จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 250

ใครจะคิดถึงไปได้ คนที่มีความเป็นสุภาพบุรุษเป็นที่สุดอย่างชุยโจวมู่ กลับเป็นคนที่ถูกส่งมาเป็นไส้ศึกในประเทศหลงจากประเทศเทียนจ้าว？

แล้วมีใครจะคิดไปถึงได้อีกว่า เหตุการณ์โดนยาพิษในโรงเรียนโรงเรียนประถมทิงเฉา เป็นปฏิบัติการของชุยโจวมู่？

แล้วมีใครจะคิดไปถึงได้อีกว่า ชุยหย่งซินที่เป็นถึงรองนายกสมาคมลายมือภาพเขียนแห่งเจียงหนาน ก็เหมือนชุยโจวมู่ เป็นไส้ศึกอีกคน？

แต่เพราะว่า คำพูดนี้ออกจากปากของเย่อู๋เทียน

ไม่มีใครสงสัย！

เพราะเขาคือเย่อู๋เทียน！

เจ้ายมบาลชิงตี้แห่งประเทศหลง เทพอารักษ์แห่งประเทศหลง เย่อู๋เทียน！

ช่วงเวลานั้นเอง ทุกคนทั้งบริเวณ ต่างก็ตกตะลึง

ต่างงงกันตาค้างมองไปที่เย่อู๋เทียน

โดยเฉพาะเหลียนซินหรู

ถึงยังไงก็คิดไม่ถึง ฉีเซิงหยางคนที่เห็นอยู่ข้างหน้านี้ กลับเป็นเย่อู๋เทียน！

แต่ไม่นานนัก เหลียนซินหรูก็ดึงสติกลับมาได้ ผู้ชายข้างหน้านี้ ก็คือเย่อู๋เทียน！

เย่อู๋เทียนยิ้มน้อย ๆ มองไปที่บรรดาผู้ปกครองที่อยู่ในบริเวณ

“เป็นยังไงครับ พวกคุณไม่อยากร่วมมือกับผม เคียงบ่าเคียงไหล่กันสู้ศึกหรือ？”

เพียงคำพูดเดียว

บรรดาผู้ปกครองที่อยู่ในบริเวณ ต่างรู้สึกเลือดพล่าน

เลือดสู้เดือดพล่าน！

ได้ร่วมเข้าฉากละครกับเจ้ายมบาลชิงตี้แห่งประเทศหลง เล่นงานไส้ศึกจากประเทศเทียนจ้าว！

เป็นเกียรติภูมิสูงส่งล้นฟ้า！

เหลียนซินหรูแสดงเจตจำนงทันทีเป็นคนแรก

“เบื้องหน้าการปกป้องประเทศ ไม่มีเรื่องเล็ก！”

“ข้าขอร่วมด้วย！”

ยิ้มบนใบหน้าของเย่อู๋เทียนเข้มข้นขึ้น

“ขอบคุณคุณครูเหลียน”

เหลียนซินหรูโกรธงอน

“ทำไมคุณไม่บอกตั้งแต่ต้นว่าคุณคือเย่อู๋เทียน！ระหว่างทางที่มาเจียงหนาน คุณยังกล้าโทรศัพท์มาบอกฉันว่า คุณไม่มาแล้ว！ตอนนี้ดีแล้วสิ พอคุณได้มา เลยได้เกิดเรื่องกันใหญ่เลย！”

เย่อู๋เทียนยิ้ม ๆ

“ไม่รู้จะทำไงได้ ตอนนี้ชื่อเสียงดังเกินไป ถึงเวลาต้องทำตัวให้สมถะ ลดตัวอยู่อย่างโลว์โปรไฟล์หน่อย”

เหลียนซินหรูงอนใส่

“นี่นะที่เรียกว่าสมถะ？”

เย่อู๋เทียนไม่พูดอะไร

เหลียนซินหรูชี้หน้าเย่อู๋เทียน พูดเสียงเคืองแกมขู่

“ให้เสร็จเรื่องก่อนค่อยหาคุณคิดบัญชี！”

บรรดาผู้ปกครองส่วนมาก ต่างก็ไม่รู้ว่าเย่อู๋เทียนเคยเป็นเพื่อนนักเรียนกับเหลียนซินหรูมาก่อน

ตอนนี้เห็นเหลียนซินหรูแสดงท่าทางแบบนี้กับเย่อู๋เทียน

ต่างก็รู้สึกเครียดกัน！

เย่อู๋เทียนตบมือสองสามที สุดท้ายพูดกับทุกคนว่า

“เอาละ ต่อไปนี้ พวกเราผ่อนคลายกันหน่อยนะ คิดว่าทุกอย่างที่ผ่านไม่มีอะไรเกิดขึ้น โดยเฉพาะต่อหน้าชุยโจวมู่ เขาคงยังเป็นเถ้าแก่ใหญ่ เขา ยังเป็นสุภาพบุรุษ！”

ฝูงคนอยากร้องไห้อย่างไม่ต้องมีน้ำตา

ในสภาพตอนนี้ จะให้ทุกคนทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจะได้ยังไง？

เย่อู๋เทียนมองฉู่เหวินเต้าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ สั่งไปว่า

“ไปจัดการศพชุยหย่งซินให้สักหน่อย”