จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 242

เย่อู๋เทียนถึงแม้เปลี่ยนหน้าเป็นเหมือนฉีเซิงหยางแล้ว แต่เสียงนั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากนัก

ถ้าบอกว่า ที่หลิงฟ่างมองเห็นแหวนแต่งงานบนนิ้วมือของเย่อู๋เทียนแล้ว ก็เพียงแค่สงสัยสถานะตัวของเย่อู๋เทียน พอมาถึงตอนนี้ ก็แน่ใจได้ทั้งหมด คนหนุ่มที่อยู่ข้างหน้านี้ ก็คือเย่อู๋เทียน！

วันก่อน หลิงฟ่างเห็นกับตาตัวเองถึงความเก่งกาจของเย่อู๋เทียน

ภาพเหตุการณ์ตอนนั้น

เหมือนยังเห็นชัดอยู่กับตา

ถึงแม้กลับไปถึงเจียงหนานแล้ว หลิงฟ่างก็ยังไม่เคยได้หลับอย่างสนิท แม้กระทั่งในฝัน ก็ยังฝันเห็นเย่อู๋เทียนถือดาบไล่ฟันเขา！

เย่อู๋เทียน ได้กลายเป็นผีร้ายที่ติดตามหลิงฟ่างอยู่ในฝันของเขาแล้ว！

หลิงฟ่างยังไงก็คิดไม่ถึง

วันนี้ หลิงเยี่ยนพี่สาวเขาเองคนนี้ ไปกระทบกระทั่งใครคนนั้น ดันผ่าเป็นเย่อู๋เทียนไปได้！？

แทบจะเรียกว่าเป็นปฏิกิริยาตามเงื่อนไข หลิงฟ่างตัวอ่อนปวกเปียก

คุกเข่าลงต่อหน้าเย่อู๋เทียนไปซื่อ ๆ

สำคัญที่สุดคือ หลิงฟ่างในขณะนี้ กลายเป็นขันทีไปแล้วจริง ๆ

ถึงแม้แผลปิดสนิทดีแล้ว แต่จากเวลาที่เกิดตกใจผวารุนแรง ก็จะออกอาการกลั้นฉี่ไม่อยู่ได้ง่าย！

ฉะนั้น จึงได้เกิดภาพที่เห็นกับตาด้วยกันนี้

หลิงฟ่างไม่เพียงแต่คุกเข่าลงให้กับเย่อู๋เทียน อีกทั้งในทันทีที่คุกเข่าลงกับพื้นนั้น กางเกงก็เปียกแฉะไปด้วย

ไม่เพียงแต่เท่านี้ ตัวหลิงฟ่างนั้น สั่นงก ๆ ไม่ได้หยุด แววตาที่มองเย่อู๋เทียน เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ภาพที่เห็นอยู่นี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในพื้นที่นอกจากเย่อู๋เทียนแล้ว ต่างงงกันปากอ้าตาค้าง！

น้องชายของหลิงเยี่ยน หลิงฟ่าง......

ไม่เพียงตกใจกลัวจนต้องคุกเข่า อีกทั้งยังฉี่แตกด้วย？

โดยเฉพาะหลิงเยี่ยน เห็นสภาพของหลิงฟ่างในตอนนี้ ความไม่อยากเชื่อเกิดเต็ม！

ระดับวิทยายุทธของหลิงฟ่าง หลิงเยี่ยน ก็รู้อยู่

หลิงฟ่างถ้ากลับไปอยู่ที่เจียงหนาน นับได้ว่าเป็นจอมพลังเลยทีเดียว

โดยปกติเวลาอยู่ที่บ้าน หนึ่งในวิธีการออกกำลังกายของเขานั้น ก็คือใช้มือข้างเดียวยกกระถางเหล็กน้ำหนักเป็นตัน！

ถึงขนาดยกขึ้นอย่างง่ายดายเหมือนยกดัมเบล！

ภาพที่ให้เห็นนั้น พูดได้ว่าไม่เคยมีให้เห็นมาก่อน และก็คงไม่มีให้เห็นได้ในอนาคต！

ปรากฏการณ์ขณะนี้.........

น้องชายที่เหมือนเป็นจอมพลังในสายตาของตัวเอง พอเห็นผู้ชายที่นางแพศยาจ้าวลี่หน้าพามาคนนั้น ทำไมถึงกับตกใจกลัวถึงขนาดนี้！

อะไรนี่........

มันคืออะไรกันนี่？

กลับมองไปที่หลิงซื่อคุนที่ปรากฏตัวมาพร้อมกับหลิงฟ่างเมื่อครู่นี้

ตอนนี้ก็อยู่ในอารมณ์ตะลึงกลัวระคนกัน

ทำยังไงก็คิดไม่ถึง..........

