จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 366

เสิ่นรั่วชิงเดินทางมาที่บ้านเก่าพร้อมกับเย่อู๋เทียน

ภายในรถ เสิ่นรั่วชิงมองเย่อู๋เทียนด้วยสีหน้ากังวล และกล่าวด้วยความเป็นห่วง

“ที่รัก คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เย่อู๋เทียนยิ้มเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร”

เสิ่นรั่วชิงเหลือบมองผมสีขาวที่อยู่ตรงขมับของเย่อู๋เทียน อยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา

เย่อู๋เทียนแค่มองแวบเดียว ก็สามารถรับรู้ถึงความกังวลของเสิ่นรั่วชิง เขายกมือลูบผมที่สวยงามของเสิ่นรั่วชิง ยิ้มเพื่อปลอบโยนเธอ

“ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่เป็นไร ผมแค่เหนื่อยเล็กน้อยเท่านั้น”

เสิ่นรั่วชิงเม้มปาก และถามว่า

“พวกเราจะไปไหน?”

เย่อู๋เทียนตอบ

“บ้านเก่าในตี้ตู ซึ่งเมื่อก่อนผมเคยอาศัยอยู่ที่นั่น”

ปากพูดเช่นนั้น แต่สิ่งที่เย่อู๋เทียนคิดอยู่ในใจคือ ถ้าใต้ดินของบ้านเก่าหลังนั้น มีเหมืองหินแก่นม่วงอยู่ใต้ดินของศูนย์นิทรรศการนานาชาติที่เจียงหนาน พลังของเขา ก็จะสามารถฟื้นกลับไปที่แดนห้าอีกครั้ง

หรือสูงกว่านั้น

เมื่อถึงเวลานั้น นิกายเทียนอิงจะถูกทำลายล้างในคราวเดียว

และไม่มีอีกต่อไป!

เสิ่นรั่วชิงพยักหน้า และถามว่า

“แล้วบ้านเก่ามีเตาไหม? คุณไม่ได้กินข้าวมาสามวันแล้ว เมื่อไปถึงบ้านเก่าแล้ว ฉันจะทำบะหมี่ให้คุณกิน”

เย่อู๋เทียนรู้สึกอบอุ่นหัวใจ

“มีแน่นอน เมื่อก่อนผมอาศัยอยู่ที่บ้านเก่าหลังนั้นอย่างน้อยสองปี”

เสิ่นรั่วชิงไม่พูดอะไรอีก

และขณะเดียวกัน

บ้านเก่าบนถนนวงแหวนหลังนั้น

หานจื่อคุนทำตามคำสั่งของหานจื่อฉี เขาเดินมายืนอยู่หน้าซูชิงหลวน

หลังจากนั้น หานจื่อคุนนำตัวซูชิงหลวนที่หายใจรวยริน เดินไปบ่อน้ำที่อยู่ใต้หลังคา

เหนือบ่อน้ำยังมีฝาไม้ปิดเพื่อกันฝุ่นร่วงหล่น

หานจื่อคุนใช้เท้าเตะฝาไม้ออก แล้วโยนซูชิงหลวนลงไปในบ่อน้ำ

ขณะที่เขาโยนเธอลงไปในบ่อน้ำ มือข้างหนึ่งของหานจื่อคุน ยังคงสวดมนต์และนับลูกประคำสีม่วงอยู่

ราวกับว่าสำหรับเขาแล้ว

การโยนคนที่มีชีวิตอย่างซูชิงหลวนลงไปในบ่อน้ำ เป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น!

จุ๋ม!

เพียงครู่เดียว ก็ได้ยินเสียงคนตกลงไปในน้ำ

เสียงนี้

มีความหดหู่เล็กน้อย

ขณะนี้ ไม่ว่าจะเป็นหานจื่อฉีหรือหานจื่อคุน พวกเขาสองยกมือขึ้นแนบหู