จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 247

พูดยังไม่สะใจคนถึงตายก็ไม่เลิก

ไม่มีใครได้คิดเลย เย่อู๋เทียนจะพูดออกมาแบบนี้ได้！

ทั้งยังพูดต่อหน้าครูกับนักเรียนและผู้ปกครองมากมาย！

ที่สำคัญ ผู้เฒ่าชุยหย่งซินที่เป็นผู้มีคุณวุฒิสูงส่ง ก็อยู่ด้วย！

ชุยหย่งซินเป็นปัญญาชนเก่าแก่

การแสดงออกของเย่อู๋เทียนตอนนี้ ทำให้เขาเดือดดาลขึ้นมาถึงที่สุด

ชุยหย่งซินชี้หน้าเย่อู๋เทียน โกรธจนตัวสั่น “อิทธิพลเถื่อน！พวกอิทธิพลเถื่อนชัด ๆ！”

พูดมาถึงตอนนี้ ชุยหย่งซินหันหน้าไปทางเหลียนซินหรู ถามว่า “เจ้าวายร้ายนั่นเป็นใคร？ใช่ว่าเหมือนยัยบ้าจ้าวลี่หน้าคนนี้ เป็นผู้ปกครองของฉีซือซือด้วยหรือไม่？”

เหลียนซินหรูรีบเข้าไปปลอบ “ผู้เฒ่าชุย ท่านได้โปรดระงับโทสะเถอะ เรื่องนี้เดี๋ยวดิฉันจัดการเอง！”

ชุยหย่งซินตวาดลั่น “ยังมีอะไรจัดการให้จัดการอีก ไล่ออกสถานเดียว！ชื่อฉีซือซือ จัดการคัดออกไป！ฉีซือซือมีผู้ปกครองบัดซบขนาดนี้ มันคือความอัปยศของโรงเรียนโรงเรียนประถมทิงเฉาของพวกแก！”

ตวาดใส่ไปจบ ชุยหย่งซินกำชับเสริมไปอีกว่า “ทุกวันในปัจจุบัน โรงเรียนโรงเรียนประถมทิงเฉาของพวกแกเป็นโรงเรียนประถมศึกษาตัวอย่างทั่วประเทศ！เป็นหนึ่งในโรงเรียนระดับประถมในความอุปถัมภ์ของเย่ชิงเทียน เจ้ายมบาลชิงตี้แห่งประเทศหลง！จะให้มีเด็กนักเรียนชั้นเลวอย่างฉีซือซือนี้ได้ยังไง！”

หารู้ไม่ว่า เย่อู๋เทียนที่ชุยหย่งซินกำลังพูดถึงอยู่ ขณะนี้ยืนอยู่ตรงข้างหน้าเขานี่เอง

เหลียนซินหรูกำลังจะพูดอะไรออกไป

เย่อู๋เทียนใช้สายตาที่หนาวเยือกมองไปที่ชุยหย่งซิน พูดเสียงชาชืดไปว่า “ฉีซือซือ ทำไมกลายเป็นเด็กนักเรียนเลวไปได้นะ？”

ชุยหย่งซินพูดเสียงเย้ยหยันว่า “มีผู้ปกครองอย่างพวกแก ฉีซือซือไม่ใช่เด็กนักเรียนชั้นเลวแล้วเป็นอะไร อีกอย่าง แกอย่านึกว่าข้าไม่รู้ผลการเรียนของฉีซือซือนะ！ข้าถึงแม้จะเกษียณไปแล้ว แต่การเลื่อนขั้นของโรงเรียนประถมทิงเฉา ข้ายังใส่ใจติดตามตลอด！ฉีซือซือของบ้านแกนะ มีการสอบครั้งไหนที่ไม่อยู่ในอันดับรั้งท้าย？”

เย่อู๋เทียนขยับหยีตา พูดว่า “เห็นว่ากันว่า ลูกชายเย่อู๋เทียนเย่จูนหลินนั่น ผลการเรียนก็อยู่อันดับรั้งท้าย ยังมีชุยเสี่ยวหวี่ลูกชายของชุยโจวมู่ ผลการเรียนยิ่งดูไม่ได้！ตอนนี้พูดตามแบบที่คุณพูด ลูกชายของเย่อู๋เทียน ยังมีลูกชายของชุยโจวมู่คนนี้ ก็เป็นพวกชั้นเลวสินะ？”

ชุยหย่งซินโกรธจัดจนหัวเราะ “เย่จูนหลินของเขานั่น เป็นลูกชายของเย่อู๋เทียน ชุยเสี่ยวหวี่นั่นก็ลูกชุยโจวมู่ แล้วฉีซือซือเป็นลูกสาวของใครกัน？ของคุณ？คุณอยู่ในฐานะอะไร？แกนี่มันเป็นตัวอะไรของแก？”

เย่อู๋เทียนย้อนถามไปว่า “แล้วคุณนี่นับเป็นตัวอะไร？คุณใช่เป็นครูใหญ่โรงเรียนประถมทิงเฉาหรือเปล่า？คุณใช่ครูของโรงเรียนประถมทิงเฉาหรือเปล่า？เท่าที่ผมรู้มา ตอนที่โรงเรียนประถมทิงเฉานี้เพิ่งก่อตั้งขึ้นมา คุณก็ลงทุนออกเงินนิดเดียว ก็เท่านั้นเอง มาตอนนี้ ก็จะวางกำหนดกฎเกณฑ์ให้โรงเรียนประถมศึกษาแห่งนี้จะเอาใครออก จะไม่เอาใครออกได้？”

พูดเรื่องนี้ออกมา ชุยหย่งซินโกรธจนหน้าซีด

คนอื่น ๆ ในบริเวณ นอกจากจ้าวลี่หน้าที่รู้ฐานะของเย่อู๋เทียนแล้ว นอกนั้นไม่มียกเว้นใคร ทุกคนล้วนแล้วแต่พากันอกสั่นขวัญแขวนตาม ๆ กัน