จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 41
สรุปบท บทที่ 41 โล่หวางมาถึง ราวกับฟ้าแลบ!: จอมนักรบอหังการ
อ่านสรุป บทที่ 41 โล่หวางมาถึง ราวกับฟ้าแลบ! จาก จอมนักรบอหังการ โดย หลงเซียว-มังกรคำราม
บทที่ บทที่ 41 โล่หวางมาถึง ราวกับฟ้าแลบ! คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จอมนักรบอหังการ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย หลงเซียว-มังกรคำราม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เป็นไปไม่ได้!
ในนี้ต้องมีคนหลอกลวงแน่!
จากทั่วโลกแล้ว คนที่สามารถบรรลุไปถึงเขตแดนนั้นได้
ไม่ใช่ว่าสามารถนับนิ้วได้ แต่ไม่มี!
แจ็ค หลิวแม้ว่าจะเป็นแชมป์โลกการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ แต่เป็นงานครั้งสุดท้ายแล้ว
ระยะเวลาจากตอนนี้ ก็ผ่านมาสี่ปีแล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อสี่ปีก่อน แจ็ค หลิวได้มงกุฎแห่งผู้ชนะ ทั้งหมดก็เป็นการชนะมาได้แบบฟลุ๊คๆ
หลังจากชนะ ร่างกายยังมีโรคเก่ามาโดยตลอด!
ต้องเป็นอย่างนี้!
เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว ด้านเย่จื่อหลงก็จิตใจมั่นคง แต่ก็ไม่ได้วางมาดใหญ่โตอย่างเมื่อครู่อีก
อย่างไรเสีย เย่อู๋เทียนก็สามารถทำร้ายผู้คนจากใต้ตาของเย่จื่อหลงได้
ยังมีแปรงสองอัน
มองแจ็ค หลิวอีกครั้ง
ใบหน้าเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวขึ้นมา
เป็นเพราะว่าเจ็บหนักที่เข่าขวา ยังเพราะรู้สึกถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
เมื่อเทียบกับเมื่อเจ็ดปีก่อน พลังของเย่อู๋เทียนไม่ได้ลดลงเลย
ในทางกลับกันยิ่งก้าวหน้าขึ้นอีก
ไม่เช่นนั้น จะทำให้เขาบาดเจ็บได้อย่างง่ายดายขนาดนี้
ต้องรู้ว่าเมื่อสี่ปีก่อน ตัวเขาเองเพราะชิงแชมป์โลกการแข่งขันศิลปะการต่อสู้และบาดเจ็บสาหัส
กลับฟื้นตัวได้ช้า
เรื่องนี้นอกจากตัวเขาเองแล้ว รวมทั้งเย่จื่อหลงก็ไม่รู้
เย่อู๋เทียนจะทำร้ายเขาได้ง่ายๆ ได้อย่างไร?
มีเพียงคำอธิบายเดียวเท่านั้น
เย่อู๋เทียนชายผู้นี้ จะต้องกินยาต้องห้ามที่วิหารจอมเทพมอบให้แน่!
ผู้ที่สามารถกินยาต้องห้ามของวิหารจอมเทพได้ ฐานะในวิหารจอมเทพต้องเป็นรองจากเทพทั้งสิบสองรุ่นใหม่เท่านั้น!
เมื่อคิดเช่นนี้ ใบหน้าของแจ็ค หลิวก็เต็มไปด้วยความไม่ยินยอม
ตัวเขาเองเข้าร่วมวิหารจอมเทพมาหลายปี ก็ไม่เคยได้รับรางวัลจากวิหารจอมเทพเลย
เย่อู๋เทียน เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว แค่สู้กับเทพทั้งสิบสองก็สามารถให้ความสนใจกับวิหารจอมเทพเช่นนี้เลย!
แจ็ค หลิวไม่รู้ว่าเทพทั้งสิบสองรุ่นก่อนของวิหารจอมเทพตายไปได้เจ็ดปีแล้ว!
ในความรู้ความเข้าใจของเขา เทพทั้งสิบสองรุ่นก่อนได้ลงจากตำแหน่งแล้ว!
และเรื่องน่าขายหน้าเช่นนี้
วิหารจอมเทพ ก็ไม่สามารถเปิดเผยต่อสาธารณะได้
ที่นี่แม้เข็มตกยังได้ยิน!
ทุกคนล้วนจับจ้องไปที่ร่างของแจ็ค หลิว
แจ็ค หลิวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก แต่ในวินาทีต่อมา สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างมาก
ทันใดนั้นก็เห็นเย่จื่อหลงหยิบปืนออกมาจากแขน
หันหน้า
ปัง!
กระสุนหนึ่งนัดยิงไปที่หว่างคิ้วของแจ็ค หลิว
แจ็ค หลิว……
ทันใดนั้นดวงตาก็เบิกกว้าง
เย่จื่อหลงมองคนตายตาไม่หลับ
ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าสุดท้ายเย่จื่อหลงจะฆ่าอย่างกะทันหัน
ทำไม?
