จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 240

ไม่น่าคิดได้ กับคำพูดที่ต่ำทรามขนาดนี้ กลับพูดออกจากปากเด็กผู้ชายวัยเพียงหกเจ็ดขวบ

แน่นอนว่าต้องเป็นผู้ปกครองสอนมา

แต่ยังไงก็แล้วแต่ อย่าว่าแต่จ้าวลี่หน้า ให้แม้แต่เย่อู๋เทียน นาทีนี้ก็เดือดขึ้นสมองแล้ว

โดยเฉพาะจ้าวลี่หน้า โกรธจนหน้าเขียว สั่นเทิ้มไปทั้งตัว

แต่ ขณะที่จ้าวลี่หน้ากำลังจะระเบิดอารมณ์ออกมา สามีภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่ง เดินเข้ามาหาในทันใด

ผู้ชายวัยกลางคนนั้นอยู่ในชุดสูตรรองเท้าหนัง วางมาดภูมิฐานอย่างผู้ประสบความสำเร็จ

ผู้หญิงวัยกลางคนโปะเครื่องสำอางอย่างหนาเต็มหน้า แต่งตัวด้วยเครื่องประดับแพรวพราววาววับเต็มตัว ก็เป็นไปตามบุคลิกแบบฉบับคุณนายเศรษฐีของแท้！

เห็นได้ชัดว่าจ้าวลี่หน้ารู้จักทั้งคู่ดี มองเห็นพวกเขาเดินเข้ามา จ้องหน้าผู้ชายวัยกลางคนนั้นอย่างเกรี้ยวโกรธ

“ชุยโจวมู่！ลูกแสนดีที่คุณกับเมียคุณสอนออกมานี่！ไม่เพียงแค่ขูดรถฉัน ออกปากด่าฉันอย่างหยาบคาย！ลูกสารเลวบ้านพวกคุณนี้จะมีรับการอบรมสั่งสอนกันบ้างไหมนี่！”

เผชิญหน้ากับการด่าใส่ของจ้าวลี่หน้า ชายวัยกลางคนขึ้งโกรธออกหน้า

หญิงวัยกลางคนกรีดเสียงน่าขนลุกว่าออกมา

“ทำมั๊ยเบบี้บ้านฉันไม่เห็นไปกรีดรถคนอื่นบ้างนะ จ้องกรีดแต่รถเธอ？”

พูดมาถึงนี่ หญิงวัยกลางคนสะบัดเสียงฮึออกจมูก เดินเข้าไปข้างตัวเด็กชาย ไม่มีการดุว่าเด็ก กลับหยิกแก้มหนูน้อยอย่างเอ็นดูแถมคำชมอีก

“ทำได้ดีมาก ลูกรัก！”

สีหน้าจ้าวลี่หน้าดูไม่ได้หนักยิ่งขึ้น

กำลังจะพูดอะไรออกไป

พฤติกรรมของหญิงกลางคน ทำให้เย่อู๋เทียนที่ยืนข้าง ๆ จ้าวลี่หน้า สีหน้าก็เคร่งเครียดขึ้นมา

หญิงวัยกลางคนหยิบเอธนบัตรในกระเป๋าถือของหล่อนออกมาปึกหนึ่ง โยนไปที่ขาของจ้าวลี่หน้า

“เอ้า ให้ นี่เป็นค่าเสียหายของรถแก！”

“ทีหน้าทีหลังละก้อ จำไว้หน่อยนะ เห็นเบบี้บ้านข้า หลบไปให้ห่าง ๆ หน่อย ไม่งั้นละก้อ ไอ้ที่ด่าแกนั้นยังน้อยไปนะ ยัยปีศาจจิ้งจอกหน้าด้าน！”

ให้รู้หน่อยว่า ขณะนั้นฉีซือซือกำลังเดินลงมาจากรถ

ต่อหน้าฉีซือซือ จ้าวลี่หน้าถูกแม่ของชุยเสี่ยวหวี่สบประมาท

ในทันทีนั้น น้ำตาของจ้าวลี่หน้าเกือบจะทะลักออกมาให้ได้

เย่อู๋เทียนเอ่ยปากพูดในที่สุด

“ลี่หน้า เธอรู้จักสองผัวเมียนี้หรือ？”

จ้าวลี่หน้าเล่าว่า

“ก่อนนั้นฉันทำงานหน้าเคาน์เตอร์ของบริษัทของชุยโจวมู่ เขาเคยคิดเคลมฉัน”

เย่อู๋เทียนซักต่อ

“ความคิดเขาสำเร็จมั้ย？”

“ไม่”

เย่อู๋เทียนหัวเราะหุ ๆ

“หมายถึงว่า ที่ไอ้เด็กเวรนี่มันด่าเธอ ก็เพราะพ่อของมันคิดไม่ซื่อกับเธอ แต่ไม่สำเร็จ เรื่องเป็นอย่างนี้ใช่ไหม？”

จ้าวลี่หน้าตอบว่า

“นั่นแหละ”

เย่อู๋เทียนผงกหัว

“เอาละ รู้ละ ปล่อยผมเองละ”

ชายวัยกลางคนชุยโจวมู่กับภรรยาของเขาจึงได้หันมองมาที่เย่อู๋เทียน

หญิงวัยกลางคนนั้นก็ส่งเสียงน่าขนลุกขนชันออกมาอีก

“ว้าย นี่ใครกันเนี่ย？ไม่คิดเลยอ่ะ คนร่านอย่างจ้าวลี่หน้าเธอนี่ ยังคบกันได้กับผู้ชายสุภาพเรียบร้อยได้？”

เสียงพูดเพิ่งจบ

“เพี๊ยะ！”

