้ตัวได้