จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 319

เสียงตบเมื่อกี้ดังมาก

แม้หลังจากเทียนอู๋เทียนตบหน้าของจางจิงหลวนแล้ว ก่นด่าเธอว่าแพศยา

แต่เสียงตบ กลับไม่สามารถกลบได้！

มันยังคงดังก้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมือนสถานฝึกเต๋า และไม่หายไปอยู่นาน

ในขณะเดียวกันนั้น

เทียนหลงเอ๋อร์ก็กระโดดลงมาจากก้นเหวลึก

แต่ก่อนที่จะลงสู่พื้น เธอได้เห็นฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้า

เย่อู๋เทียน ไม่พูดพร่ำทำเพลง ปรากฏอยู่ตรงหน้าของจางจิงหลวน ยกมือขึ้นตกลงมา ตบที่หน้าของจางจิงหลวน？

นี่มัน……

เกิดอะไรขึ้นกันแน่？

ต้องรู้ว่า มีดที่เธอพึ่งฟันจางจิงหลวนไป ต้องใช้พลังทั้งหมดที่เธอมี！

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น

จางจิงหลวน ก็ราวกับไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร！

ในทางกลับกันยังทำตัวสบายๆ ยืนอยู่ก้นเหวลึก ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น！

นั่นก็หมายความว่า ดาบที่เธอฟันออกไปด้วยพลังทั้งหมดที่มี สำหรับจางจิงหลวนแล้ว มันก็แค่……

แค่นี้เนี่ยนะ？

ราวกับเด็กน้อยคนหนึ่ง เล่นฟันดาบ อยู่ต่อหน้ากวนอู？

แต่ตอนนี้……

ไม่ว่าจางจิงหลวนจะน่ากลัวแค่ไหน แต่ต่อหน้าของเย่อู๋เทียน กลับยังคงดูถูกดูแคลน？

ดังนั้น ความสามารถของเย่อู๋เทียน ตกลงมันน่ากลัวขนาดไหนกันแน่？

ไม่เพียงแต่เทียนหลงเอ๋อร์ที่สงสัยเช่นนี้

จางจิงหลวนที่เมื่อครู่ถูกเย่อู๋เทียนตบหน้า จนถึงตอนนี้เธอยังตกอยู่ในภวังค์ เธอสงสัยเช่นกัน

น่ากลัวเกินไปแล้ว！

เธอเป็นนักบู๊ที่เคยผนวกตันเสวียนร้อยครั้ง กลับถูกเย่อู๋เทียน ตบหน้าเนี่ยนะ？

ทำไมถึงเป็นแบบนี้？

ใบหน้าของจางจิงหลวนเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

มองไปที่สายตาของเย่อู๋เทียน

ตกลงจนถึงขีดสุด

ไม่ว่ายังไงก็ไม่อยากเชื่อ เธอจะไม่สามารถหลบการ ตบหน้าของเย่อู๋เทียนที่อยู่ตรงหน้าได้！

จางจิงหลวนจ้องไปที่ดวงตาของเย่อู๋เทียน

เพี๊ยะ！

เย่อู๋เทียนตบลงไปอีกครั้ง

ด้วยความเร็วแสง

เมื่อฝ่ามือตกลงบนใบหน้าของจางจิงหลวน จนทำให้จางจิงหลวนเซถอยไปเล็กน้อย คุกเข่าอยู่ที่พื้น

เย่อู๋เทียนค่อยๆเอ่ยปาก

“เมื่อสักครู่ ฉันก็แค่ใช้พลังสามส่วน ตอนนี้ ใช้ไปหกส่วน！”

จางจิงหลวนถึงพึ่งหลุดจากภวังค์

แต่กลับรู้สึกว่า มุมปากของเธอมีของเหลว

เธอเอื้อมมือไปลูบ

มันคือเลือด

จางจิงหลวนมองไปที่เย่อู๋เทียนด้วยความตกตะลึง

วินาทีนี้เอง

หัวใจของเธอ เกิดความรู้สึกหวาดกลัวแผ่กระจาย

“เป็นไปไม่ได้ ทำไมนาย……”

ไม่รอให้จางจิงหลวนพูดจบ เย่อู๋เทียนก็ยกเท้าขึ้นแล้วถีบไปที่ก้นของเธอ

จางจิงหลวนสวมชุดคลุมสีเหลืองทองเข้ม ดูเหมือนจักรพรรดินี……

ล้มคะมำอยู่กับพื้น

วินาทีนี้ เธอดูน่าอนาถเหลือเกิน

เย่อู๋เทียนเอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง

“คุณคิดว่า ผมไม่กล้าตีผู้หญิงงั้นหรอ？”

จางจิงหลวนไม่กล้าขยับ

และไม่กล้าพูดอะไร

ในสมองว่างเปล่า ยังคงไม่อยากจะเชื่อ เมื่อเธออยู่ต่อหน้าของเย่อู๋เทียน ไม่มีโอกาสได้ลงมือแม้แต่น้อย

เมื่อมองไปทั่วโลก จะมีนักบู๊สักกี่คน ที่สามารถผนวกตันเสวียนได้เป็นร้อยครั้ง？

เย่อู๋เทียน ทำไมถึงน่ากลัวขนาดนี้？

ราวกับเย่อู๋เทียนรู้ทันทีว่าจางจิงหลวนคิดอะไรอยู่

เขาหัวเราะเสียงหึ

“อย่าลืมสิ ในซีไห่เมื่อแปดปีก่อน ผมหารือลัทธิเต๋ากับคุณแค่ในนาม ความจริงแล้ว ผมกำลังให้คำแนะนำคุณอยู่ ไม่อย่างงั้น คุณคิดว่าคุณเป็นใครไม่ทราบ ถึงโชคดีผนวกตันเสวียนได้เป็นร้อยครั้ง？”

สายตาของจางจิงหลวนที่กำลังมองเย่อู๋เทียนอยู่ เกิดความหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น

เหมือนกับที่เย่อู๋เทียนพูด