จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 172

ใบหน้าของเจี่ยนโล่จู๋แดงก่ำ

คิดไม่ถึงว่า ตัวเองที่เป็นถึงโส่วจั่วอันดับหนึ่งแห่งหลังภูเขาเอ๋อเหมย จะถูกคนอื่นแทะโลมแบบนี้ได้

เจี่ยนโล่จู๋อยากจะลงมือมาก อยากฆ่าเย่อู๋เทียนทิ้งซะ

ทว่า เมื่อพิจารณาถึงท่าทีของเย่อู๋เทียนที่โถงรับแขก เธอก็ทำได้แค่อดทนเอาไว้

จนถึงตอนนี้ เจี่ยนโล่จู๋ยังไม่รู้ที่มาที่ไปของเย่อู๋เทียน กระทั่งอีกฝ่ายชื่อเสียงเรียงนามอะไรเธอก็ไม่รู้

ดังนั้น เจี่ยนโล่จู๋จึงไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม！

เจี่ยนโล่จู๋จ้องมองตาของเย่อู๋เทียนไม่กะพริบ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า“คุณกำลังเล่นกับไฟ！”

เย่อู๋เทียนกล่าว“ไม่ ผมกำลังเล่นกับคุณอยู่！”

ในงาน เงียบกริบทันที！

เย่อู๋เทียน พูดจาแทะโลมเจี่ยนโล่จู๋อีกครั้ง

เจี่ยนโล่จู๋เบิกตาโพร่ง ด้วยความโกรธและอับอาย

จริงนะ！

เธอโมโหชายหนุ่มสารเลวตรงนั้นจนลมแทบจับ

และในเวลานี้เอง จู่ๆเย่อู๋เทียนก็ใช้แรงมากขึ้น

แก่นเหรียญม่วงที่อยู่ในมือเขา เสี่ยงที่จะแหลกสลายได้ทุกเมื่อ

เจี่ยนโล่จู๋รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

ผู้กล้าที่อยู่ในงานทั้งหมด ล้วนคิดไม่ถึงว่าเย่อู๋เทียนจะทำเช่นนี้！

เจี่ยนโล่จู๋พูดกับเย่อู๋เทียนด้วยความเย็นชา“ผลของการยอมเป็นหยกที่แตกละเอียดแต่ไม่ขอเป็นกระเบื้องที่สมบูรณ์ครบชิ้น ฉันคิดว่าคุณน่าจะรู้ดีนะ！”

เย่อู๋เทียนพยักหน้า“อืม เข้าใจวครับ เหมือนคุณจะเข้าใจผิดเรื่องหนึ่งนะ นั่นก็คือ ถึงผมจะบี้ขยี้แก่นเหรียญม่วงในมือเหรียญนี้ละเอียด ผมก็ยังคงสามารถเดินออกจากที่นี่โดยไร้ซึ่งการบาดเจ็บ”

เจี่ยนโล่จู๋กล่าว “คุณจะลองดูก็ได้”

เย่อู๋เทียนใช้แรงอีกครั้ง

แก่นเหรียญม่วงในมือเหรียญที่สอง ก็แตกเป็นรอยอีกครั้ง

เจี่ยนโล่จู๋กรีดร้องเสียงดัง“ยะ อย่าลอง！”

เย่อู๋เทียนยิ้มเบาๆ“เมื่อกี้คุณบอกว่า คุณจะเอาแก่นเหรียญเขียวยี่สิบเหรียญ มาแลกแก่นเหรียญม่วงในมือของผม ไม่ใช่หรอ？”

เจี่ยนโล่จู๋รีบกล่าวว่า“ใช่แล้ว นี่เป็นแค่การแลกเปลี่ยน！ขอแค่คุณขายแก่นเหรียญม่วงในมือให้กับฉัน ฉันรับประกันได้ว่า วันนี้นายจะก้าวออกจากที่นี่โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ！”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเย่อู๋เทียนชัดขึ้น เขาพูดขึ้นมาว่า“อำนาจต่อรอง ไม่ได้อยู่ที่คุณอีกต่อไปแล้ว”