ชั่วขณะหนึ่ง ที่โถงงานศพขนาดใหญ่ก็เกิดความวุ่นวาย
เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น
บรรยากาศที่น่าหวาดหวั่น ขณะที่กะพริบตาก็กวาดทุกคนไปที่ซอกมุม
เย่อู๋เทียนขมวดคิ้วน้อยๆ
ไม่เข้าใจการกระทำของเย่จื่อหลงในตอนนี้มากๆ
มองเสิ่นจูนอี๋อีกครั้ง
ถูกเย่จื่อหลงทำให้หวาดกลัวด้วยการกระทำนี้แล้ว
ภายใต้การจับจ้องของทุกสายตา......
ฆ่าคน?
และยังฆ่าคนของตัวเองด้วย!?
เย่จื่อหลงบ้าไปแล้วเหรอ?
เย่จื่อหลงฆ่าคนเสร็จแล้ว กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและบิดขี้เกียจ
ยิงไปอีกสองนัด
ปัง!
ปัง!
เสียงหวาดกลัวรอบๆ ตัวยิ่งดังขึ้น
เย่จื่อหลงจู่ๆ ก็คำรามออกมาเสียงดัง
“หุบปากซะ!”
เงียบทันที!
ทุกคนที่นี่ นอกจากเอลลี่ที่อยู่ข้างหลังเย่อู๋เทียนและเย่จื่อหลงแล้ว
ล้วนกรีดร้องอย่างหวาดกลัว
เอลลี่ไม่แปลกใจกับการกระทำของเย่จื่อหลงเลย
ยิ่งไปกว่านั้นยังมอบจูบให้เขาด้วย
เสียงที่มีเสน่ห์
“อะไร? ฉันฟังผิดไปเหรอ?”
“ฉันให้โอกาสคุณขอโทษและหาทนายความในที่นี้ แล้วเอาสิทธิในการรับมรดกของตระกูลเย่ของคุณ มอบให้ฉัน”
“หากเป็นเช่นนั้น ฉันจะกลับไปพิจารณาและไว้ชีวิตคุณ!”
นัยน์ตาของเย่อู๋เทียนเย็นชา
กำลังจะต่อต้านเย่จื่อหลง แต่ในขณะนี้ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาจากนอกประตู
ไร้ที่ติ!
ข้างๆ เธอยังมีหญิงสาวที่แต่งงานแล้วอีกหนึ่งคน
สวมชุดฮั่นฝูทั้งตัว
เคร่งขรึมและสง่างาม
ทั้งสองคน หนึ่งคนเป็นภรรยาของผู้นำสูงสุดของประเทศมังกร อีกคนชื่อว่าโล่หวางเป็นลูกสาวของผู้นำสูงสุด
ก็เป็นลูกศิษย์ของเย่อู๋เทียน
สองคนแม่ลูกมาแบบไม่ได้ทำการเคลื่อนไหวแบบโจ่งแจ้ง
แต่มาถึงที่นี่ ราวกับสายฟ้าแลบ!
ทุกคนในที่นี้
ไม่รู้จักโล่หวางได้ แต่ไม่รู้จักภรรยาของผู้นำไม่ได้
ทั้งสองคนได้ปรากฏตัวที่ด้านนอกประตูแล้ว
เพิ่งเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยตาตัวเองทั้งหมดแล้ว
คุณนายโล่มองไปที่เย่จื่อหลงด้วยความว่างเปล่า แต่ไม่ได้ใส่ใจ
โล่หวางไม่ได้มองเย่จื่อหลงเลย สายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าของเย่อู๋เทียนมาโดยตลอด
เวลาล่วงเลยมาเจ็ดปี
อาจารย์ ไม่เปลี่ยนเลย
เย่อู๋เทียนสังเกตเห็นสองแม่ลูก ก็ตกใจเล็กน้อย
ตะโกนเรียกคุณนายโล่
“พี่สะใภ้”
คุณนายโล่พยักหน้าเบาๆ
“หวางเอ๋อร์พ่อของนางให้ฉันมาเคารพสักหน่อย”
เย่อู๋เทียนหนังตากระตุก
“รบกวนแล้ว”
คุณนายโล่พูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
“ยังต้องมีมารยาท”
“และมารดาย่อมรู้จักลูกสาวดีที่สุด ฉันรู้หลังจากหวางเอ๋อร์ได้ข่าวของคุณว่าจะไม่กลับนครปักกิ่ง แต่จะมาหาคุณ”
เมื่อพูดเช่นนี้ ภรรยาผู้นำและโล่หวางก็ได้เดินผ่านเย่จื่อหลงที่ถือปืนเล็งไปที่เย่อู๋เทียน
ตั้งแต่ต้นจนจบ กลับไม่ได้ใส่ใจเขาเลยสักนิด
เย่จื่อหลงตกตะลึงไปหมด
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...