หลิงฟ่าง ถึงขนาดคุกเข่าให้คนคนหนึ่ง อีกทั้งตกใจจนฉี่แตก

หลิงซื่อคุนหน้านิ่วขมวดคิ้วมองไปที่เย่อู๋เทียน ขยับหยีตา ในใจให้สงสัยอย่างหนัก

“เจ้าหมอนี่ เป็นใครมาจากไหนกัน？”

“ทำไมถึงทำให้หลิงฟ่างตกใจกลัวจนเหมือนเป็นหมาไปได้？”

และในขณะนั้นเอง เย่อู๋เทียก็ได้เอ่ยปาก มองไปที่หลิงฟ่างพูดว่า “เรื่องที่ข้าสั่งแกไว้ ดูเหมือนแกไม่ได้ทำนะ”

หลิงฟ่างกลัวไปจนสุดขีด

คิดไม่ถึง

ที่สุดเย่อู๋เทียนก็ยังเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก

ในชั่วเวลาเดี๋ยวนั้น หลิงฟ่างก็ไม่รู้จะรับสถานการณ์ยังไงได้

เพราะว่าหลิงฟ่างถึงแม้รู้อยู่แก่ใจว่าหลิงซื่อคุนที่ปรากฏตัวมาพร้อมกับเขานี้น่าสะพรึงกลัวขนาดไหน.....

แต่เทียบกับเย่อู๋เทียนแล้ว คงยังไม่พอมือ！

หลิงฟ่างมีเหตุผลพอที่จะเชื่อได้ว่า

ต่อให้หลิงซื่อคุนอยู่ด้วย ถ้าเย่อู๋เทียนจะฆ่าเขา ก็คงง่ายเหมือนกับเชือดไก่！

ในขณะนี้ ความคิดหนึ่งเดียวที่มีอยู่ในสมองของหลิงฟ่าง ก็คือขอการอภัย！

แต่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

หลิงฟ่างกำลังจะโขลกหัวขอรับการอภัย กลับพบว่า ตัวเองเหมือนจะกลายเป็นใบ้ไปแล้ว

ถึงขนาดเปล่งเสียงพูดไม่ได้แม้แต่คำเดียว

แม้แต่ตัวหลิงฟ่างเองยังคิดไม่ถึง ตัวเองจะถูกเย่อู๋เทียนทำเอาตกใจกลัวขนาดนี้

เสียงพูดเปล่งไม่ออก

ก็ได้แต่โขลกหัวเพื่อขอรับการอภัยแล้ว！

ปึง！

ปึง！

ปึง！

ไม่มีอะไรที่หลิงฟ่างต้องลังเล เอาแต่โขลกหัวให้กับเย่อู๋เทียน

ภาพที่เห็นในสายตาคนอื่นแบบนี้.....

ต่างคิดกันว่า

คุณชายแห่งบ้านตระกูลหลิง เป็นคนบ้าหรือเปล่านี่？

“น้องเล็ก！น้องเล็กเป็นอะไรไปแล้วนี่？”

หลิงเยี่ยนเห็นท่าไม่ดี รีบเข้าไปถามไถ่

หลังจากนั้นก็ตะโกนด้วยเสียงอันดัง

“หลิงฟ่าง แกใช่เป็นผู้ชายหรือเปล่านี่？พี่สาวแกถูกเขารังแก ตอนนี้แกทำไม....”

ไม่ปล่อยให้หลิงเยี่ยนพูดจบ ทันใดนั้นหลิงฟ่างก็เกิดคลุ้มคลั่งเหมือนพิษสุนัขบ้ากำเริบ

ออกอาการเหมือนหมาบ้า ตบใส่เข้าไปที่หน้าหลิงเยี่ยน

เพี๊ยะ！

โดนไปอีกหนึ่งฝ่ามือ แก้มบนหน้าอีกข้างหนึ่งของหลิงเยี่ยน ก็โดนตบบวมขึ้นมา

หลิงเยี่ยนแผดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

กำลังจะถอยหนี

หลิงฟ่างก็เหมือนบ้าขึ้นมาแล้ว กระชากเอาเสื้อผ้าของหลิงเยี่ยน ลากเข้ามาหาตัว

อ้าปากกัดเข้าไปที่หน้าหลิงเยี่ยน

“อ้าก！”

“อ้าก！”

ความปวดแสบจู่โจมเข้าใส่ หลิงเยี่ยนร้องลั่นอย่างเจ็บปวด ต่อเนื่องอย่างไม่ยอมหยุด

ตกใจกันไปทั่วทั้งหมด

จนป่านนี้ก็ยังไม่มีใครเข้าใจได้ หลิงฟ่างเป็นอะไรถึงได้คลั่งขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน！

นี่ยังไม่จบ

หลิงฟ่างกัดติดที่หน้าของแล้ว ยังใช้กำปั้นทุบใส่หัวหลิงเยี่ยนไม่ยอมหยุด

นาทีนี้ หลิงฟ่างบ้าขึ้นมาจริง ๆ แล้ว ล้วนแล้วแต่เพราะถูกเย่อู๋เทียนทำให้ตกใจช็อกถึงกับบ้า！

