จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 243

หันมาดูหลิงซื่อคุนในขณะนี้

ในที่สุดก็ทนดูต่อไปไม่ได้ ยื่นมือสกัดหลิงฟ่าง ที่กำลังตามตบตีหลิงเยี่ยน！

ใช้ฝ่ามือฟันสับลงไป หลิงฟ่าง ก็สลบไปในทันที！

ทั้งบริเวณ.........

เงียบเป็นตายไปทั่ว

มีแต่เสียงครวญครางเจ็บปวดของหลิงเยี่ยน

นอกจากเย่อู๋เทียนกับหลิงซื่อคุน นอกนั้นทุกคนที่อยู่ต่างตกตะลึงงงเซ่อ

หลิงซื่อคุนมองหน้าเย่อู๋เทียนอย่างหนาวเยือก มองขึ้นลงทั้งตัวไปตลบหนึ่ง หยีตาพูดว่า “แก เป็นใครกัน？”

หาคิดได้ไม่ว่า เย่อู๋เทียนไม่ได้มองหลิงซื่อคุนอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย มองผ่าน ๆ ไปที่จ้าวลี่หน้า ถามว่า “สบายใจขึ้นมามั้ย？”

จ้าวลี่หน้ายังหน้าเซ่ออยู่

เย่อู่เทียนยักไหล่ พูดว่า “ไปเถอะ”

พูดพลาง เย่อู๋เทียนก้าวเดินไปทางประตูใหญ่ทางเข้าสวนนิทรรศการ

หลิงซื่อคุนเห็นเย่อู๋เทียนโอหังถึงขนาดนี้ แววตาหนาวเยือก แต่เพิ่งกำลังจะขยับตัว เตรียมเข้าไปหาเรื่องเย่อู๋เทียน

เย่อู๋เทียนหันกลับมาในฉับพลันนั้น มองจ้องไปที่หลิงซื่อคุน

เพียงแค่แววตานี้ หลิงซื่อคุนถึงกับไม่กล้าชยับ ทั้งตัวยืนทื่ออยู่กับที่

เย่อู๋เทียนพูดเสียงชืด ๆ ว่า “เรื่องของข้ากับคนบ้านตระกูลหลิง พรุ่งนี้ในงานงานโอสถและการฝังเข็ม ค่อยไปว่ากัน！”

หลิงซื่อคุนสีหน้าเปลี่ยนไปวูบ พูดอย่างไม่อยากเชื่อ “แกเป็นใครกันแน่？”

เย่อู๋เทียนแค่นหัวเราะหุ หุ

ไม่มีคำตอบ

เดินต่อเข้าไปในสวนนิทรรศการ

หลิงซื่อคุน ทำหน้าไม่ถูก

แต่มาถึงตอนนี้ เขาก็ไม่ได้มีข้อสงสัยเลย ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้านี้ ก็คือเย่อู๋เทียน！

เพราะตามที่เขาคิด พรุ่งนี้งานโอสถและการฝังเข็มก็จะทำพิธีเปิดเป็นทางการแล้ว！

ดังที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น ในเมืองเจียงหนานนี้ กลุ่มยอดคนรวมตัว เป็นเรื่องปกติอย่างที่สุด

เพื่องานงานโอสถและการฝังเข็มในวันพรุ่งนี้......

ตัวเอง ก็ต้องรักษาพละกำลังไว้จึจะเป็นการดี

เพราะในวันพรุ่งนี้นอกจากจะต้องรวมอยู่กับคนบ้านตระกูลหลิงในการถล่มฆ่าย่อู๋เทียนแล้ว ยังมีเป้าหมายสำคัญมากอีกเรื่องหนึ่ง！

ก็คือการที่จะก่อการในงานโอสถและการฝังเข็ม ต่อสู้กับกลุ่มยอดคน เพื่อช่วงชิงเอาของวิเศษชิ้นนั้นของตระกูลเย่มาให้ได้！

ถึงเวลานั้น คงหลีกเลี่ยงไม่ได้กับการนองเลือดเป็นแน่！

เพราะฉะนั้นในก่อนหน้านั้น......

