เมื่อหานจื่อฉีได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“เมื่อสักครู่ตอนที่อยู่ข้างนอก ผมรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องรับแขกผิดปกติ ตอนนี้ดูแล้วมีของชิ้นนี้ ที่พอจะเข้าตาผมบ้างจริง ๆ!”
เมื่อหานจื่อคุนได้ยินประโยคนี้ เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
“พอจะเข้าตาบ้าง? ผู้นำ นี่.......นี่มันเป็นไหมทองหนอนฟ้าเชียวน่ะ มันไม่กลัวความร้อน ถึงแม้จะถูกโยนลงไปในหินหนืด ก็ไม่เสียหายแม้แต่น้อย! กระทั่งเมื่อเทียบกับสมบัติของตระกูลหานเผ่าโบราณแล้ว ของชิ้นนี้สามารถจัดอยู่ในสามอันดับแรกได้อย่างแน่นอน!”
หานจื่อฉีกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ดูความรู้อันน้อยนิดของคุณสิ เก็บมันเถอะ หลังจากกลับไปแล้ว ผมจะนำมันไปตัดเย็บเสื้อผ้าด้วยตนเองเอง เมื่อถึงเวลาแล้ว ผมจะมอบให้คุณหนึ่งตัว!”
หานจื่อคุนคุกเข่าข้างหนึ่งด้วยความตื่นเต้น
“หานจื่อคุน ขอบคุณสำหรับความเมตตา!”
หานจื่อฉียืนขึ้นและถอนหายใจ
“ไปกันเถอะ น่าเสียดายที่มาถึงที่นี่แล้ว แต่ไม่พบไอ้เด็กนอกคอกเย่อู๋เทียน มิเช่นนั้น ผมจะฆ่ามันทันที เพื่อทำให้กางเอ๋อร์ดีใจ”
หานจื่อคุนลุกขึ้นจากพื้นเช่นกัน
“ไอ้สารเลวนั้น ไม่คู่ควรที่คุณจะลงมือเอง หลังจากส่งคุณกลับไปแล้ว ผมจะไปที่คลังยาอีกครั้ง แล้วฆ่าเขาต่อหน้าโล่ซวนหยวน”
หานจื่อฉีพยักหน้าเบา ๆ
“ทำตามนี้ก็แล้วกัน อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะฆ่าเขา ถามเขาสักสองสามประโยค ผมอยากรู้ว่าเขาทะลวงพันธนาการของตันสวรรค์ได้อย่างไร ถ้าเป็นวิทยายุทธที่อยู่บนแผ่นหินสมบัติ งั้น....ก็ปล่อยเขาไว้สักพัก!”
หานจื่อคุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ไม่มีปัญหา”
หลังจากพวกเขาสองออกไปจากบ้านหลังนี้แล้ว
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิงก็มาถึงบ้านหลังนี้
หลังจากเข้ามาในประตูใหญ่แล้ว เสิ่นรั่วชิงหันกลับไปมองประตูใหญ่ และกล่าวด้วยความสงสัย
“ทำไมประตูใหญ่ถึงได้เปิดอยู่?”
เย่อู๋เทียนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
และขณะนี้ เสียงนกหวีดดังออกมาจากบ่อน้ำที่อยู่ใต้หลังคา!
เสียงนกหวีด......
แน่นอนว่าเสียงนั้นมาจากซูชิงหลวน
เธอยังไม่ตาย!
เมื่อก่อน เย่อู๋เทียนได้ช่วยชีวิตซูชิงหลวนท่ามกลางสนามรบ
ตอนนั้น ซูชิงหลวนได้รับบาดเจ็บ และถูกคนตัดลิ้น จึงทำให้เธอกลายเป็นคนใบ้
อย่างไรก็ตาม เย่อู๋เทียนยังคงให้เธออยู่ข้างกาย
ของขวัญชิ้นแรกและชิ้นเดียวที่เย่อู๋เทียนมอบให้เธอ ก็คือนกหวีดขอความช่วยเหลือ!
วันนั้น
เมื่อซูชิงหลวนได้รับนกหวีดขอความช่วยเหลือแล้ว เธอไม่มีความกลัวอีกต่อไป
และวันนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...