จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 101
ตามด้วยคำพูดนี้ของเจียงอู่ฟูลดลง
ตูม!
นอกจากเย่อู๋เทียนที่อยู่ในเหตุการณ์ ทุกคนก็ราวได้ยินเรื่องตกตะลึง
นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?
เจียงอู่ฟู ทำไมเจอกับเย่อู๋เทียน ก็จู่โจมเช่นนี้?
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่นึกเลยว่าขนาดฝ่าบาทผู้สูงส่งก็ไม่ได้ให้ความสำคัญ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งทุกคนในตระกูลหวง
แม้ว่าแทบอยากจะให้เย่อู๋เทียนตายในทันที!
แต่เห็นผู้มีอิทธิพลยิ่งใหญ่อย่างเจียงอู่ฟูพูดจาโหดร้ายต่อเย่อู๋เทียนด้วยตัวเอง ก็ยังคงตกใจเป็นอย่างมาก!
หวงหย่าเฟยอธิบายกับหวงเจี้ยนเย่ด้วยเสียงเบาๆ
“เจียงอานไท่ลูกชายของเจียงอู่ฟูถูกทำร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัสเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล เรื่องนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับเย่อู๋เทียน”
หวงเจี้ยนเย่ดูตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็พูดประโยคหนึ่งที่ชั่วร้ายอย่างรวดเร็ว
“ไอ้สารเลวเย่อู๋เทียน อาศัยตัวเองมีทักษะศิลปะการต่อสู้ โอหังอวดดี ตอนนี้เจียงอู่ฟูขู่ว่าจะฆ่าเขาให้ตาย ฉันจะดูสิว่าเขาจะมีจุดจบอย่างไร ฉันคาดการณ์ว่า คุกเข่าขอความเมตตาก็เป็นไปได้!”
ได้ยินคำพูดนี้ สายตาของหวงหย่าเฟยมองไปทางเย่อู๋เทียน เกลียดชังเป็นพิเศษ
แต่กลับมองดูเย่อู๋เทียน
สายตาก็จ้องมองไปทางเจียงอู่ฟูแล้ว
แต่กลับไม่ได้รอให้เย่อู๋เทียนพูดขึ้นมา เผยจื่อตงก็ก้าวไปข้างหน้า มองดูเจียงอู่ฟูอย่างเยือกเย็น และพูดขึ้นมาอย่างราบเรียบ
“แก ว่าอะไรน่ะ?”
เจียงอู่ฟูดูหมิ่นเผยจื่อตงแวบหนึ่ง
“ลูกชายของเผยว่านหลี่ เผยจื่อตงเหรอ? รู้ว่านายเป็นแม่ทัพที่มีชื่อเสียงที่อายุน้อยที่สุดในแผนผังร้อยแม่ทัพ แต่ว่า เปรียบเทียบกับฉัน นาย ยังห่างไกลอยู่เล็กน้อย!”
“ไสหัวไปให้พ้น นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับเย่อู๋เทียน!”
“เขาทำให้ลูกชายของฉันได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่สะสางความแค้นนี้ ฉันไม่คู่ควรเป็นพ่อคน!”
เผยจื่อตงกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
เย่อู๋เทียนโบกมือ
เผยจื่อตงก็เข้าใจทันที และก้าวออกไปข้างๆ
เย่อู๋เทียนมองไปทางเจียงอู่ฟูอย่างเฉยเมย
“เจียงอานไท่ ลูกของแกเหรอ?”
เจียงอู่ฟูทำเสียงฟึดฟัด และพูดอย่างโหดเหี้ยม
“หยุดพูดไร้สาระ ออกรับความตายซะ!”
เย่อู๋เทียนไม่อยากที่จะอธิบายอะไรให้กับเจียงอู่ฟู และพูดอย่างราบเรียบประโยคหนึ่ง
“ทุกอย่าง ต้องตรวจสอบให้ชัดเจนก่อนที่จะสรุปผล หลีกไปซะ วันนี้ ฉันไม่อยากลงมือทำร้ายคน แกก็ไม่คู่ควรด้วย!”