อย่าต้องไปประมือสู้กับใคร ให้ดีที่สุดคืออย่าไปมีเรื่องกันกับใคร！

คิดมาถึงเรื่องนี้ หลิงซื่อคุนปรายตามองหลิงฟ่างที่นอนสลบอยู่ สายตาส่อแววชิงชัง

หากไม่ใช่ว่าผู้นำตระกูลมีกำชับไว้ การมาเจียงหนานในครั้งนี้ จะต้องคอยช่วยดูแลลูกหลานตระกูลหลิงในเจียงหนานด้วย ตัวเขาเองคงไม่มาปรากฏตัวอยู่เคียงข้างเจ้าเศษขยะหลิงฟ่างคนนี้หรอก！

และก็ในขณะนั้นเอง หลิงเยี่ยนในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงวิ่งเข้ามาในทันใดนั้นคุกเข่าลงข้างหน้าหลิงซื่อคุน ร้องไห้อย่างฟูมฟายพูดว่า “คุณหลิง ท่านจะต้องเป็นคนช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ด้วยนะ พวกเราคนตระกูลหลิงในเจียงหนาน ทำไมต้องมาถูกเหยียบย่ำขนาดนี้？อีกทั้งน้องชายข้าหลิงฟ่าง....เขาทำไมจู่ ๆ เกิดบ้าคลั่งขึ้นมา？”

แน่นอน หลิงเยี่ยนก็รู้จักหลิงซื่อคุน

แต่ก็คิดไม่ตก.....

หลิงซื่อคุนก็มาจากเผ่าพันธุ์ตระกูลหลิง ทั้งยังเป็นยอดฝีมือระดับยอดฝีมือ ทำไมเขาถึงได้ปล่อยให้คนนอกตระกูล อยู่ต่อหน้าสาธารณชน ทำการข่มเหงรังแกคนบ้านตระกูลหลิงแห่งเจียงหนานแบบนี้？

ต้องรู้สิว่า คนบ้านตระกูลหลิงแห่งเจียงหนานนี้เป็นสายสาแหรกของตระกูลหลิงพันธมิตรมังกรนะ！

หลิงซื่อคุนมองหลิงเยี่ยนอย่างชิงชัง แค่นเสียงหัวเราะหุ ๆ

“ช่วยจัดการให้แก？แกนี่ นับเป็นตัวอะไร？เป็นเพียงเพราะว่า แกเป็นคนในตระกูลหลิงแห่งเจียงหนานนี่นะ？”

หลิงเยี่ยนเหมือนถูกฟ้าผ่า

หลิงซื่อคุนยืนเอามือไพล่หลัง เอ่ยปากพูดอีก

“ความแค้นของคนในตระกูลหลิงแห่งเจียงหนาน พวกเราคนตระกูลหลิงพันธมิตรมังกร จะแก้แค้นให้ แต่ไม่ใช่วันนี้ คนที่รังแกเจ้าเมื่อก่อนหน้านี้ ข้ายังไม่รู้ที่มาที่ไปของมัน ฉะนั้น ถ้าข้าบุ่มบ่ามลงมือไป เกิดถูกเขาฆ่าตายแล้วจะทำยังไง？”

พูดมาถึงตอนนี้ หลิงซื่อคุนก็พูดเสริมเข้ามาอีกประโยค

“พวกเราคนตระกูลหลิงพันธมิตรมังกรทำการอะไรก็แล้วแต่ แต่ไหนแต่ไรมาวางไว้ที่ความหนักแน่น เรื่องที่ไม่มั่นใจ พวกเราแต่ไหนแต่ไรมาจะไม่ทำ มิฉะนั้นแล้ว ก็เห็นมีตัวอย่างที่เห็นอยู่ อย่างตระกูลหลิงแห่งเจียงหนานของพวกแก！”

สีหน้าหลิงเยี่ยนดูงุนงง

“ตระกูลหลิงแห่งเจียงหนานของพวกเราเป็นไงหรือ？”