จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 168

เมื่อชายชราผทหงอกกล่าวจบ ชายชุดดำจำนวนมาก ก็ถอยห่างจากเย่อู๋เทียนทันที

ความเร็วน่าทึ่งมาก!

ทำให้ผู้กล้านับร้อยคนที่อยู่ในงาน พากันถอนหายใจ

ไม่เพียงแต่ตกใจกับความเร็วของชายชุดดำเหล่านั้น ยังตกตะลึงกับท่าทีของชายชราผมหงอกที่มีต่อเย่อู๋เทียนด้วย

จนถึงตอนนี้ ชายชราชุดดำยังคงไม่ได้ลงมือแต่อย่างใด

ถึงจะถูกเย่อู๋เทียนด่าว่าเป็นหมาแก่ เขาก็ยังคงอดกลั้นไว้

ผู้คนอดที่จะคาดเดากันไม่ได้ ชายชราผมหงอกคนนี้ เห็นได้ชัดว่ากำลังซ่อนอำนาจเอาไว้ และอิทธิพลของเขา ตกลงมันแข็งแกร่งขนาดไหน?

รวมถึงเย่อู๋เทียนด้วย เขาสงสาร เกี่ยวกับอิทธิพลอำนาจของชายชราผมหงอกคนนี้เล็กน้อย

นอกจากนี้แล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะรักษาท่าทีของตัวเองไว้ เพื่อรอดูชายชุดดำที่รายล้อมรอบตัวอยู่

ภายใต้สถานการณ์นี้……

ในใจของเย่อู๋เทียน มีความรู้สึก มีม่านเขาบดบัง หลังภูเขาเอ๋อเหมยเอาไว้อีกชั้นหนึ่ง！

เย่อู๋เทียนพินิจวิเคราะห์ชายชราผมหงอกอีกครั้ง โดยสรุปได้ว่า หากจะทำให้คนตรงหน้าแพ้ จะต้องใช้พลังอย่างน้อย 30%

สำหรับชายชุดดำที่รายล้อมอยู่ มีอยู่2-3คน ที่รัศมีของพวกเขา สามารถทำให้ทั้งสี่แดนคงที่ไว้ได้!

ท่ามกลางฝูงชน ยังมีผู้แข็งแกร่งทั้งสี่แดนอยู่ด้วย……

แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังข่มแดนไว้ ให้ความรู้สึก ราวกับจุดสุดยอดของทั้งสามแดน！

เย่อู๋เทียนหัวเราะในใจอย่างเย้ยหยัน

ราวกับจุดสุดยอดของทั้งสามแดน……

ยิ่งอยู่ยิ่งน้าสนใจขึ้นเรื่อยๆ

ช่างเถอะ!

ในเมื่อมาแล้ว หาโอกาสสู้กับคนกลุ่มนี้ดีกว่า

สำรวจลองเชิงของพวกเขาดูสักหน่อย！

แต่เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจของเย่อู๋เทียนก็เกิดความกังวลขึ้นมาเล็กน้อย

ถ้าหากสู้กับคนอื่นที่นี่ขึ้นมาจริงๆ ตนต้องไม่มีปัญหาอะไรแน่ แต่หยางเฟยเอ๋อร์ที่มากับตนเองล่ะจะทำยังไง?

เมื่อคิดอย่างนี้ได้ เย่อู๋เทียนก็เปลี่ยนใจ และแอบตัดสินใจ

แก่นเหรียญม่วงที่อยู่ในมือของเขา สำหรับผู้กล้ามากมายที่อยู่ตรงนี้แล้ว มันเหมือนกับแรงดึงดูดมหาศาล

นอกจากนี้แล้ว ยาชำระล้างที่เขามองว่าเป็นอาหารธรรมดามานาน ดูเหมือนจะมีค่ามากในสายตาของคนเหล่านี้!

ทำไม่ใช้ประโยชน์จากมันล่ะ

โดยเฉพาะแก่นเหรียญม่วงเหรียญนี้

ของสิ่งนี้ ตัวเองมีเยอะมาก ลำพังแค่ที่นำมาวันนี้ ก็ปาเข้าไปนับสิบเหรียญแล้ว

หากนำออกมาจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้นกันนะ?

ในขณะที่เย่อู๋เทียนคิดแบบนั้น รวมถึงชายชราผมหงอก ยังมีชายชุดดำยี่สิบกว่าคน กระทั่งผู้กล้าที่อยู่ในเหตุการณ์ส่วนใหญ่ ล้วนจ้องมองไปที่แก่นเหรียญม่วงที่อยู่ในมือของเย่อู๋เทียน

ความโลภส่องประกาย อยู่ในดวงตาส่วนลึกของพวกเขา

สำหรับถังเลี่ยนที่ถูกเย่อู๋เทียนทุ่มกับพื้นจนลุกขึ้นไม่ไหว ก็จ้องไปที่แก่นเหรียญม่วงที่อยู่ในมือของเย่อู๋เทียนเช่นกัน

สิ่งที่ควรพูดถึงคือ ถึงแม้ว่าถังเลี่ยนจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่จากสายตาของเขาแล้ว ราวกับเขาไม่ได้เก็บมาใส่ใจอะไรมากนักในทางกลับกันรูม่านตาที่ลึกและมืดเหล่านั้น ฉายแสงที่คนไม่สังเกตเห็นออกมา

ในเวลานี้เอง เย่อู๋เทียนหันกลับไปมองถังเลี่ยน แล้วพูดด้วยความสนใจว่า “พบเจอกับผู้แข็งแกร่งแล้วล่ะสิ?”

สีหน้าของถังเลี่ยนเปลี่ยนไปในทันที เขาแสร้งทำเป็นกระอักเลือด

เย่อู๋เทียนอย่างเย้ยหยัน ไม่ใส่ใจถังเลี่ยนอีกต่อไป เขาเดินไปที่ประตูของงานประมูลด้วยความมั่นใจ แล้วหันหลังพูดกับชายชราผมหงอกว่า “ในเมื่อมาแล้ว ผมก็จะขาไปดูด้านใน ดูสิว่าหลังภูเขาเอ๋อเหมยของพวกคุณ จะควรค่าแก่การให้ทุกคนนำของมีค่ามาประมูลหรือไม่！”

เมื่อชายชราผมหงอกได้ยินดังนั้น สีหน้าเย้ยหยันก็เพิ่มขึ้นมาอีก