จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 171

การกระทำของเย่อู๋เทียน ทำให้ทุกคนตกตะลึง

โดยเฉพาะเจี่ยนโล่จู๋ ที่จ้องมองเย่อู๋เทียนไม่วางตา เธอคิดไม่ถึงว่า อีกฝ่ายจะทำลายแก่นเหรียญม่วง！

ถึงแม้ว่าเจี่ยนโล่จู๋จะตั้งขอสังเกตว่าแก่นเหรียญม่วงเป็นของจริงหรือไม่

ความจริงแล้ว หัวเฉียนคุนบอกเธออย่างชัดเจนแล้วว่า แก่นเหรียญม่วงในมือของเย่อู๋เทียนเป็นของจริง เป็นของจริงแท้แน่นอน!

ที่เธอตั้งสังเกตกับแก่นเหรียญม่วงอีกสักครู่ เป็นดั่งที่เย่อู๋เทียนพูดนั่นแหละ

ผู้ค้าขายที่ดี จะต้องค้นหาข้อผิดพลาด

แต่ตอนนี้……

แต่ตอนนี้เย่อู๋เทียนกลับทำลายแก่นเหรียญม่วงในมือทิ้งไปแล้ว!

ไอ้สารเลวนี่ไม่รู้รึไงว่าแก่นเหรียญม่วงมันมีค่าขนาดไหน?

หรือว่า ถึงแม้เขาจะมีแก่นเหรียญม่วงในครอบครอง อันที่จริงแล้วไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความลับของแก่นเหรียญม่วงคืออะไร?

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ……

ท่าไม่ดีแล้วสิ

ก็เหมือนกับคนโง่คนหนึ่งที่จู่ๆได้รับของมีค่าชิ้นหนึ่ง

เขาไม่รู้ว่าของชิ้นนี้เป็นสมบัติมีค่า ดังนั้นจึงไม่ได้เก็บรักษา และหลังจากที่ทำลายทิ้งไปแล้ว เขาก็ไม่รู้สึกเสียดายแม้แต่นิดเดียว

แต่เจี่ยนโล่จู๋เสียใจ!

เธอเสียดายเป็นอย่างมาก!

สิ่งที่มากไปกว่านั้นคือ ไอ้สารเลวนี่ถึงแม้จะทำลายแก่นเหรียญม่วงเหรียญนั้นไปแล้ว แต่แล้วเขาก็หยิบออกมาอีกชิ้นหนึ่ง!

ในมือของเขา มีเหรียญล้ำค่าถึงสองเหรียญ!

ถ้าเหรียญที่สองยังถูกเขาทำลายทิ้งไปล่ะก็……

ถึงผู้กล้าที่อยู่ในงานจะรุมโจมตีเขาขึ้นมาจริงๆ แล้วมันจะมีความหมายอะไร?

เจี่ยนโล่จู๋พึ่งรู้ตัวว่า เพราะการกระทำของไอ้สารเลวคนนี้ ตอนนี้เธอถึงตกอยู่ในสภาวะเบี้ยล่าง！

มองดูผู้กล้าที่อยู่ในงานคนอื่นๆอีกครั้ง ต่างกำลังตกตะลึงอ้าปากค้างจ้องมองแก่นเหรียญม่วงที่อยู่ในมือของเย่อู๋เทียนอย่างทำอะไรไม่ถูก！

ในขณะเดียวกันนั้นเอง พวกเขายังสังเกตเห็นอีกด้วยว่าท่าทีของเจี่ยนโล่จู๋เปลี่ยนไป

ท่าทางของเธอในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่ามีปัญหาหนักมาก!

วันนี้แก่นเหรียญม่วงปรากฏขึ้นมาในงาน

มีความเป็นไปได้สูงว่าเป็นของจริง

ไม่เช่นนั้น ในฐานะที่เจี่ยนโล่จู๋เป็นโส่วจั่วอันดับหนึ่งของหลังภูเขาเอ๋อเหมย ไม่มีทางยั้งสติไม่อยู่จนอารมณ์แสดงบนใบหน้า

แก่นเหรียญม่วงเหรียญเดียว จะสามารถเปลี่ยนแก่นเหรียญเขียวนี้สิบเหรียญ……

แก่นเหรียญเขียวยี่สิบเหรียญ จะสามารถซื้อใบสั่งยาของยาชำระล้างที่มีค่าที่สุดในงานประมูลได้งั้นหรอ!

