จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 163

ในขณะที่พูดประโยคนี้ น้ำเสียงของถังเลี่ยงดูสงบยิ่งนัก

เหมือนว่าไม่ได้โกรธเพราะจูเก่ออิ่นหลิงด่าเขาว่าเป็นทาสสามแซ่แม้แต่น้อย

ต้องรู้ว่า......

คำว่าทาสสามแซ่นั้น แรงการสังหารไม่ร้ายแรงนัก แต่ถือเป็นการเหยียดหยามอย่างมาก

แม้ว่าถังเลี่ยนจะแซ่ถัง แต่ก็เคยคุกเข่าให้กับหานตี้ซือบรรพชนของตระกูลหาน และยังเคยคุกเข่าให้กับอาวุโสท่านหนึ่งของหลังเขาเอ๋อเหมยอีกด้วย

แต่ปัญหาคือ......

จนถึงปัจจุบันนี้ ถังเลี่ยนก็ยังไม่ใช่ลูกศิษย์ของหานตี้ซือ และยิ่งไม่ใช่ลูกศิษย์ของหลังเขาเอ๋อเหมย

ดังนั้น.....

คำดูถูกที่รุนแรงอย่างทาสสามแซ่แบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นอ่างอึที่จูเก่ออิ่นหลิงจงใจโยนใส่หัวถังเลี่ยน

ในเวลานี้ ได้รับคำสั่งจากถังเลี่ยนอย่างถังจิ่วเชียน ได้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของจูเก่ออิ่นหลิงแล้ว

พูดคำเดียวอย่างเยือกเย็น

"ไสหัวไป"

จูเก่ออิ่นหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และส่งสายตามองไปยังถังจิ่วเชียนอย่างเย็นยะเยือกผสานกับความสงสัยเล็กน้อย

ยอดฝีมือสบตากัน บางครั้งไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยซ้ำ ก็สามรถรู้พลังของกันและกันได้

เดิมจูเก่ออิ่นหลิงคิดว่าถังจิ่วเชียนไม่ค่อยมีอะไรมากไปกว่านั้น

เนื่องจาก ถังจิ่วเชียนเป็นเพียงแค่ทาสรับใช้ของถังเลี่ยนซามแซ่คนนี้เท่านั้น

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า

ดูเหมือนจะไม่ใช่อย่างนั้น

สิ่งสำคัญที่สุดคือ เมื่อครู่ขณะที่ถังเลี่ยนสั่งการถังจิ่วเชียนอยู่นั้น กลับพูดถึงเย่อู๋เทียน

อิ่นโม่โฉวเป็นศิษย์น้องหญิงของจูเก่ออิ่นหลิง แน่นอนว่าก็เคยแนะนำเย่อู๋เทียนให้กับจูเก่ออิ่นหลิงแล้ว

อิ่นโม่โฉวพูดวิจารณ์เกียวกับเย่อู๋เทียนให้กับจูเก่ออิ่นหลิงได้อย่างตรงจุด

"เย่อู๋เทียนคนนี้ เชี่ยวชาญวิชาทางการแพทย์อย่างมาก!"

จูเก่ออิ่นหลิงเกิดสงสัยว่า

โรคเก่าบนร่างกายของถังจิ่วเชียน เป็นไปได้สูงที่ถูกเย่อู๋เทียนรักษาให้หายขาด เหมือนอย่างที่ถังเลี่ยนพูดไปเมื่อสักครู่

ห้าปีก่อน จูเก่ออิ่นหลิงและถังจิ่วเชียนเคยต่อสู้กันครั้งหนึ่ง

ในตอนนั้น จูเก่ออิ่นหลิงชนะได้อย่างหวุดหวิด

ตอนนี้ถ้าร่างกายของถังจิ่วเชียนไม่มีโรคเก่าหลงเหลืออยู่จริง......

ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี

เอาเขามาอุ่นเครื่องก่อน จากนั้นค่อยเอาชนะถังเลี่ยนในที่สาธารณะชน

เช่นนั้น งานประมูลต่อจากนี้ ก็ไม่มีใครกล้ามาแย่งชิงยาล้างไขกระดูกกับจูเก่ออิ่นหลิงอีก!

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว สีหน้าของจูเก่ออิ่นหลิงก็เคร่งขรึมเล็กน้อย และความทะนงบนร่างก็พรวดพราดเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นถีบไปยังทรวงอกของถังจิ่วเชียนด้วยฝ่าเท้าเดียว!