พูดจบ เย่อู๋เทียนก็เปล่งเสียงดังขึ้น“และอำนาจต่อรองมันอยู่ที่ผม！”

เสียงดุจดั่งสายฟ้า ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งงาน！

เจี่ยนโล่จู๋สีหน้าเปลี่ยนไปทันที

พู่！

ด้วยเสียงของเย่อู๋เทียนที่ดังไปทั่วทุกสารทิศ

ผมดำคลับกับกี่เพ้าสีดำบนตัวของเจี่ยนโล่จู๋ ราวกับถูกลมโบกสะบัด……

ในเวลานี้เอง เย่อู๋เทียนใช้แรงอีกครั้ง กำลังบดบี้ขยี้แก่นเหรียญม่วงในมือทิ้งไป

ในที่สุดของเจี่ยนโล่จู๋ก็รู้สึกถดถอย และพูดอย่างอดไม่ได้ว่า“คุณอยากได้แก่นเหรียญเขียวเท่าไร？”

เย่อู๋เทียนใช้แรงอีกครั้ง

เจี่ยนโล่จู๋ถลึงตาทั้งสองข้างแล้วตะโกนเสียงดัง“หนึ่งร้อยเหรียญ แก่นเหรียญเขียวหนึ่งร้อยเหรียญ！”

เย่อู๋เทียนยังคงใช้แรงต่อไป

“สองร้อยเหรียญ สองร้อยเหรียญ！และของประมูลที่อยู่ในงานของวันนี้ คุณเอาไปได้ทั้งหมดเลย ขอแค่อย่าบดขยี้แก่นเหรียญม่วงเหรียญสุดท้าย！”

เจี่ยนโล่จู๋สูญเสียการควบคุมจนถึงขีดสุด เสียงที่เปล่งออกมา แหลมมาก

ไม่มี่ใครคาดคิด

เจี่ยนโล่จู๋

โส่วจั่วอันดับหนึ่งแห่งหลังภูเขาเอ๋อเหมย จะถูกบีบจนขาดสติถึงเพียงนี้ได้

อีกทั้งทุกคนที่อยู่ในงาน ล้วนพากันตกตะลึง

แก่นเหรียญม่วงเหรียญนั้น……

สามารถแลกแก่นเหรียญเขียวสองร้อยเหรียญเดิมจากที่มีมูลค่ามหาศาลอยู่แล้ว？

ต่อรู้ว่า แก่นเหรียญเขียวหนึ่งเหรียญ สามารถซื้อยาชำระล้างได้ถึงสามเม็ดขึ้นไปแล้วนะ！

แก่นเหรียญเขียวสองร้อยเหรียญ……

หลังภูเขาเอ๋อเหมยจะบ้าไปแล้วหรอ？

สิ่งที่มากไปกว่านั้นก็คือ เจี่ยนโล่จู๋รับปาก ว่านอกจากแก่นเหรียญเขียวสองร้อยเหรียญแล้ว ของที่จัดประมูลในวันนี้ทั้งหมด จะมอบให้เขา？

เพื่อแลกกับแก่นเหรียญม่วงแค่หนึ่งเหรียญ？

แบบนี้……

มันคุ้มกันหรอ？

ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงกันอยู่นั้น การกระทำของเย่อู๋เทียน ก็ทำให้คนทั่วทั้งงานขุ่นเคืองในทันที！

เห็นเขาใช้มือข้างขวาออกแรง

บดขยี้แก่นเหรียญม่วงเหรียญที่สองทิ้งอีกครั้ง！

แต่ครั้งนี้ เหรียญที่สอง กลับไม่ได้ถูกเขาบดละเอียด

แต่เป็นการบดขยี้เปลือกนอก หลังจากนั้นก็กลืนยาเม็ดที่ฝังอยู่นั้น ลงท้องไปทันที ต่อหน้าสายตาของสาธารณชน！