จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 110

“หลังจากวันนี้ ฉันไม่อยากเห็นพวกแกที่เมืองเจียงไห่!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนในตระกูลหวง สีหน้าซีดเซียวกันทั้งหมด

ต่อจากนั้น เย่อู๋เทียนไม่ได้มองหวงเจี้ยนเย่และคนอื่นๆ พาเสิ่นรั่วชิง เดินออกไป

สามวันต่อมา ทั้งตระกูลหวง ราวกับไว้ทุกข์

ทั่วทั้งเมืองเจียงไห่ ไม่มีบริษัทแห่งไหน กล้าร่วมลงทุนกับตระกูลหวงแล้ว

แม้แต่พันธมิตรร่วมทุนเหล่านั้นของตระกูลหวง ก็ระบุไว้อย่างชัดเจนว่า ได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลหวง

ตอนนี้ แม้ว่าตระกูลหวงจะขายบริษัททิ้ง ก็ไม่มีใครรับช่วงต่อ!

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ต่อให้หวงเจี้ยนเย่ไสหัวออกจากเมืองเจียงไห่ บริษัทก็ขายออกได้ยาก……

ภายใต้ความสิ้นหวัง หวงเจี้ยนเย่ได้ตัดสินใจอย่างลับๆ จะส่งมอบอำนาจใหญ่ของบริษัท ให้กับหวงต้าไห่ทั้งหมด

แบบนั้น อย่างน้อยตัวเองยังมีสถานที่พักอยู่ในยามแก่ยามเฒ่า

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตัวเองเป็นพ่อแท้ๆของหวงต้าไห่ ไม่เชื่อว่าหวงต้าไห่จะไม่ยอมรับพ่อแท้ๆอย่างตัวเองได้จริงๆ!

โดยไม่คาดคิด หวงเจี้ยนเย่เพิ่งจะคิดถึงเรื่องนี้ได้

แขกที่ไม่ได้รับเชิญ มาถึงที่ตระกูลหวง

เกาเยว่หรู ประธานหญิงของเกาซื่อ อสังหาริมทรัพย์ กรุ๊ปเจียงหนาน

อีกสถานะหนึ่ง หลานสาวของเกาเม่ยหลิง

ปีนั้น ตอนที่เกาเม่ยหลิงแต่งงานกับหวงต้าไห่ ตระกูลเกาถือได้ว่าเป็นชนชั้นกลาง

แต่เนื่องจากดูถูกแหล่งกำเนิดจากการฆ่าสัตว์ของหวงต้าไห่ ก็ไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานนั้น ถึงกับตัดความสัมพันธ์กับเกาเม่ยหลิงอย่างไม่ลังเล

แม้กระทั่งวันนี้ในสามสิบปีต่อมา ตระกูลเกาได้กลายเป็นยักษ์ใหญ่ด้านอสังหาริมทรัพย์ในภูมิภาคสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซี และก็ไม่ได้ติดต่อกับเกาเม่ยหลิงอีก

ในช่วงสามวันที่ผ่านมา เย่อู๋เทียนได้กำหนดวันแต่งงานกับเสิ่นรั่วชิงเรียบร้อยแล้ว

เกาเม่ยหลิงรู้สึกยินดีที่ได้ลูกเขย ก็ต้องการสานความสัมพันธ์กับตระกูลเกาอยู่แล้ว ก็เป็นคนโทรศัพท์ให้คนในตระกูลเกามาร่วมงานแต่งงานก่อน

เกาเยว่หรู เป็นคนที่ตระกูลเกาส่งมา

แต่ว่า ร่วมงานแต่งงาน แค่ถือโอกาสมา เพราะว่าใช้คำกล่าวของเกาเยว่หรู

“ปีนั้นเกาเม่ยหลิงตาบอดจริงๆ แต่งงานให้กับคนขายเนื้อหมู ลูกสาวที่หล่อนเลี้ยงมา สายตาจะดีได้ยังไง?”

“ก็ยังต้องมองดูตระกูลเกาของพวกเราแข็งแกร่งในตอนนี้ไม่ใช่เหรอ อยากที่จะมีตีสนิทกับญาติอย่างพวกเรา น่าขยะแขยงจริงๆ!”

ภายใต้ข้อสันนิษฐานแบบนี้ เกาเยว่หรูจะให้ความสำคัญกับงานแต่งงานของเย่อู๋เทียนกับเสิ่นรั่วชิงได้ยังไง จุดประสงค์ที่แท้จริงของการมาที่เมืองเจียงไห่ ได้ยินว่าตระกูลหวงประสบปัญหา แค่อยากจะฉวยโอกาสยึดมาร่วมกับของตัวเองเท่านั้นเอง

หวงเจี้ยนเย่เห็นเกาเยว่หรูมาหาถึงที่ด้วยตัวเอง หัวใจของเขาก็เต้นอย่างกะทันหัน

หวงเจี้ยนเย่จะไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเกาซื่อ กรุ๊ปได้อย่างไร?

แต่ว่าวันนี้เพิ่งจะรู้ว่า เกาเม่ยหลิงลูกสะใภ้ใหญ่ของตัวเอง ไม่นึกเลยว่าจะเป็นคนของตระกูลเกาแห่งเมืองเจียงไห่!

เรื่องมงคล!

ดูท่าทาง ท้ายที่สุดเย่อู๋เทียนก็เป็นคนรักศักดิ์ศรี

อ้อมไปอ้อมมาขนาดนี้ ท้ายสุดยังเลือกตระกูลหวงเป็นโอกาสของการอยู่รอด?

แต่ผ่านการเจรจากับเกาเยว่หรูเพิ่มเติม ความรู้สึกของหวงเจี้ยนเย่ก็แย่ลงอีกครั้ง

หวงเจี้ยนเย่มองดูสัญญาตรงหน้าด้วยความโกรธจนสั่นเทา

“แค่ยี่สิบล้านหยวน ก็อยากที่จะซื้อบริษัทที่มีมูลค่าตลาดมากกว่าหนึ่งร้อยล้านของตระกูลเราเหรอ? นี่มันซ้ำเติมกันไม่ใช่เหรอ”

เกาเยว่หรูดูเป็นมืออาชีพ นั่งบนโซฟาในคฤหาสน์ตระกูลหวง บนใบหน้างดงาม ไม่มีความรู้สึกเลยสักนิด และพูดอย่างเฉยเมย

“ยี่สิบล้านไม่ตกลง งั้นก็สิบห้าล้าน บริษัทของคุณ ตระกูลเกาของพวกเราไม่เคยให้ความสำคัญจริงๆ แต่ว่าเห็นแก่อาหญิงของฉัน ฉันถึงได้ลดตัวมาเจรจา”

ใบหน้าของหวงเจี้ยนเย่กระตุก

เกาเยว่หรูก็เอาแม่ยายของเย่อู๋เทียนออกมาพูด เขาจะพูดอะไรได้

เกรงว่า เย่อู๋เทียนส่งเกาเยว่หรูมา ไม่ใช่เพื่อให้โอกาสรอดชีวิตกับตระกูลหวง นี่จะทำให้ตระกูลหวงตกนรกสิบแปดขุม

หารู้ไม่ว่า คนต่ำต้อยอย่างเกาเยว่หรู เย่อู๋เทียนไม่ได้ส่งมา