จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 162

เย่อู๋เทียนถึงงานประมูลชุนชิลในวันนี้ และแน่นอนว่าต้องมาหลังจากที่ปลอมตัว

นอกจากหน้าที่แต่งเอฟเฟคแล้ว รูปร่างก็เปลี่ยนไปด้วย

ในสายตาของคนอื่น เย่อู๋เทียนในตอนนี้เป็นแค่เด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง

และคนที่มาพร้อมกันกับเย่อู๋เทียน ยังมีหยางเฟยเอ๋ออีกคน

แม้ว่าฉาวซิงได้รับปากว่าจะโอนกรรมสิทธิ์ในการครอบครองทรัพย์สินของพิพิธภัณฑ์ชุนชิลไปเป็นชื่อของเย่อู๋เทียน แต่เรื่องการเปลี่ยนชื่อสิทธิ์ในการครอบครองทรัพย์สิน จะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวันถึงจะมีผลบังคับใช้

แต่ก่อนที่จะถึง สิทธิ์ในการครอบครองทรัพย์สินของพิพิธภัณฑ์ชุนชิล ก็ยังคงอยู่ในชื่อของหยางเฟยเอ๋อร์

ถึงแม้ว่าเย่อู๋เทียนจะปรากฎตัวที่พิพิธภัณฑ์ชุนชิล โดยปลอมตัวเป็นบอดี้การ์ดของหยางเฟยเอ๋อร์ แต่หยางเฟยเอ๋อที่อยู่ข้างกายเขา ยังคงมองเย่อู่เทียนด้วยทีท่าที่หลงไหล และบางครังยังใช้แขนเสียดสีกับวงแขนของเย่อู๋เทียนเป็นครั้งคราวอีกด้วย

ทำจนเย่อู๋เทียนทำตัวไม่ถูก

เย่อู๋เทียนพูดตักเตือนกับหยางเฟยด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์:"รักษาระยะหว่างด้วย ขอบคุณ"

หยางเฟยเอ๋อร์ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย แต่กลับยิ่งเลยเถิดมาจับแขนของเย่อู๋เทียนไว้จนแน่ พูดอย่างออดอ้อนว่า:"ภรรยาของคุณไม่อยู่สักหน่อย จะกลัวอะไร!"

"......"

เย่อู๋เทียนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

เมื่อทั้งสองเดินเข้าไปที่ห้องโถงต้อนรับแขกผู้มีเกีรยติขนาดใหญ่ของพิพิธภัณฑ์ชุนชิล

สายตาของหยางเฟยเอ๋อ์ไม่ได้อยู่บนใบหน้าของเยย่อู๋เทียนอีกต่อไป แต่ตกใจกับภาพที่อยู่ตรหน้าอย่างสิ้นเชิง

สไตล์สถาปัตยกรรมของที่นี่ งามและแปลกแบบโบราณ

ในห้องโถงต้อนรับแขกขนาดใหญ่ พรมแดงและเก้ากี้ทองคำ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีมนุษย์ทองคำขนาดใหญ่สิบสององค์ตั้งอยู่ทั้งสองข้างของห้องโถงอีกด้วย

เมื่อเห็นเช่นนี้ หยางเฟยเอ๋อร์ก็อดไม่ได้สูดลมหายใจเย็นเยือกหนึ่งที และพูดโพล่งออกมาว่า:"มนุษย์ทองคำสิบสององค์สมัยราชวงศ์ฉินเหรอ? ที่หายสาบสูญไปนับพันปี มนุษย์ทองคำสิบสององค์สมัยราชวงศ์ฉินอย่างนั้นหรอ?"

เย่อู๋เทียนเหลือบมองมนุษย์ทองคำทั้งสิบสองนั้นอีกครั้ง และพูดว่า:"เป็นของปลอม แต่ดูรูปร่างและรูปลักษณ์ภายนอกมันก็ค่อนข้างคล้ายกับมนุษย์ทองคำสิบสององค์สมัยราชวงส์ฉินเหมือนกัน"

หยางเฟยเอ๋อร์มองไปยังมนุษย์ทองคำองค์หนึ่ง พูดกระซิบขึ้นว่า:"สร้างด้วยทองทำทั้งหมดอย่างนั้นหรือ?"

เย่อู๋เทียนกล่าวว่า:"ไม่ใช่ วัสดุหลักคือเหล็กอย่างดีและทองสัมฤทธิ์ มีผิวด้านนอกเท่านั้นถึงจะเป็นวัสดุทองคำแท้"

หยางเฟยเอ๋อพูดอย่างตื่นเต้นว่า:"นี่ก็น่าเหลือเชื่อมากแล้ว ความสูงเฉลี่ยของมนุษย์ทองคำเหล่านี้ก็มีสิบเมตรกว่าแล้ว และจากการวัดด้วยสายตาของฉัน มนุษย์ทองคำองค์ที่รูปทรงเล็กที่สุดก็มีน้ำหนักเกือบร้อยตันแล้ว!"

