จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 125

เย่อู๋เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย หานเฟิงอี้จะมาเจียงไห่งั้นหรือ ? และยังต้องการมารับเขากลับตี้ตูด้วย ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน ?

ไม่รอให้เย่อู๋เทียนตอบกลับหานจื่อหยวนที่อยู่ปลายสายก็ได้วางสายลงไปก่อนแล้ว

ในตอนนี้ อ้ายเสี่ยวเตี๋ยยังคงกำลังพูดคุยกับเสิ่นรั่วชิงเรื่องของหานจื่อหยวนและหานเฟิงอี้อยู่ สรุปได้ว่า ในสายตาของอ้ายเสี่ยวเตี๋ย ไม่ว่าหานจื่อหยวนหรือหานเฟิงอี้ ล้วนแล้วแต่เป็นต้นแบบของผู้หญิงในวงการธุรกิจทั้งนั้น !

ข่าวบนหน้าจอโทรทัศน์ยังคงถ่ายทอดต่อไป ใจความคร่าว ๆ ก็คือว่า เทียนจวิน กรุ๊ปได้บรรลุความร่วมมือกับหานซื่อ กรุ๊ปในตี้ตูแล้ว อีกทั้งซุนอีหมิงยังเป็นตัวแทนของเทียนจวิน กรุ๊ป นำนำนาจการก่อสร้างโครงการสถานบันเจิ้นกั๋วในเจียงไห่ไปมอบให้กับหานซื่อ กรุ๊ปแทน !

เย่อู๋เทียนเห็นความสำคัญของจุดนี้ สีหน้าเกิดความไม่พึงพอใจเล็กน้อย ซุนอีหมิงคิดจะทำอะไรกันแน่ ? ที่เจียงไห่ไม่มีบริษัทก่อสร้างเลยหรือไง ? ทำไมต้องมอบอำนาจการก่อสร้างสถาบันเจิ้นกั๋วให้กับหานซื่อ กรุ๊ป ?

ทันใดนั้นอ้ายเสี่ยวเตี๋ยก็พูดขึ้นว่า “เห็นแล้วใช่ไหม นี่เป็นการการกระทำสุดเจ๋งของสองบริษัทยักษ์ใหญ่ เทียนจวิน กรุ๊ปนำอนุมัติโครงการก่อสร้างสถาบันเจิ้นกั๋วไปมอบให้กับหานซื่อ กรุ๊ป นี่ก็เหมือนกับการนำเงินในมือซ้ายไปใส่มือขวา ครอบครัวเดียวกัน มีเงินก็ต้องให้คนของตัวเอง !”

เย่อู๋เทียนหรี่ตาลง ถามออกไปว่า “ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ ? เท่าที่ฉันรู้ เทียนจวิน กรุ๊ปและหานซื่อ กรุ๊ปไม่ได้เป็นพวกเดียวกัน”

อ้ายเสี่ยวเตี๋ยหัวเราะอย่างใจเย็นออกมาว่า “งั้นนายก็ไม่เข้าใจ ไม่ว่าจะเทียนจวิน กรุ๊ปหรือหานซื่อ กรุ๊ป แต่ก่อนฉันเคยหาข้อมูลมาก่อน แถมยังเคยส่งประวัติส่วนตัวไปแล้วด้วย แต่ว่าพวกเขามีตาแต่ไม่มีแวว มองความเป็นอัจฉริยะของฉันไม่ออก ! ที่ตอนนี้พวกเขาทำแบบนี้ แน่นอนต้องแอบทำอะไรลับ ๆ อยู่แน่ ! แม้ว่าเทียนจวิน กรุ๊ปจะมีอำนาจมากมายในตี้ตู แต่ว่าที่เจียงไห่แห่งนี้ พวกเขาก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากคนต่างถิ่น ! คิดที่จะจัดการเจียงไห่ ต่อให้ซื้อธุรกิจของเย่ซื่อกรุ๊ป และเสิ่นซื่อกรุ๊ปแล้ว ก็ยังจำเป็นต้องได้รับความร่วมมือทางยุธศาสตร์กับหานซื่อ กรุ๊ปด้วย ! ”

เย่อู่เทียนหัวเราะออกมาโดยที่ควบคุมอารมณ์เอาไว้ “คำพูดของเธอ พูดก็เหมือนไม่พูด ที่ฉันอยากจะรู้คือ เทียนจวิน กรุ๊ปและหานซื่อ กรุ๊ปทำไมถึงมาร่วมมือกันได้ !”