ก่อนหน้าวันนี้ หลิงฟ่างถูกเย่อู๋เทียนอัดจนกลายเป็นคนพิการไป！

อีกทั้งยังเห็นคนในครอบครัวตัวเอง ถูกฆ่าตายด้วยน้ำมือเย่อู๋เทียน！

ความแค้นท่วมท้นล้นฟ้านี้ ไม่มีที่ทางจะระบายได้！

วันนี้ ก็เพราะหลิงเยี่ยนไปกระทบกระทั่งเย่อู๋เทียน ตัวเองเลยต้องมาคุกเข่าต่อหน้าเย่อู๋เทียนอีก！

เหมือนหมาตัวหนึ่ง หมอบกราบต่อหน้าเย่อู๋เทียน！

ไม่มีหนทางไหนที่จะโต้ตอบได้แม้แต่นิด！

ด้วยสาเหตุข้างต้นนี้ หลิงฟ่างก็จึงได้แต่เอาความโกรธแค้นที่มีอยู่ ระบายใส่ลงไปบนตัวหลิงเยี่ยน！

หลิงฟ่างในขณะนี้ ใจเชื่ออย่างยึดติด

ถ้าไม่ใช่เพราะหลิงเยี่ยน วันนี้ตัวเองก็คงไม่มีทางที่ต้องมาเจอกับเย่อู๋เทียน ไม่ได้เจอเย่อู๋เทียน ตัวเองก็ไม่ต้องมาคุกเข่าขอการอภัย.......

หลิงเยี่ยน จึงเป็นผู้หญิงที่สมควรตายคนหนึ่ง！

หลิงฟ่างไม่มีทีท่าจะปล่อยหลิงเยี่ยน แม้แต่น้อย

ฉากที่หลิงฟ่างตบตีหลิงเยี่ยน ทำเอาสถานการณ์ทั่วทั้งบริเวณวุ่นวายควบคุมไม่ได้ไปหมด

หลิงฟ่างถูกไล่ตบตีจนผมเผ้ากระเจิง ทุเรศทุรังไปสุด ๆ ร้องขอคนช่วยไปทั่ว

“ช่วยด้วย！ช่วยฉันด้วย！เจ้าหลิงฟ่างมันบ้าไปแล้ว！”

แต่ ขนาดหลิงฟ่างวิ่งเข้าไปข้างหลังชุยโจวมู่ ชุยโจวมู่ก็ยังกลัวตัวเองจะหลบไม่พ้น ไม่คิดสนใจถึงเรื่องความเป็นผัวเมียแล้ว！

ผู้ปกครองคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจกันถอยหนีกันเป็นแถว

แม้แต่จ้าวลี่หน้า เห็นหลิงเยี่ยน ถูกหลิงฟ่างไล่ตีแบบนี้ ก็ตกตะลึงปากอ้าตาค้าง

ไม่เคยได้คิดถึงเลย จะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นแบบนี้！

นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่？

น้องชายของหลิงเยี่ยน ทำไมเกิดบ้าขึ้นมาได้？

จ้าวลี่หน้าไม่รู้เรื่องราวความแค้นของหลิงฟ่างกับเย่อู๋เทียน

แต่จากเหตุการณ์ที่เห็นอยู่นี้ ทำให้หล่อนไม่สงสัยไม่ได้ว่า หลิงฟ่างที่เกิดบ้าขึ้นมานี้ ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเย่อู๋เทียน

แต่ดูเย่อู๋เทียนในตอนนี้

แววตาเย็นชา

กับหลิงฟ่าง หรือกับหลิงเยี่ยน ไม่มีให้เห็นถึงความสงสาร

เรื่องชั่วร้ายที่บ้านตระกูลหลิงทำขึ้นหลายปีนี้ ถ้าเป็นสมัยโบราณ คงต้องให้รับโทษประหารเก้าชั่วโคตรไปแล้ว

ไม่เพียงแต่มีอะไรกันในเชิงลับกับประเทศเทียนจ้าว！

ในประเทศ ก็ยิ่งทำในเรื่องชั่วร้ายที่ไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์ไปทุกอย่าง！

ถ้าไม่ใช่ว่าเย่อู๋เทียนเก่งกาจพอ ไม่เพียงแต่เย่อู๋เทียนจะต้องถูกคนบ้านตระกูลหลิงฆ่าตาย....

ทั้งคนแก่ถึงลูกเล็กเด็กแดงในบ้านเย่อู๋เทียน ก็หนีไม่พ้นภัยวิบัตินั้น！

โดยเฉพาะเสิ่นรั่งชิง......

ถ้าไม่ใช่ว่าเย่อู๋เทียนเก่งกาจพอ เสิ่นรั่วชิง ก็คงต้องเหมือนหลิงฟ่าง ถูกบีบคั้นจนเป็นบ้าไปทั้งคน！

อย่างเช่นเหตุการณ์เมื่อวีนก่อน

ถ้าไม่ใช่ว่าเย่อู๋เทียนเก่งกาจพอ ถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นรั่วชิงก็มีระดับวิทยายุทธที่เลิศล้ำ！ไม่งั้น เสิ่นรั่งชิง ก็คงถูกผู้ชายที่มีอยู่ทั้งหมดของบ้านตระกูลหลิง ทำการปู้ยี่ปู้ยำไปแล้ว

บ้านตระกูลหลิงแบบนี้

คู่ควรแก่การเห็นใจหรือ？