จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 42

แม้จะเป็นคนธรรมดาก็ตาม

เดิมทีเย่จื่อหลงก็ไม่ได้เอาไว้ในสายตาอยู่แล้ว

แต่คำถามนี้ อีกฝ่ายคนหนึ่งเป็นถึงภรรยาของผู้นำสูงสุดของประเทศมังกร อีกคนก็เป็นลูกสาวของผู้นำสูงสุดของประเทศมังกร

คนหน้า มีความใจกว้างของในต่างประเทศอย่างน่าเคารพนับถือ

คนหลัง เป็นรองจากร้อยนายพลของประเทศมังกร และเป็นนายพลหญิงคนแรกที่มีชื่อเสียงในประเทศมังกร รักษาดินแดนอันหนาวเหน็บทางตอนเหนือของประเทศมังกร พลังสตรีนั้นน่าเกรงขามนับพันไมล์!

เป็นหญิงผู้มีฝีมือยอดเยี่ยม?

ในยุคปัจจุบัน ก็ถือว่าเป็นเจ้ายุทธจักรสายธารหญิง!

ถ้าไม่ได้ฟังผิดไป

ไอ้เจ้าหมาเย่อู๋เทียนนี่ เพิ่งเรียกคุณนายโล่ว่าอะไรนะ?

สะใภ้?

เป็นไปได้ไหมว่า ฐานะของเย่อู๋เทียนในวิหารจอมเทพ สามารถเทียบได้กับเทพทั้งสิบสองแห่งวิหารจอมเทพ?

ถ้าไม่เช่นนั้นภรรยาของผู้นำสูงสุดของประเทศมังกร จะสามารถมีใบหน้าใหญ่โตเช่นนี้ให้เจ้าหมาเย่อู๋เทียนได้ยังไง?!

เมื่อคิดเช่นนี้ ใบหน้าของเย่จื่อหลงก็มืดมน

ทางเลือกสุดท้ายคือเก็บปืนกลับไป

ไม่มีทาง แม้ว่าเย่จื่อหลงจะเย่อหยิ่งและใช้อำนาจบาตรใหญ่ แต่ก็ดูออกว่าสถานการณ์ปัจจุบันเป็นอย่างไร

ไม่ว่าวันนี้ฐานะเย่อู๋เทียนจะเป็นยังไง!

ตอนนี้เขาเป็นคนของประเทศมังกร

ต่อหน้าคุณนายโล่ ไม่ง่ายเลยที่จะฆ่า

มิฉะนั้น ท้ายที่สุดนี่คืออาณาเขตของประเทศมังกร เรื่องสุดโต่งที่ทำก็เกินไป แม้ว่าเบื้องหลังที่มีอยู่เดิมของเย่จื่อหลงจะมีวิหารจอมเทพ แล้วก็มีประเทศที่มีอำนาจแต่ก็คงไม่มีทางรอดจากหายนะที่จะถึงได้แน่!

พลังที่ซ่อนอยู่ของประเทศมังกรก็ไม่อาจมองข้าม!

เมื่อมองดูเหล่านักธุรกิจที่นี่อีกครั้ง ทุกคนต่างตะลึงงันและโง่เขลาในทันที

ยังไงก็คาดไม่ถึง

งานศพของเย่จินหลิง ภรรยาของผู้นำสูงสุดจะมาแสดงความเคารพด้วยตัวเอง

ดูใบหน้าของเย่อู๋เทียน

นี่เป็นแนวคิดอะไร?

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เย่อู๋เทียนเคยเป็นที่ต้องการของหน่วยสืบราชการลับเจียงไห่มาก่อนและมีความลับอื่น!

เหตุผลที่ผู้นำสูงสุดไปที่เจียงไห่ด้วยตัวเองเมื่อวานนี้!

ไม่ใช่เพื่อไปพบตระกูลเย่!

แต่......

มีเหตุผลอื่น ๆ!

แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม อาคารตระกูลเย่กำลังจะพังทลาย ต้องเป็นเพียงแค่ข่าวลือเท่านั้น!

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือข่าวลือทั้งหมดนี้เป็นตอนที่ภรรยาผู้นำปรากฏตัวที่นี่อย่างกะทันหัน

อย่าคิดไปเอง!

เมื่อมองดูตระกูลเย่ทุกคนในโถงงานศพ

ท่าทางดูแปลกประหลาดไปทีละคน

ไม่ได้คาดคิดว่าเย่อู๋เทียนไอ้หมาตัวนี้ จะแอบอ้างผู้มีอิทธิพลอย่างภรรยาผู้นำบุคคลที่สูงส่งอย่างนี้!

นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

แต่เมื่อเห็นฉากนี้ในสายตาของเสิ่นจูนอี๋ แม้ว่าจะแปลกใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

แค่รู้สึกว่า

การตัดสินใจของตัวเองเมื่อวานนั้น

กลายเป็นเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉัน

ยืนอยู่ข้างเย่อู๋เทียน

ไม่ผิด!