ทุกคนทึ่งกับการกระทำของเย่อู๋เทียนเมื่อสักครู่!

โชคดีที่ เจี่ยนโล่จู๋ใจเย็นอย่างรวดเร็ว เธอมองไปที่เย่อู๋เทียนอย่างเย็นชา พลางถามว่า “นี่คุณกำลังพยายามที่จะ……ยอมเป็นหยกที่แตกละเอียด ก็ไม่ขอเป็นกระเบื้องที่สมบูรณ์ครบชิ้นงั้นหรอ?”

เย่อู๋เทียนหนักไหล่ แล้วถามกลับไปว่า “ไม่ได้หรอ?”

เจี่ยนโล่จู๋ยืนห่างเย่อู๋เทียนประมาณสิบเมตร เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อาจจะเป็นของดีจริงๆก็ได้ เอามาให้ฉันดูหน่อยสิ ถ้าเป็นของจริง ฉันจะซื้อแก่นเหรียญม่วงในมือคุณ ในนามของฉันเอง เป็นยังไง?”

เย่อู๋เทียนหัวเราะแต่ไม่พูดอะไร

หยางเฟยเอ๋อร์ไม่รู้ความเป็นมาของแก่นเหรียญม่วง ยิ่งไม่รู้ว่าแก่นเหรียญม่วงมีคุณค่าตรงไหน

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ หยางเฟยเอ๋อร์ในฐานะเป็นคนซื้อขาย แน่นอนเธอดูออกว่าภายในที่เปิดเผยไม่ได้

ขอแค่เหรียญสีมาวงในมือของเย่อู๋เทียน ไม่ว่าจะอยู่ต่อหน้าของเจี่ยนโล่จู๋ หรือผู้กล้าที่อยู่ในงานจ้องตะครุบเหยื่อ ล้วนไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม!

ประโยคเดียว

มนุษย์ทุกคนเป็นผู้บริสุทธิ์และมีความผิด แต่ถ้ามีใครต้องการแย่งชิง "หยกสกุลเหอ" จากมือของคนทั่วไป ยอมเป็นหยกที่แตกละเอียด ก็ไม่ขอเป็นกระเบื้องที่สมบูรณ์ครบชิ้น!

เมื่อคิดได้ดังนั้น หยางเฟยเอ๋อร์ก็กระซิบพูดกับเย่อู๋เทียนเสียงเบา “อย่าให้เธอดูเด็ดขาดเลยนะ! ไม่อย่างนั้น เราจะเดินออกจากที่นี่ไม่ได้จริงๆ!”

เย่อู๋เทียนมองหน้าหยางเฟยเอ๋อร์ยิ้มๆ แล้วสายตาก็ไปตกที่เจี่ยนโล่จู๋ พลางพูดอย่งสนใจว่า “ความจริงตอนนี้ปัญหามันอยู่ที่ คุณกำลังสงสัยในแก่นเหรียญม่วงว่าเป็นของจริงหรือไม่ อย่างนั้นล่ะสิ?”

เจี่ยนโล่จู๋มองแก่นเหรียญม่วงที่ไม่สมบูรณ์ในมือของเย่อู๋เทียนอย่างระทึก ความจริงเธอไม่จำเป็นต้องเอามาพิสูจน์ก็ได้ เพราะว่าด้วยระยะห่างที่ใกล้กันมากๆ เธอสามารถรับรู้เกี่ยวกับพลังมืดในแก่นเหรียญม่วงได้

เจี่ยนโล่จู๋กลับยังพูดขึ้นอีกว่า “ แน่นอน”

แต่ในเวลานี้เอง จู่ๆเย่อู๋เทียนก็ใช้มืออีกข้างสะบัดไป

จนแก่นเหรียญม่วงที่ถูกบดขยี้จนเป็นผุยผง ลอยล่องไปในอากาศ

ตุ้ม!