เย่อู่เทียนกล่าวขึ้นว่า:"นี่แสดงให้เห็นว่าตอนั้นพ่อของคุณทำเรือพนันในทะเลหลวง ก็ทำเงินได้ไม่น้อยเหมือนกัน"

หยางเฟยเอ๋อดีใจจนแทบจะร้องไห้ โดยพูดขึ้นว่า:"ตอนนี้กรูจะรวยเกินไปแล้วนะ!แต่ว่า......หลังจากที่ร่างกายของพ่อฟื้นตัวเต็มที่แล้ว เขาคงไม่เอาทรัพย์สินทั้งหมดของเขากลับคืนไปใช่ไหม? ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็กลับมาจนเหมือนเดิมอีกน่ะสิ!"

เย่อู๋เทียนพูดด้วยความเฉยชา:"นี่เป็นเรื่องของครอบครัวคุณ ไม่เกี่ยวกับผม!"

หยางเฟยเอ๋อรีบพูดสวนขึ้น:"นี่จะไม่เกี่ยวกับคุณได้ยังไง คุณคิดดูนะ ฉันเป็นของคุณแล้ว ทรัพย์สินของฉันก็คือทรัพย์สินร่วมของเราทั้งหมดอยู่แล้ว ดังนั้น กลับไปแล้วคุณต้องช่วยฉัน ไม่ว่ายังไงอย่าให้พ่อของฉันเอาทรัพย์สินเหล่านั้นของเขากลับไปเด็ดขาด!"

เย่อู๋เทียนพูดด้วใบหน้าเคร่งขรึม:"เวลาพูดใช้สองคิดหน่อย คุณเป็นคนของผมตั้งแต่เมื่อไหร่!หยางเฟยเอ๋อ ผมเตือนคุณไว้เลย คุณอย่ามาได้คืบแล้วจะเอาศอก!"

หยางเฟยเอ๋อทำหน้าบึ้งและพูดว่า:"ได้ทุกเมื่อ เป็นคนของคุณได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว อีกอย่าง เมื่อคืนมันมากเกินไปที่คุณกับภรรยาอยู่ในห้องของเค้าแบบนั้น นี่เห็นได้ชัดเจนว่าภรรยาของคุณกำลังแสดงความเป็นเจ้าของด้วยวิธีแบบนี้ ตอนนั้นเค้าแอบดูและแอบฟังอยู่ข้างๆ เสียใจมากนะรู้ไหม คุณต้องชดเชยให้เค้านะ!"

สีหน้าของเย่อู๋เทียนบูดบึ้งไปหมด

ถ้าเสน่ห์ของเสิ่นรั่วชิงลดลงอีกนิดแม้เพียงเล็กน้อย เมื่อคืนเขาก็คงไม่ตามใจเสิ่นรั่วชิงแบบนั้น!

เสียใจด้วย!......

เสิ่นรั่วชิงตอนนี้เรียนรู้สิ่งที่ไม่ดีแล้ว

เสิ่นรั่วชิงในวันนี้ ไม่ใช่เสิ่นรั่วชิงก่อนหน้านั้นแล้ว

แค่เสิ่นรั่วชิงนอนอยู่บนเตียง แล้วกระดิกนิ้วให้เย่อู๋เทียน เย่อู๋เทียนก็ควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว

หลังจากหายใจเข้าลึกๆ หนึ่งที โดยเย่อู๋เทียนจงใจรักษาระยะห่างจากหยางเฟยเอ๋อร์

ในขณะเดียวกันก็ส่งสายตามองไปที่อื่น

และมีผู้คนหลายร้อยคนมารวมตัวกันภายในห้องโถงรับแขกขนาดใหญ่ ซึ่งทำให้เย่อู๋เทียนรู้สึกไม่คุ้นเคย และ......

ผู้คนส่วนใหญ่ล้วนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่แตกต่างกัน ทุกอิริยาบถล้วนแผ่ออร่าของนักรบผู้ทรงอำนาจที่แตกต่างกัน!

อาจกล่าวได้ว่า นอกจากหยางเฟยเอ๋อร์ที่อยู่ข้างกายแล้ว ความแข็งแกร่งไม่ว่าใครก็ตามได้ไปถึงจุดที่ทำให้ผู้คนไม่อาจจินตนาการได้!

โดยเฉลี่ยนหลายร้อยคนที่อยู่ในสนาม อย่างน้อยต้องมีสักคนเป็นพลังตัน!

งานที่อลังการแบบนี้ แม้แต่เย่อู๋เทียน ก็พึ่งเห็นเป็นครั้งแรกเช่นกัน

มันคล้ายกับงานเข้าร่วมชมศิลปะการต่อสู้สมัยใหม่อย่างมาก

แต่นี่เป็นวงการศิลปะการต่อสู้ของจริง

ในใจกลางของห้องโถงรับแขก มีเต่ายักษ์ทองคำตัวหนึ่งที่ไม่รู้ว่าเนื้อแท้จะเป็นอย่างไร แต่วัสดุหนังด้านนอกเป็นเต่ายักษ์สีทอง

บนหลังของเต่ายักษ์ทองคำยังแบกกะถังทองคำสี่ขาไว้หนึ่งรูปอีกด้วย

ด้านบนของกะถังยักษ์ ถูกแกะสลักด้วยสัตว์ศักดิ์สิทธิ์หลายชนิด และภายในมีศิลาจารึกหินทองคำขนาดใหญ่ตั้งอยู่!

ความสูงของศิลาจารึกหินทองขนาดใหญ่นั้น มันสูงกว่ามนุษย์หินทองคำสิบสององค์ที่อยู่รอบๆ ด้วยซ้ำ!