จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 387

เมื่อเฉิงโม่หนงที่อยู่ในรถได้คำพูดนี้ ท้ายที่สุดก็ลงจากรถ

เฉิงโม่หนงใส่ชุดสูทเป็นทางการ

มีรูปร่างที่ดีมาก  ถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อสูทกับกระโปรงครึ่งล่าง

บนขาทั้งสองข้างที่ตรงเรียวยาวราวกับหยก ยังถูกห่อหุ้มด้วยถุงน่องสีเนื้อบางราวกับปีกของจักจั่น

ให้ความรู้สึกกับผู้คน…….

ก็เหมือนกับ CEOคนสวย เพิ่งจะเลิกงาน

ชายวัยกลางคนข้างรถดูเหมือนจะไม่พอใจกับการแต่งตัวของเฉิงโม่หนงเป็นอย่างมาก หันหน้าไปถามไถ่ชายชราที่อยู่ข้างๆ

“พ่อ โม่หนงแต่งตัวแบบนี้ ดูไม่จริงจังเกินไปหรือเปล่า?”

ชายชราสวมชุดสูท ให้ความรู้สึกกับผู้คน ราวกับสุภาพบุรุษคนหนึ่ง ได้ยินคำพูดของชายวัยกลาง ก็ยิ้มเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร นายท่านหานชอบการแต่งตัวแบบนี้ที่สุด”

ชายวัยกลางคนถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ชายวัยกลางคน ชื่อว่าเฉิงจิ้นซอง เป็นพ่อบุญธรรมของเฉิงโม่หนง

ส่วนชายชราข้างกายของเขาคนนี้ เป็นปู่ของเฉิงโม่หนง ชื่อว่าเฉิงเฟยหู

สองพ่อลูกมาที่วิลล่าว่อหลงในวันนี้

มาเพื่อส่งคน

พวกเขาจะส่งมอบเฉิงโม่หนง…….

ให้กับหานจื่อฉี !

สองเหตุผล

เหตุผลข้อแรก…….

ก็ย่อมเป็นหานจื่อฉี ชอบเฉิงโม่หนงอยู่แล้ว

เหตุผลข้อที่สอง……..

เพื่อตอบแทนบุญคุณ!

สัปดาห์ที่ผ่านมา

เฉิงเฟยหูตรวจร่างกาย แล้วพบว่าเป็นมะเร็ง

และเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย!

ภายใต้หลักฐานดังกล่าว เฉิงเฟยหูถึงขนาดได้จัดการเตรียมงานศพแล้ว

แต่สิ่งที่ทำให้เฉิงเฟยหูคาดไม่ถึงคือ เขาได้จัดเตรียมงานศพเรียบร้อยแล้ว มีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้นบนตัวของเขา

วันที่เขาเตรียมงานศพเสร็จ

เนื่องจากความหดหู่ใจ จึงไปสวนสาธารณะของตี้ตูเพื่อผ่อนคลาย

ได้พบกับหานจื่อฉี  ที่นั่นโดยบังเอิญ

ในเวลานั้น เฉิงโม่หนงก็อยู่ที่ข้างกายของเฉิงเฟยหูด้วย