แต่สิ่งที่ทำจูเก่ออิ่นหลิงคิดไม่ถึงก็คือ......

ขณะที่เท้าของเขาถีบออกในชั่วพริบตา ถังจิ่วเชียนไม่แม้แต่จะขยับแม้แต่น้อย

โดยยืนอยู่ตรงนั้น ทำเพียงแค่ยกหมัดขึ้นมา แล้วฟาดไปยังกลางฝ่าเท้าของเขา!

บุ้ม！

หมัดและเท้าปะทะกัน！

จูเก่ออิ่นหลิงต้องถอยหลังไปสามก้าวทันที ถึงจะทำให้ร่างกายยืนหยัดได้อย่างมั่นคง

ส่วนถังจิ่วเชียนนั้น......

ไม่ได้ถอยแม้เพียงครึ่งก้าว！

จากนั้นไม่รอให้ทุกคนตกตะลึง!

ทันใดนั้นถังจิ่วเชียนก็ก้าวไปข้างหน้าในระยะกระชั้นชิด แล้วมาอยู่ข้างหน้าของจูเก่ออิ่นหลิงราวกับไล่ลมเพื่อตามพระจันทร์อย่างไรอย่างนั้น

หมัดหนักราวพายุฟ้าคะนอง!

ชกเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่นไปบนหน้าอกของจูเก่ออิ่นหลิง!

บุ้ม!

หมัดเดียวพุ่งเข้าใส่บนหน้าอกของจูเก่ออิ่นหลิงโดยไม่ลังเล

คราวนี้ จูเก่ออิ่นหลิงไม่แม้แต่จะได้ถอย แต่กลับบินถอยหลังออกไปโดยตรง!

ร่วงลงในตำแหน่งที่ห่างออกไปสิบกว่าเมตร!

ในที่เกิดเเหตุ เงียบกริบแม้เข็มร่วงหล่นก็ได้ยินเสียง!

คุณชายจูเก่ออิ่นหลิงกำลังสำคัญของเขาเซวียนอู่ ที่ได้รับการยอมรับจากวัยหนุ่มสาวว่าเป็นยอดฝีมือแห่งเขาเซวียนอู่

ได้แค่นี้น่ะหรือ......

ถูกทาสคนเดียวของถังเลี่ยนซัดลอยขึ้นแบบนี้หรอกหรือ?

หลังจากที่จูเก่ออิ่นหลิงตกลงบนพื้นอย่างหนัก สายตาที่มองไปยังถังจิ่วเชียน เต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ!

ถังจิ่วเชียนกลับไม่เอาจูเก่ออิ่นหลิงมาอยู่ในสายตาอีกต่อไป แต่เดินไปตรงกลางห้องโถงใหญ่ และหยุดปลายเท้าอยู่ข้างๆ ของเต่ายักษ์ทองคำตัวนั้น

ชกเต็มแรงในหมัดเดียว!

บูม!

มีเสียงกระทบกันระหว่างเหล็กและทอง แล้วหัวของเตายักษ์ทองคำ ก็ถูกทุบแตกละเอียดเป็นชิ้นดังสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่ว!

การเคลื่อนไหวที่ตื่นตระหนก เหมือนดั่งค้อนยักษ์ตีระฆังใหญ่ เสียงดังก้องไปทั่วทุกมุมของห้องโถงใหญ่

ถังจิ่วเชียนเก็บกำหมัดกลับ และมองทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ไปรอบๆ อย่างเยือกเย็น โดยพูดขึ้นทีละคำว่า:"วันนี้ ใครก็ตามที่กล้าเสนอราคาแข่งกับถังเลี่ยนเจ้านายของฉัน สำหรับสินค้าทั้งหมดในงานประมูลชุนชิล จะต้องตาย!"

ที่หน้างาน เงียบกริบเป็นป่าช้า

จูเก่ออิ่นหลิงจะลุกขึ้นก็ยากลำบากอยู่แล้ว ในปากกลับอ้วกออกเป็นเลือดไม่หยุดอีก

เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บภายในอย่างรุนแรง

ทันทีหลังจากนั้น ถังจิ่วเชียนก็หันหลังกลับไปอยู่ด้านหลังของถังเลี่ยน และยังคงยืนที่นั่นอย่างเงียบๆ ......

ราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น!