เย่อู๋เทียนเงิ้อมือฟาดลง

ตบใส่หน้าหญิงกลางคนนั้น

เหตุเกิดอย่างกะทันหัน หญิงกลางคนถูกตบจนหน้าหัน ตัวหมุนไปสามสี่รอบอยู่กับที่ แล้วก็ล้มลง

มุมปากโดนตบจนแตก

ลูกชายของหล่อนตกใจยืนงง

ไม่มีใครคิดถึง เย่อู๋เทียนจู่ ๆ จะลงมือตบคนได้！

ชุยโจวมู่จ้องหน้าเย่อู๋เทียนอย่างโกรธเกรี้ยว ตะโกนด่าลั่นขึ้นมา “แก...แกลงมือทำร้ายคนได้งัย！”

เย่อู๋เทียนขยับตัวพริ้วเข้ามาถึงข้างหน้าชุยโจวมู่

เงื้อมือฟาดลงอีกครั้ง

เพี๊ยะ！

หนึ่งบ้องหู

ชุยโจวมู่โดนตบอย่างเต็ม ๆ ตัวลอยกระเด็นไปสิบกว่าเมตร

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจุดนี้ ดึงสายตาบรรดาผู้ปกครองที่มาอยู่หน้าประตูสวนจัดนิทรรศการเข้ามา

เห็นชุยโจวมู่สองสามีภรรยาถึงขนาดโดนตบ ทุกคนไม่มีการยกเว้น ต่างถอนใจเยือกอย่างหนาวใจ

ไม่มีใครคิดเลยว่า จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้！

ชุยโจวมู่คือใคร？

เจ้านายใหญ่ของบริษัทสินทรัพย์มู่เต๋อเจียงไห่

ในเครือยังมีทีมงานรักษาความปลอดภัยที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในแถบเจียงไห่

เจ้านายใหญ่ขนาดนี้

ตอนนี้มาถูกเด็กหนุ่มหน้าตาท่าทางแบบคนธรรมดา ๆ ตบเอาได้ไง？

เด็กหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน？

ไม่ว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะเป็นใคร ลงไปนี้ เขาจะต้องชดใช้ผลกรรมที่ทำอย่างเลวร้ายสุด ๆ แน่นอน！

ที่นี้แม้จะเป็นเจียงหนาน ไม่ใช่เขตอิทธิพลของชุยโจวมู่ แต่หลิงเยี่ยนผู้ภรรยาของชุยโจวมู่ เป็นคุณหนูของบ้านตระกูลหลิงในเจียงหนาน！

ตระกูลหลิงแห่งเจียงหนานนี้！

กวาดมองไปทั่วทั้งเจียงหนาน มีใครกล้าไปกระทบกระทั่ง？

ว่ากันว่า สวนนิทรรศการนานาชาตินี้ เป็นงานก่อสร้างในโครงการของตระกูลหลิงแห่งเจียงหนาน！

นี่จะเป็นนัยะแบบไหนกัน？

งานเข้าค่ายฤดูร้อนในวันนี้ สถานที่ถูกกำหนดเลือกไว้เป็นสวนนิทรรศการนานาชาตินี้ ล้วนเป็นเพราะเห็นแก่หน้าของหลิงเยี่ยน！

มิฉะนั้นแล้ว โรงเรียนประถมศึกษาถนนทิงเฉาซึ่งเป็นโรงเรียนธรรมดามาก ๆ ในเขตุเจียงหนาน

จะเอาคุณสมบัติอะไรมาจัดกิจกรรมในสวนนิทรรศการนานาชาติแห่งนี้ได้？

ตอนนี้ หลิงเยี่ยนหญิงวัยกลางคนที่เพิ่งถูกเย่อู๋เทียนตบหน้าไปเมื่อครู่นี้ ก็ได้สติกลับมาแล้ว

ครึ่งซีกหน้าของหล่อน บวมเปล่งขึ้นมา

มองหน้าเย่อู๋เทียนอย่างไม่อยากเชื่อ

“ไอ้ชาติหมา แกกล้าตบแม่แกหรือ แกรู้มั้ยข้าเป็นใคร？”

“รปภ.！รปภ.อยู่ไหน？มานึ่เดี๋ยวนี้ จับไอ้ชาติหมานี่ไปตบให้ปากเละไปเลย！แล้วจัดการมันให้ตายแทนข้า！”

อย่างรวดเร็ว ชายฉกรรจ์ในชุดสูตรหลายคนที่อยู่ไม่ไกลจากนั้นวิ่งเข้ามา

ทั้งหมดมีอยู่สี่คน ในขณะที่วิ่งเข้ามา ทุกคนเหมือนกัน ชักเอากระบองที่ห้อยอยู่กับเข็มขัดออกมา

ท่าทางดุดัน！

หลิงเยี่ยนชี้ไปที่เย่อู๋เทียนด้วยสีหน้าบูดเบี้ยว ตะโกนบอกรปภ.ทั้งสี่

“เอามันให้ตาย！”

“มีเรื่องอะไร แม่มึงคนนี้เคลียร์เอง！”

รปภ.สี่คนล้อมกรอบกันเข้ามา

แต่ยังไม่ทันได้เข้าประชิดตัวเย่อู๋เทียน เย่อู๋เทียนก็ชิงประชิดเข้าไปปรากฎที่เบื้องหน้าของพวกเขา

ยกขาสะบัดลง

กระทบใส่ไปสี่ทีอย่างรวดเร็ว

พริบตานั้นเอง รปภ.ทั้งสี่ถูกกระทืบจนขาแบน

“โอ้ย！”

ร้องลั่นดังไปทั่ว

สี่รปภ.ต่างล้มนอนกลิ้งกับพื้น กอดขาตัวเอง ร้องเจ็บกันระงม

ทำเอาหลิงเยี่ยนกับชุยโจวมู่ตกใจผวางง