จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 41

เป็นไปไม่ได้!

ในนี้ต้องมีคนหลอกลวงแน่!

จากทั่วโลกแล้ว คนที่สามารถบรรลุไปถึงเขตแดนนั้นได้

ไม่ใช่ว่าสามารถนับนิ้วได้ แต่ไม่มี!

แจ็ค หลิวแม้ว่าจะเป็นแชมป์โลกการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ แต่เป็นงานครั้งสุดท้ายแล้ว

ระยะเวลาจากตอนนี้ ก็ผ่านมาสี่ปีแล้ว!

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อสี่ปีก่อน แจ็ค หลิวได้มงกุฎแห่งผู้ชนะ ทั้งหมดก็เป็นการชนะมาได้แบบฟลุ๊คๆ

หลังจากชนะ ร่างกายยังมีโรคเก่ามาโดยตลอด!

ต้องเป็นอย่างนี้!

เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว ด้านเย่จื่อหลงก็จิตใจมั่นคง แต่ก็ไม่ได้วางมาดใหญ่โตอย่างเมื่อครู่อีก

อย่างไรเสีย เย่อู๋เทียนก็สามารถทำร้ายผู้คนจากใต้ตาของเย่จื่อหลงได้

ยังมีแปรงสองอัน

มองแจ็ค หลิวอีกครั้ง

ใบหน้าเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวขึ้นมา

เป็นเพราะว่าเจ็บหนักที่เข่าขวา ยังเพราะรู้สึกถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน

เมื่อเทียบกับเมื่อเจ็ดปีก่อน พลังของเย่อู๋เทียนไม่ได้ลดลงเลย

ในทางกลับกันยิ่งก้าวหน้าขึ้นอีก

ไม่เช่นนั้น จะทำให้เขาบาดเจ็บได้อย่างง่ายดายขนาดนี้

ต้องรู้ว่าเมื่อสี่ปีก่อน ตัวเขาเองเพราะชิงแชมป์โลกการแข่งขันศิลปะการต่อสู้และบาดเจ็บสาหัส

กลับฟื้นตัวได้ช้า

เรื่องนี้นอกจากตัวเขาเองแล้ว รวมทั้งเย่จื่อหลงก็ไม่รู้

เย่อู๋เทียนจะทำร้ายเขาได้ง่ายๆ ได้อย่างไร?

มีเพียงคำอธิบายเดียวเท่านั้น

เย่อู๋เทียนชายผู้นี้ จะต้องกินยาต้องห้ามที่วิหารจอมเทพมอบให้แน่!

ผู้ที่สามารถกินยาต้องห้ามของวิหารจอมเทพได้ ฐานะในวิหารจอมเทพต้องเป็นรองจากเทพทั้งสิบสองรุ่นใหม่เท่านั้น!

เมื่อคิดเช่นนี้ ใบหน้าของแจ็ค หลิวก็เต็มไปด้วยความไม่ยินยอม

ตัวเขาเองเข้าร่วมวิหารจอมเทพมาหลายปี ก็ไม่เคยได้รับรางวัลจากวิหารจอมเทพเลย

เย่อู๋เทียน เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว แค่สู้กับเทพทั้งสิบสองก็สามารถให้ความสนใจกับวิหารจอมเทพเช่นนี้เลย!

แจ็ค หลิวไม่รู้ว่าเทพทั้งสิบสองรุ่นก่อนของวิหารจอมเทพตายไปได้เจ็ดปีแล้ว!

ในความรู้ความเข้าใจของเขา เทพทั้งสิบสองรุ่นก่อนได้ลงจากตำแหน่งแล้ว!

และเรื่องน่าขายหน้าเช่นนี้

วิหารจอมเทพ ก็ไม่สามารถเปิดเผยต่อสาธารณะได้

ที่นี่แม้เข็มตกยังได้ยิน!

ทุกคนล้วนจับจ้องไปที่ร่างของแจ็ค หลิว

แจ็ค หลิวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก แต่ในวินาทีต่อมา สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างมาก

ทันใดนั้นก็เห็นเย่จื่อหลงหยิบปืนออกมาจากแขน

หันหน้า

ปัง!

กระสุนหนึ่งนัดยิงไปที่หว่างคิ้วของแจ็ค หลิว

แจ็ค หลิว……

ทันใดนั้นดวงตาก็เบิกกว้าง

เย่จื่อหลงมองคนตายตาไม่หลับ

ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าสุดท้ายเย่จื่อหลงจะฆ่าอย่างกะทันหัน

ทำไม?

ชั่วขณะหนึ่ง ที่โถงงานศพขนาดใหญ่ก็เกิดความวุ่นวาย

เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น

บรรยากาศที่น่าหวาดหวั่น ขณะที่กะพริบตาก็กวาดทุกคนไปที่ซอกมุม

เย่อู๋เทียนขมวดคิ้วน้อยๆ

ไม่เข้าใจการกระทำของเย่จื่อหลงในตอนนี้มากๆ

มองเสิ่นจูนอี๋อีกครั้ง

ถูกเย่จื่อหลงทำให้หวาดกลัวด้วยการกระทำนี้แล้ว

ภายใต้การจับจ้องของทุกสายตา......

ฆ่าคน?

และยังฆ่าคนของตัวเองด้วย!?

เย่จื่อหลงบ้าไปแล้วเหรอ?

เย่จื่อหลงฆ่าคนเสร็จแล้ว กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและบิดขี้เกียจ

ยิงไปอีกสองนัด

ปัง!

ปัง!

เสียงหวาดกลัวรอบๆ ตัวยิ่งดังขึ้น

เย่จื่อหลงจู่ๆ ก็คำรามออกมาเสียงดัง

“หุบปากซะ!”

เงียบทันที!

ทุกคนที่นี่ นอกจากเอลลี่ที่อยู่ข้างหลังเย่อู๋เทียนและเย่จื่อหลงแล้ว

ล้วนกรีดร้องอย่างหวาดกลัว

เอลลี่ไม่แปลกใจกับการกระทำของเย่จื่อหลงเลย

ยิ่งไปกว่านั้นยังมอบจูบให้เขาด้วย

เสียงที่มีเสน่ห์