จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 146

ตอนนี้หานเฟิ่งอี๋ตกอยู่ในภาวะโดนตบจนมึนงงไปหมดแล้ว พอได้ยินเย่อู๋เทียนพูดแบบนี้ ก็ดีใจยิ่งนัก นี่เย่อู๋เทียนจะ....ปล่อยเธอกลับตี้ตูหรอ?

หานเฟิ่งอี๋จ้องเย่อู๋เทียนตาเขม็ง ถึงจะอัปยศถึงขีดสุด แต่ที่สำคัญตอนนี้ ต้องรีบไปจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน!

พอคิดอย่างนี้ หานเฟิ่งอี๋กำลังจะพูดว่า ได้ งั้นฉันจะกลับไปถามๆดู ตราในมือแกนี่เป็นของจริงหรือของปลอมกันแน่ แต่ไม่รอหานเฟิ่งอี๋เอ่ยปากถาม...

เย่อู๋เทียนพลันพูดขึ้นเสียงเรียบว่า “ก่อนไป ปลงผมก่อน แล้วก็อำนาจของหานซื่อกรุ๊ป ยังต้องให้ก่อน!”

สำหรับเรื่องโครงสร้างหุ้นส่วนของหานซื่อกรุ๊ป ก่อนหน้านี้เย่อู๋เทียนทำความเข้าใจมาแล้ว

ระดับผู้บริหารคือหานหยุนเซียว CEOคือหานจื่อหยวน ทั้งสองคนร่วมกันถือหุ้นคนละประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์ของหานซื่อกรุ๊ป ส่วนหุ้นที่เหลือ ส่วนใหญ่อยู่ในมือของหานเฟิ่งอี๋

จากนั้นขอเพียงคณะกรรมการที่หานเฟิ่งอี๋เป็นตัวแทนหานซื่อกรุ๊ปโอนหุ้นส่วนใหญ่ของหานซื่อกรุ๊ปให้กับเทียนจวินกรุ๊ป แบบนี้ก็เท่ากับว่า หานซื่อกรุ๊ปจะกลายเป็นเหมือนเย่ซื่อกรุ๊ปกับเสิ่นซื่อกรุ๊ปของเจียงไห่ รวบเข้าเป็นธุรกิจลูกภายใต้เครือข่ายเทียนจวินกรุ๊ปหมด!

หานเฟิ่งอี๋ได้ยินคำพูดของเย่อู๋เทียนแล้วเหมือนโดนสายฟ้าฟาด พูดด้วยดวงตาแดงก่ำว่า “ฝันไปเถอะแก

! ฉันหานเฟิ่งอี๋ต่อให้ตาย ก็ไม่มีทางยกอำนาจของหานซื่อกรุ๊ปไปไว้ในมือแก!” สำหรับหานเฟิ่งอี๋แล้วหานซื่อกรุ๊ปอันที่จริงแล้วไม่ได้สำคัญขนาดนั้น

แต่ในธนาคารเอกชนบางแห่งภายใต้หานซื่อกรุ๊ปมีของล้ำค่าบางอย่างเก็บไว้อยู่! หานเฟิ่งอี๋ไม่สามารถปล่อยมือได้!

เพราะของพวกนั้นเกี่ยวพันไปถึงการเดินทางไปงานประมูลชุนชิวในอีกสามวันให้หลังของถังเลี่ยน ว่าจะสามารถซื้อของที่เขาต้องการได้หรือไม่!

เย่อู๋เทียนกำลังจะพูดอะไร เสียงแหบพร่าเสียงหนึ่งส่งเสียงขึ้นทางด้านหลังของเขา

“ในเมื่อเจ้าบ้านบอกแล้วว่า จะไล่เธอหานเฟิ่งอี๋ออกจากตระกูลหาน ทำไมเธอถึงยังจะคิดจะหาทางรอดตอนนี้อีกล่ะ?”

ทุกคนหันมองไป และก็เห็นคนแก่ในชุดเสื้อคลุมยาวคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นห่างออกไปร้อยเมตร ผมเผ้าขาวโพลน คิ้วโก่งงาม ดวงตาคมดุจนกฟีนิกส์ ดั้งจมูกสูงโปร่ง ริมฝีปากบาง สูงราวหนึ่งร้อยเก้าสิบ ยืนไขว้มือไว้ข้างหลังอยู่ตรงนั้น ประหนึ่งวัดเก่าบนเขา ทำให้คนรู้สึกเคร่งขรึมและสุขุม!

หลังจากเห็นเขาแล้ว คนส่วนมากในที่นั้นต่างมีสีหน้าอึ้งตะลึง!

คนแก่คนนี้...

ใครกัน?

