จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 368

เมื่อซูชิงหลวนได้ยินเช่นนั้น ทำให้จิตใจของเธอสงบลง

อย่างไรก็ตาม ซูชิงหลวนไม่สามารถทนกับความทรมานจากอาการบาดเจ็บสาหัสในร่างกายได้อีกต่อไป

นกหวีดขอความช่วยเหลือค่อย ๆ ตกลงมาจากปากขาวซีดของเธอ ดวงตาของเธอค่อย ๆ ปิดลง

และขณะนี้ เย่อู๋เทียนใช้นิ้วชี้ไปที่ระหว่างคิ้วของเธอ

และกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“นอนเถอะ เมื่อตื่นแล้ว ก็จะไม่เจ็บปวดอีก”

หลังจากนั้น ปลายนิ้วของเย่อู๋เทียนเป็นประกาย เขาถ่ายทอดชี่แท้ที่ลึกลับเข้าไปในร่างกายของซูชิงหลวน

และขณะเดียวกัน

มีเชือกป่านเส้นหนึ่งตกลงมาจากด้านบน

เป็นเชือกป่านที่เสิ่นรั่วชิงโยนลงมา

เสิ่นรั่วชิงเรียกอยู่บนปากบ่อ

“ที่รัก?”

เย่อู๋เทียนเงยหน้าขึ้น รวบรวมพลังแล้วส่งเสียงออกไป

“อีกสิบนาที คุณค่อยดึงซูชิงหลวนขึ้นไป ตอนนี้เธอได้รับบาดเจ็บสาหัส ผมต้องรักษาเธอก่อน!”

เมื่อเสิ่นรั่วชิงที่อยู่ปากบ่อได้ยิน เธอตอบกลับทันที

“ค่ะ คุณระวังตัวด้วยน่ะ”

สิบนาทีต่อมา เย่อู๋เทียนรักษาอาการบาดเจ็บของซูชิงหลวนเสร็จแล้ว

แต่เย่อู๋เทียนไม่ได้ขึ้นไปทันที

หลังจากพันเชือกป่านรอบข้อมือของซูชิงหลวนแล้ว เขากล่าวกับเสิ่นรั่วชิงที่อยู่ปากบ่อ

“คุณดึงชิงหลวนขึ้นไปก่อน ผมรู้สึกว่าที่ก้นบ่อมีบางอย่างผิดปกติ ผมจะดำน้ำลงไปสำรวจก่อน”

ความจริงแล้ว

เมื่อสักครู่ตอนที่เย่อู๋เทียนกำลังรักษาอาการบาดเจ็บของซูชิงหลวน

เดิมทีการรักษาอาการบาดเจ็บของซูชิงหลวน ต้องแลกด้วยชี่แท้ในร่างกาย

อย่างไรก็ตาม เย่อู๋เทียนรู้สึกว่า

ขณะที่เขารักษาซูชิงหลวน ดูเหมือนจะมีปราณจิตจาง ๆ ผุดขึ้นมาจากน้ำ

ปราณจิตนั้น เหมือนพวกปลาเล็ก ๆ ที่สัมผัสถึงเหยื่อที่อยู่บนผิวน้ำ ล้วนพุ่งเข้ามาที่ร่างกายของเย่อู๋เทียน

ถึงแม้ว่าเย่อู๋เทียนจะสูญเสียชี่แท้ไปกับการรักษาอาการบาดเจ็บของซูชิงหลวน

แต่สุดท้าย เย่อู๋เทียนรู้สึกว่าไม่เพียงแค่ชี่แท้ในร่างกายของตนเองไม่ลดลง แต่กลับเพิ่มขึ้นอีกไม่น้อย!

มันคืออะไรกันแน่?

หรือว่าก้นบ่อจะมีหินแก่นม่วงอยู่จริง ๆ?

เมื่อคิดเช่นนั้น

หลังจากเย่อู๋เทียนส่งซูชิงหลวนขึ้นไปแล้ว เขาก็ดำลงไปในน้ำทันที

ใต้น้ำมืดไร้แสง

เมื่อเย่อู๋เทียนยิ่งดำลึกลงไป ปราณจิตที่ถูกดึงดูดมาอยู่รอบตัว ยิ่งหนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

ความรู้สึกนี้ เหมือนเดินตามลำพังในสายหมอก

จากตอนแรกเป็นหมอกบาง ๆ ค่อย ๆ กลายเป็นหมอกหนาปกคลุมไปรอบตัว!

