จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 36

เสิ่นจูนอี๋สับสนอย่างมาก

ไม่เคยรู้สึกเสียใจแบบนี้มาก่อน

ส่วนหนึ่ง เป็นเพราะเย่จื่อหลง

เขาไต่เต้าจนเข้าไปอยู่ในวิหารจอมเทพซึ่งเป็นองค์กรที่แข็งแกร่งที่สุดของโลก！

ถึงแม้ว่าไอ้สารเลวคนนี้จะมีความคิดชั่วๆต่อตัวเธอ！

แล้วเธอจะทำอะไรได้?

และในวันนี้ ตัวเธอก็เหมือนปลาที่อยู่บนเขียง ที่ให้คนสับได้อย่างตามใจชอบ！

อีกส่วนหนึ่ง ก็คือเย๋อู๋เทียน

ตัวเธอนั้นอยากให้เขามีความคิดแบบนั้นกับเธอ

แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่……..

ตัวเองถึงขนาดเคยแก้ผ้าตรงหน้าเขาแล้ว แต่เขา！

กลับไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า?

ต่อไป ควรจะทำอย่างไรดี?

ขณะที่ครุ่นคิด ตาของเสิ่นจูนอี๋ก็แดงขึ้นมา

ครั้งนี้ไม่ได้เสแสร้ง

ครั้งนี้เธออัดอั้นตันใจจนถึงที่สุดแล้ว

เสิ่นจูนอี๋ทำได้เพียงมองดูเย่อู๋เทียนที่กำลังดื่มชา

เหมือนกับผู้หญิงที่ทุกข์เพราะสูญเสียสามี

หยางเฟยเอ๋อร์ที่เห็นภาพนี้ แม้จะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น อัตราการเต้นของหัวใจเธอก็ไม่มีท่าทีที่จะลดลง

เสิ่นจูนอี๋เป็นใคร?

อยู่ในโลกของธุรกิจ มีฐานะทางสังคมอย่างไร?

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเย่อู๋เทียน น้อยใจเหมือนกับเด็กน้อยที่ทำผิดแล้วไม่ได้รับการอภัย！

เย่อู๋เทียนเหลือบมองเสิ่นจูนอี๋ไปแวบหนึ่ง น้ำเสียงนั้นเย็นชาอย่างมาก

“ไม่ต้องมาอยู่ตรงนี้ให้ฉันรำคาญ”

เพียงคำเพียงประโยคเดียว ก็ทำให้เสิ่นจูนอี๋ร้องไห้โฮ เอามือปิดหน้าแล้วหันหลัง น้ำตาไหลนอง

เสิ่นจูนอี๋พลางร้องไห้ พลางระบายความอัดอั้นตันใจ

“เย่อู๋เทียนหากพี่บีบบังคับฉันจนตาย พี่ก็จะไม่มีทางมีความสุข!”

“ไม่ว่ายังไง ฉันเป็นน้องเมียของพี่ หากพี่บีบบังคับฉันจนตายไป แม้ต่อหน้าพี่สาวฉันอาจจะไม่พูดอะไร แต่อนาคตก็ต้องมีปมในใจอย่างแน่นอน!”

“พี่จะโหดร้ายแบบนี้ไม่ได้ พี่จะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้!”

ผู้ชายทั่วไป หากเจอกับสถานการณ์แบบนี้ ไม่มีทางรับมือได้อย่างแน่นอน

มันช่างขายหน้านัก อย่างไรเสียเหวินเติงเจินกับโจวไป๋เซิงทั้งสองท่านก็อยู่ด้วย

เย่อู่เทียนกลับทำหน้าเย็นชาไม่พูดไม่จา

ไม่ได้สนใจเธอเลย

“เย่อู๋เทียน! ต่อให้เป็นหมาตัวหนึ่ง หากร้องไห้ต่อหน้านาย นายก็คงจะลูกหัวมันไม่ใช่เหรอ?!”

“ในสายตานาย หรือว่าฉันยังสู้หมามันไม่ได้?”

หัวใจของเสิ่นจูนอี๋แตกสลายแล้ว

เย่อู๋เทียนยังคงนิ่งเฉย

ในเวลานี้ โจวไป๋เซิงที่นั่งคัดลอกพิมพ์ตัวอักษรที่อยู่บนพื้นอย่างจริงจัง ทันใดนั้นก็มองไปทางเสิ่นจูนอี๋ แล้วดุใส่

“ใครน่ะ มาฟูมฟายตรงนี้ กำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญ! อย่าเพิ่งฟูมฟาย!”

เสียงร้องไห้ของเสิ่นจูนอี๋หยุดไปในทันที

การที่โจวไป๋เซิงหันหน้ามาแบบนี้ เพิ่งจะเห็นเหวินเติงเจิน ก็รีบลุกขึ้นทักทายตามมารยาท

“ท่านเหวิน!”

เหวินเติงเจินเก้อเขินมาก

“ท่านโจว ผม ผมมาทักทายอาจารย์”

อาจารย์?

โจวไป๋เซิงมองไปทางเย่อู๋เทียนอย่างตกตะลึง

“ศิษย์พี่ นี่……….มันเรื่องอะไรกัน?”

เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไร

เหวินเติงเจินได้ยินโจวไป๋เซิงเรียกเย่อู๋เทียนว่าศิษย์พี่ ใบหน้าก็ฉงนสงสัย

ไอ้เฒ่าทารกอย่างโจวไป๋เซิง………

ไปเป็นศิษย์น้องของชิงตี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

แต่เมื่อพิจารณาพลังอำนาจของเย่อู๋เทียน เหวินเติงเจินก็รีบคำนับโจวไป๋เซิงกลับ

“อาจารย์อา”

ใบหน้าของโจวไป๋เซิงกระตุกไปหนึ่งที