มีเพียงหานเฟิ่งอี๋และคนตระกูลหานในที่นั้นที่มาที่นี่เพราะเธอ มีสีหน้าตกตะลึง!

โดยเฉพาะหานหยุนเซียว พอเห็นคนแก่คนนี้ใบหน้ายังสั่นเทา

หานฟางอวี้!

ปู่แท้ๆของหานเฟิ่งอี๋!

มาไกลจนถึงเจียงไห่เลย?

ที่เหลือเชื่อยิ่งไปกว่านั้นคือ อีกฝ่ายเป็นปู่แท้ๆของหานเฟิ่งอี๋ แต่เวลานี้กลับพูดแทนเย่อู๋เทียน?

และเมื่อครู่เขาเรียกเย่อู๋เทียนว่าอะไรนะ?

เจ้าบ้าน?

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย?

หรือว่าตราจักรพรรดิในมือเย่อู๋เทียนจะเป็นตราที่สืบทอดกันมาจากบรรพบุรุษอันนั้นของตระกูลหานจริงๆ?

เหลือเชื่อจริงๆ!

พอหันมองหานเฟิ่งอี๋ที่ได้เห็นหานฟางอวี้ สีหน้าเธอไม่พอที่จะใช้คำว่าอ้าปากค้างมาบรรยายแล้ว

เพราะเธอรู้ดียิ่งกว่าใครว่า ห้าสิบปีก่อนหานฟางอวี้ก็ไม่ถามเรื่องใดๆในตระกูลหานแล้ว เขาตั้งอกตั้งใจอยู่ข้างกายอาจารย์หลวงหานที่เป็นหานเหล่าจู่ รับใช้อย่างระมัดระวัง ตอนน้เขากลับมาที่เจียงไห่นี่?

ยังยอมรับฐานะเย่อู๋เทียนในตระกูลหานด้วยตัวเอง?

หานเฟิ่งอี๋หน้าซีดเหมือนปลาตาย!

เย่อู๋เทียนถึงหันไปหาหานฟางอวี้

และในตอนนี้เอง หานฟางอวี้กลับทำราวย่นระยะทางได้ ทั้งๆที่อยู่ห่างจากเย่อู๋เทียนเกินร้อนเมตร แต่กลับเดินแค่ไม่กี่ก้าวก็มายืนหน้าเย่อู๋เทียน

ฉากนี้มองในสายตาทุกคนแล้ว เหมือนเห็นเทพเซียนอาวุโส

แต่ละคนที่เห็นล้วนยืนตะลึงอ้าปากค้าง

จากนั้นหานฟางอวี้ยกมือคารวะเย่อู๋เทียน พูดออกมาแค่คำเดียว ก็ทำให้หานเฟิ่งอี๋รู้สึกสิ้นหวัง

“หานฟางอวี้คารวะเจ้าบ้าน!”

ที่สำคัญที่สุดคือ การคารวะของหานฟางอวี้ที่มีต่อเย่อู๋เทียน ถึงจะดูแล้วแค่เป็นการก้มหัวเล็กน้อย ย่อเอวเล็กน้อย แต่ตอนเขากำหมัดคารวะกลับใช้มือซ้ายกุมมือขวาไว้

ในสมัยโบราณ คนโบราณใช้มือขวาถือกระบี่ ดังนั้นเวลาคารวะคนอื่น จะใช้มือซ้ายทับมือขวา เพื่อแสดงถึงมารยาท

ก็หมายความว่า หานฟางอวี้มาเจียงไห่ครั้งนี้ ไม่ได้คิดร้ายกับเย่อู๋เทียน

หานเฟิ่งอี๋เห็นภาพนี้เข้า เย่อู๋เทียนยังไม่ทันตอบรับหรือพูดอะไรกับหานฟางอวี้ ก็ตะโกนอย่างขาดสติว่า “คนแซ่อื่นอย่างเย่อู๋เทียนจะเป็นเจ้าบ้านของตระกูลหานเราได้ยังไง!”

หานฟางอวี้หันมองหานเฟิ่งอี๋ ย้อนถามกลับ “เรื่องของแซ่มันสำคัญรึ?”

หานเฟิ่งอี๋เบิกตากว้าง

หานฟางอวี้ถอนหายใจบอก “เฟิ่งอี๋ ตอนนั้นที่เธอกับถังเจิ้งเฟิงแห่งตระกูลถังทำเรื่องอัปยศอดสูนั่น ฉันในฐานะผู้อาวุโสของเธอ ก็ได้อนุโลมผ่อนปรนกับเธอแล้ว หลายปีมานี้ไม่เคยลงโทษเธอเลย ตอนนั้นทำไมยังดื้อรั้นดื้อดึงเหมือนตอนนั้นอีกล่ะ?”

หานเฟิ่งอี๋สีหน้าซีดสลับแดง