ยิ่งไปกว่านั้น ความรู้สึกเช่นนี้ หนาแน่นยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ!

เย่อู๋เทียนไม่รู้ว่าตนเองดำลงไปใต้น้ำลึกแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางไปถึงก้นบ่อ!

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าปราณจิตรอบ ๆ ที่คล้ายกับหมอกหนาทึบ เกิดขึ้นต่อเนื่องเป็นระลอก

ถึงแม้เย่อู๋เทียนจะใช้พลังแก่นม่วง เพื่อเปิดเส้นลมปราณพิเศษทั้งแปดแล้ว แต่ก็ยากที่จะดูดซับปราณจิตเหล่านี้ได้หมด!

กระทั่งตอนสุดท้าย

เย่อู๋เทียนจำเป็นต้องกระจายเข็มชี่ทั้งหมดที่อยู่ในเส้นลมปราณของตนเอง และดูดซับปราณจิตที่อยู่รอบตัวเขาให้ได้มากที่สุด แต่สุดท้าย...

มีประโยคหนึ่งปรากฏอยู่ในสมอง

ไม่มีวันดูดซับหมด!

เย่อู๋เทียนสำรวจอยู่ในน้ำที่มืดมิด

ขณะที่สำรวจ

ก็ดูดซับปราณจิตที่อยู่รอบ ๆ

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ก่อนที่ร่างของเย่อู๋เทียนจะหยุดนิ่งอยู่ในความมืด!

แต่ก็ยังไปไม่ถึงก้นบ่อ!

ตอนนี้ดูเหมือนว่าร่างกายของเย่อู๋เทียน.....

จะไม่สามารถรับปราณจิตได้อีกต่อไปแล้ว

เมื่อเป็นเช่นนั้น

เย่อู๋เทียนทำได้เพียงยอมแพ้

และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เย่อู๋เทียนถึงได้ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ

ขณะเดียวกัน

ฝนตกหนักไปทั่วตี้ตู

หลังจากเย่อู๋เทียนขึ้นมาจากบ่อน้ำแล้ว เขายืนอยู่บนพื้น

เมื่อเทียบกับก่อนหน้านั้น ดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะเกิดการเปลี่ยนแปลง ผมสีขาวที่ขมับเปลี่ยนเป็นสีดำ

ความสูงของเย่อู๋เทียนเพิ่มขึ้นเล็กน้อยเช่นกัน

ขณะนี้ เสิ่นรั่วชิงกำลังนั่งอยู่บนม้านั่งหินที่อยู่ข้างโต๊ะหินที่อยู่ในศาลา

เมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงของเย่อู๋เทียนแล้ว

เธออดไม่ได้ที่จะตกอยู่ในภวังค์

“ที่รัก คุณ……”

เย่อู๋เทียนถามด้วยความสงสัย

“ทำไมเหรอ?”

เสิ่นรั่วชิงแทบรอไม่ไหวที่จะเดินไปอยู่ตรงหน้าเย่อู๋เทียน และใช้มือแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างความสูงของตนเองกับเย่อู๋เทียน

เมื่อก่อน เสิ่นรั่วชิงสูงถึงตรงจมูกของเย่อู๋เทียน

ตอนนี้ เสิ่นรั่วชิงกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเย่อู๋เทียน หน้าผากของเธออยู่ในระดับเดียวกับคอของเย่อู๋เทียนเท่านั้น

เย่อู๋เทียนถึงได้ตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายตนเอง

แสดงสีหน้าสงสัย

อดไม่ได้ที่จะหันไปมองบ่อน้ำอีกครั้ง

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

เสิ่นรั่วชิงมองตามสายตาของเย่อู๋เทียนไปที่บ่อน้ำ และอดไม่ได้ที่จะถามว่า

“สถานการณ์ที่ก้นบ่อเป็นอย่างไรบ้าง?”

เย่อู๋เทียนส่ายศีรษะ

“ไม่รู้ เพราะผมสำรวจไม่ถึงก้นบ่อ”