เจียงอู่ฟูหัวเราะอย่างโกรธจัด
“ฉันไม่คู่ควรเหรอ?”
“ฮ่าๆ พ่อหนุ่ม อวดดีมาก!”
จากนั้น เจียงอู่ฟูก็ลงมือกับเย่อู๋เทียน
แต่ในเวลานี้ นอกประตู มีเสียงของผู้หญิงดังมา
“เขาอวดดี มีความกล้าที่จะอวดดี!”
“แกเจียงอู่ฟูอยู่ตรงหน้าของเขา ไม่ใช่ของมีค่าอะไรเลย?”
ทุกคนมองไป
กลับเป็นภรรยาของฝ่าบาทผู้สูงส่งมาถึงที่นี่ คนที่เดินเคียงข้างของเธอ ยังมีโล่หวางด้วย
ด้านหลังของทั้งสองคน
ตามด้วยแม่ทัพคนแรกในแผนผังร้อยแม่ทัพประเทศหลง
เฉาจ้านหยาง!
สามคนนี้ แค่คนใดคนหนึ่ง ก็บดขยี้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ได้ยกเว้นเย่อู๋เทียน
ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนก็เงียบกริบ
เปลือกตาของเจียงอู่ฟูสั่นเล็กน้อย และจ้องมองไปที่ภรรยาของฝ่าบาทผู้สูงส่ง
เขาเพิ่งจะพูดจาโอหังไป บอกว่าต่อให้ฝ่าบาทผู้ส่งสูงอยู่ที่นี่ด้วย ก็ปกป้องเย่อู๋เทียนไม่ได้
เป็นประโยคที่โอหังจริงๆ
เจียงอู่ฟูถือว่าข้าราชบริพารคนหนึ่งก็ไม่ได้ อย่างมากก็แค่ทหารคนหนึ่ง
จะไม่กลัวฝ่าบาทผู้สูงส่งของประเทศหลงได้อย่างไร?
ตอนนี้
ภรรยาฝ่าบาทผู้สูงส่งมาถึงที่นี่
ยังพูดตรงๆด้วยว่า เย่อู๋เทียนมีความกล้าที่จะอวดดี ถึงกับบอกว่าเขาเจียงอู่ฟูไม่ใช่ของมีค่าอะไรเลย!
แม้ว่าเจียงอู่ฟูจะโกรธเป็นอย่างมาก ก็ทำได้แค่อดกลั้นกลืนกันความไม่พอใจนี้
แต่ขณะที่ภรรยาฝ่าบาทผู้สูงส่งเดินไปถึงตรงหน้าของเย่อู๋เทียน ประโยคต่อมา กลับทำให้เจียงอู่ฟูไม่กล้าที่จะโกรธเลยสักนิด
ภรรยาฝ่าบาทมองไปทางเย่อู๋เทียนด้วยรอยยิ้ม
“ชิงตี้ เกิดอะไรขึ้น?”
ได้ยินการเรียกของภรรยาฝ่าบาทที่มีต่อเย่อู๋เทียน ดวงตาของเจียงอู่ฟูแทบจะทะลุออกมา
ชิงตี้?
เย่อู๋เทียน คือชิงตี้เหรอ?
มองไปทั่วทั้งประเทศหลง สามารถที่จะเรียกว่าเป็นชิงตี้ได้!
นั่นเป็น…….
ฉายาที่มีแต่ผู้ปกครองแม่ทัพเท่านั้นที่จะได้ครอบครอง!
ไม่เพียงแต่เจียงอู่ฟูเท่านั้นที่ช็อก
คนในตระกูลหวงที่อยู่ที่นี่ และคนอื่นๆ ต่างก็ช็อกกันทั้งหมด
ชิงตี้……
เจ้ายมบาลชิงตี้ในตำนานของประเทศหลงเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