จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 344

อย่างไรก็ตาม หลี่จื่อฉีไม่ได้คัดค้านใดๆ

เธอเหลือบมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังโจวเซิงอย่างไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

อีกฝ่ายเป็นคนอ้วน

คนท้องถิ่นของตี้ตู

ยังมีฉายาอยู่ในตี้ตูด้วย

หมาป่าอ้วน

อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ในตี้ตู เป็นเจ้าของบริษัท 30-40 แห่ง

ทรัพย์สินนับพันล้าน.

ว่ากันว่ายังดำเนินกิจการไนต์คลับอีกด้วย

แม้แต่คุณชายทั้งสี่แห่งตี้ตูที่ได้รับเลือกทางออนไลน์ เมื่ออยู่ต่อหน้าคนคนนี้ ทำได้เพียงยิ้มให้

แต่บุคคลที่มีภูมิหลังที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ก็เต็มใจที่จะติดตามโจวเซิง ทำหน้าที่เป็นคณะผู้ติดตาม

จะเห็นได้ว่าโจวเซิงมีความเจริญรุ่งเรืองในตี้ตูจริงๆ!

ชายหนุ่มเจ้าของฉายาหมาป่าอ้วนกำลังมองมาที่เย่อู๋เทียน

แต่สายตาที่มองไปที่เย่อู๋เทียนนั้น…

เหมือนกับมองสุนัขตัวหนึ่ง

แต่โจวเซิงในเวลานี้ได้มองไปที่ใบหน้าของเสิ่นรั่วชิงอีกครั้ง

พลางหัวเราะเบาๆ

“ที่จริง มันไม่ใช่ไม่สุภาพหรอก แต่สุภาพเกินไป เพราะผมอยู่ในตี้ตูมาหลายปีแล้ว ยังไม่เคยเอาใจใส่ผู้หญิงขนาดนี้มาก่อน อย่างเช่นพาไปซื้อเสื้อผ้า และไม่เคยพาผู้หญิงไปยังสถานที่แบบสมาคมเทียนอิงด้วย”

“ได้ยินว่าต่อมาคุณไปที่เจียงไห่ เพื่อตามหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของคุณ ฮ่าฮ่า ที่จริงผมเคยบอกคุณแล้วว่าคุณเกิดที่เจียงไห่ แต่ตอนนั้นคุณด่าผม เรียกผมว่าหมอดู!”

“ตอนนี้คุณรู้ไหมว่าผมเก่งแค่ไหน?”

“ถ้าอย่างนั้น...ก็ไปซื้อเสื้อผ้ากับผม อย่าทำให้ผมโกรธ”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ โจวเซิงได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อจัดปกเสื้อให้เสิ่นรั่วชิง

เสิ่นรั่วชิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

แล้วก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว

มองโจวเซิงอย่างเย็นชา

“โจวเซิง ถ้าคุณยังทำตัวไม่สุภาพอีก ฉันจะไม่เกรงใจคุณแล้วนะ”

โจวเซิงนิ่งไปชั่วครู่ แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“เอ๊ะ? ไม่เกรงใจยังไงเหรอ?”

โจวเซิงพูดพลางก้าวไปหาเสิ่นรั่วชิงอีกก้าวหนึ่ง

ทันใดนั้นเย่อู๋เทียนก็พูดขึ้นว่า