อ้ายเสี่ยวเตี๋ยกรอกตาไปมา พูดขึ้นว่า “นายจะรีบร้อนอะไรเล่า ฉันยังพูดไม่จบนะ ! หานซื่อ กรุ๊ปแตกต่างจากเทียนจวิน กรุ๊ป พวกเขาอยู่ที่เจียงไห่นี่ และได้วางโครงสร้างเอาไว้เนิ่นนานแล้ว ยกตัวอย่างเช่นกลุ่มการค้าหลายเชื้อพันธุ์ที่อยู่ในเจียงหนาน ในโครงสร้างผู้ถือหุ้นของพวกเขา ก็มีหานซื่อ กรุ๊ปอยู่แล้ว ! ยังมีบางบริษัทในเจียงไห่ที่มีธุรกิจรับเหมาขนาดใหญ่ ทั้งหมดล้วนมีหานซื่อ กรุ๊ปเป็นผู้ถือหุ้นอยู่ด้วยทั้งสิ้น ! จากที่พูดมานี้ เทียนจวิน กรุ๊ปหากคิดจะสร้างอสังหา ยังไงก็หนีไม่พ้นหานซื่อ กรุ๊ป !”

พูดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นอ้ายเสี่ยวเตี๋ยก็คิดอะไรบางอย่างออก จากนั้นมองเสิ่นรั่วชิงด้วยใบหน้าที่บูดเบี้ยวว่า “ใช่แล้วล่ะรั่วชิง น้องสาวของเธอเกาเยว่หรู ตอนนี้เป็นประธานหญิงแห่งกลุ่มการค้าหลายเชื้อพันธุ์ แถมกลุ่มการค้านี้ยังมีหานซื่อ กรุ๊ปเป็นผู้อัดฉีดเงินทุนด้วย เธอคิดจะไปชนกับเทียนจวิน กรุ๊ป ทำไมไม่ไปเกาซื่อ กรุ๊ปไม่ก็หานซื่อ กรุ๊ปล่ะ ยังไงก็มีเส้นสายนี่นะ เธอน่าจะคุยกันง่ายหน่อย !”

เสิ่นรั่วชิงยิ้มเล็กน้อย “ฉันไม่อยากใช้เส้นสายมาช่วยน่ะ”

อ้ายเสี่ยวเตี๋ยแบะปาก “ในสังคมทุกวันนี้น่ะ ไม่มีเส้นสาย จะทำงานดี ๆ ได้ยังไง ? ไร้หนทางมาก ๆ ! โดยเฉพาะคนอย่างเธอ จบปริญญาตรี ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกใบปริญญาหรอกนะ ฉัน....ฉันแค่รู้สึกดูถูกพวกเด็กมหาลัยนิดหน่อย ! ถ้าเธอไม่มีใบปริญญาโท เธอคงต้องอายเกินกว่าที่จะยื่นใบสมัครบริษัทใหญ่ ๆ แน่ !

เห็นได้ชัดว่าหน้าของเสิ่นรั่วชิงดูเศร้าลง “ใบปริญญาตรีไร้ค่าขนาดนั้นเลยหรือ ?”

อ้ายเสี่ยวเตี๋ยตอบ “เรื่องคุณค่าน่ะ ถ้างั้นลองพูดถึงปลาเผาที่พวกเรากินกันวันนี้สิ ถ้าเธอจบปริญญาตรีไปหางานทำล่ะก็ เงินเดือน ก็น่าจะสามารถมากินปลาเผาได้สิบรอบ ที่พูดก่อนหน้านี้คือด้วยเงื่อนไข เธอต้องมีรถ เธอต้องมีบ้าน ไม่มีแรงกดดันจากการใช้จ่ายนะ ! ไม่อย่างนั้นล่ะก็ โทษทีนะ แม้แต่ปลาเผาเธอก็กินไม่ได้ นี่คือความเป็นจริง !”

พูดเสร็จ อ้ายเสี่ยวเตี๋ยก็เอาปลาเข้าปากอย่างมีความสุข จากนั้นพูดเสริมต่อว่า “ขอบคุณเหล่าท่านผู้นำประเทศหลงเถอะ ช่วงก่อนหน้านี้ที่เจียงไห่ของเรามีการจัดงานประชุมสุดยอดอำนาจ มีท่านผู้นำคนหนึ่งเก็บภาษีจากบางประเทศด้วยวิธีที่ถูกกฎหมายซึ่งนำโดยประเทศเชวี่ย ! จากนั้น วิสาหกิจแต่ละภาคส่วนก็เกิดการเติบโตขึ้น ภาษีของประเทศหลงเราตอนนี้ต่ำที่สุดในโลก ! เฮ้อ ฉันก็เป็นประชาชนคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าผู้อาจหาญผู้นั้นเป็นใคร ถ้าฉันรู้ แล้วมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขา พูดจาไร้ยางอายกับเขา ฉันจะยอมไปเป็นเมียน้อยของเขาเลยล่ะ ! อ้อ เย่อู๋เทียน นายมีเส้นสายเยอะนี่ รู้รึเปล่าว่าท่านผู้นำคนนั้นเป็นใคร ?”

เย่อู๋เทียนพูดขึ้น “ฉัน”