จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 245

ฉับพลันนั้น หลิงซื่อคุนก็รู้สึกถึง มีพลังบ้าคลั่งกระแสหนึ่ง เข้าตามรูขุมขนที่ลำคอ ทะลักเข้ามาจากข้างนอก

เส้นเลือดที่มีอยู่บริเวณลำคอ ด้วยเวลาเพียงพริบตา เปล่งบวมขึ้น

เหมือนเป็นลวดเหล็กสีเขียวช้ำเป็นเส้น ๆ รัดคอหลิงซื่อคุนไว้

ใบหน้าหลิงซื่อคุนเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่อยากเชื่อ

ทำยังไงก็คิดไม่ถึง......

ตัวเองเพียงโดนคนเอานิ้วจี้แค่นิ้วเดียว เลือดทั้งในสมองและทั้งตัว ต่างแยกไหลกระจัดกระจาย

ความวิงเวียนกระทุ้งเข้ามา หัวสมองทั้งลูกของหลิงซื่อคุน เปล่งบวมขึ้นไปอีกรอบวง

รูปร่างบูดเบี้ยว

หลิงซื่อคุนเบิ่งตากว้างโต จ้องมองเย่อู๋เทียน เค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบากว่า “เจ้า.....แดนสี่？เจ้า เป็นศิษย์สำนักไหนกัน？”

เย่อู๋เทียนแค่นเสียงหัวเราะทีหนึ่ง

ใช้ความเร็วที่ตามนุษย์มองเห็นได้ เปลี่ยนหน้าตากลับไปเป็นตัวจริงของตัวเอง

“แกว่า ข้ามีอาจารย์จากสำนักไหน？”

เย่อู๋เทียนมองหลิงซื่อคุนอย่างเย็นชา

หลิงซื่อคุนมองดูหน้าตาเย่อู๋เทียนที่กำลังเปลี่ยน เบิกตาทั้งคู่กว้างโตเหมือนไม่อยากตายตาหลับ

“แก....แกคือเย่อู๋เทียนนี่เองหรือ？”

เย่อู๋เทียนขยับตาหยี

“ได้ยินว่า แกจะฆ่าข้า！”

ในสมองหลิงซื่อคุนกลวงโล่ง

ทำยังไงก็คิดไม่ถึง

คนที่ปรากฏตัวที่หน้าประตูสวนนิทรรศการที่เรียกชื่อกันว่าฉีเซิงหยางเมื่อตะกี้นี้ กลับเป็นเย่อู๋เทียนนี่เอง！

ยิ่งคิดไม่ถึงเลยว่า......

พลังฝีมือของเย่อู๋เทียน ถึงกับน่าสะพรึงกลัวขนาดนี้！

ตัวเขาเองก็อยู่ในระดับแดนสี่ขั้นสุดแล้ว เผชิญอยู่ต่อหน้าเย่อู๋เทียน กลับหลบไม่ได้ในแค่หนึ่งกระบวนท่า！？

ในระดับแดนสี่ด้วยกัน ทำไมเย่อู๋เทียน น่าสะพรึงกลัวถึงขนาดนี้？

เย่อู๋เทียนดูเหมือนมองตาก็ทะลุถึงความคิดของหลิงซื่อคุน ค่อย ๆ เอ่ยปากพูด

“แดนสี่กับแดนสี่ จะเหมือนกันได้ยังไง？เอาเป็นว่าเทียบกันแบบนี้ เจ็ดปีก่อน ข้ายังอยู่แค่พลังตันสุดขอบ คนอื่นผ่านพลังตัน ใช้เพียงผนวกตันครั้งเดียว ส่วนข้านี่ ผนวกตันถึงร้อยครั้ง！”

หลิงซื่อคุนฟังที่พูดมาถึงตรงนี้ ลูกตาแทบถลนออกมา

“ผนวกตันร้อยครั้ง？”

“มัน มันเป็นไปได้ยังไง？”

“ในตัวมนุษย์เรา ก็มีจุดตันเถียนเพียงแค่บน กลาง ล่างสามตันเถียน！”

“ผู้แข็งแกร่งพลังตันสุดขอบที่สูงสุด ก็ได้แค่ผนวกตันสามครั้งเท่านั้น ก็ถึงขั้นแดนสามตันรวมชี่！”

“มนุษย์ธรรมดา จะไปผนวกตันได้ยังไงถึงร้อยครั้ง！”

เย่อู๋เทียนหัวเราะเหยียด ๆ

“ใครบอกว่ามีแค่ภายในจุดตันเถียนเท่านั้น จึงจะผนวกตันรวมพลังเข้าด้วยกันได้？ถ้าเป็นไปตามอย่างที่แกว่าเจ็ดเส้นประสาทแปดสัญญาณชีพ ก็แค่เอาไว้ระบายลมปราณหรือไง？”

พูดมาถึงตอนนี้ เย่อู๋เทียนเลยด่าเข้าให้

“เศษสวะ！”