เสิ่นจูนอี๋มองไปที่เย่อู๋เทียนตาไม่กะพริบตา

เต็มไปด้วยความเคารพและน่ายำเกรง

หัวใจพองโตจนถึงขีดสุด

ต่อหน้าชายผู้นี้ ตัวเธอเองเลื่อมใสศรัทธามาก!

การคุกเข่าต่อหน้าเขาและเข้าไปกราบ ล้วนเป็นเกียรติอย่างสูง!

ถอนหายใจ เมื่อ 7 ปีที่แล้ว เธอไม่มีตา จึงให้เสิ่นรั่วชิงเอาประโยชน์จากมัน ไม่เช่นนั้น ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาทั้งกลางวันและกลางคืนก็คือตัวเอง!

ทันเวลา คุณนายโล่และโล่หวางมาถึงหน้าของเย่อู๋เทียน

โล่หวางมองไปที่เย่อู๋เทียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

แต่ความตื่นเต้นนี้ กลับสามารถบังคับได้ในส่วนลึกของหัวใจ และไม่กล้าพรั่งพรูออกมาสักครึ่งหนึ่ง

เจ็ดปีแล้ว

ไม่มีสักวันที่โล่หวางไม่คิดถึงเขา

เย่อู๋เทียนเหลือบมองโล่หวาง และให้ออกไปจากตรงนั้น

ปล่อยให้คุณนายโล่และโล่หวางทำความเคารพศพของเย่จินหลิง

เย่จินหลิงตายล้วนไม่คาดคิดเลย

หลังจากเขาตายแล้ว เพราะเย่อู๋เทียนจะได้รับเกียรตินี้จริงๆ!

หลังจากที่คุณนายหวางและโล่หวางเสร็จสิ้นพิธี ด้านนอกประตูมีคนสองคนมาพร้อมกับพวงหรีด

คนหนึ่งคือเผยจื่อตงนายพลที่มีชื่อเสียงที่อายุน้อยที่สุดในร้อยนายพลแห่งประเทศมังกร

อีกคนเป็นหัวหน้าเจียงไห่หรง เหยียนมู่จือ

“ไอ้คนเลวทราม!”

“ฉันเคยบอกคุณเมื่อไหร่ว่าพ่อคุณเป็นเย่อู๋เทียนที่ฆ่า?”

“คุณลองดูชุดที่ใส่ตอนนี้สิ!”

“ไม่สมควรที่จะเป็นมนุษย์ เย่จินหลิงตายแล้ว คุณเป็นลูกเวรที่เขาให้กำเนิดกับผู้หญิงป่า เดิมทีก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ! "

“รีบไสหัวออกไปซะ ตระกูลเย่ของฉันไม่มีคนสารเลวอย่างคุณ!”

เย่จื่อหลงถลึงตาทั้งสองอย่างโหดเหี้ยม

“คุณกล้าตีฉันเรอะ!”

เสียงเย่จื่อหลงเปลี่ยนเป็นทั้งบางทั้งแหลม ราวกับขันทีหนุ่ม

เสิ่นจูนอี๋ด่าอีก

“แกนั่นแหละ ไอ้คนสารเลว!”

“คุณเป็นอะไรเนี่ย? กล้ามาป่าเถื่อนที่นี่!”

“เย่อู๋เทียนพูดไม่ผิด ที่นี่เป็นประเทศมังกร ยังอดไม่ได้ที่จะหลอกลวงและทำลายบรรพบุรุษของคุณ ไม่รู้ว่าบรรพบุรุษเป็นใครกำเริบเสิบสานใช้อำนาจบาตรใหญ่ที่นี่อีก!"

หมัดของเย่จื่อหลงที่กำแน่นทำเสียงเปรี๊ยะเปรี๊ยะ

ต้องการเพียงหนึ่งหมัด

ศีรษะของเสิ่นจูนอี๋จะกลายเป็นแตงโมเละแล้ว

แต่เมื่อคิดถึงการปรากฏตัวของคุณนายโล่และการปรากฏตัวของกองกำลังเจียงไห่หรง เย่จื่อหลงก็ควบคุมความโกรธลง

หันไปมองเย่อู๋เทียน

หัวเราะอย่างโกรธจัด

“คุณ ก็แค่อาศัยผู้หญิงหนุนหลังให้คุณนั่นแหละ มันช่างน่าสมเพชจริงๆ แต่ไม่มีครั้งที่สองแล้ว!”

“ฉันต้องการส่งคำท้าคุณความเป็นความตาย!”

“คุณกล้าที่จะสู้มั้ย?”

เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไร

ต่อมาโล่หวางก็มองไปทางเย่จื่อหลง

แล้วเดินไปข้างหน้า ยกมือขึ้นแล้วตบลงมา

เพี๊ยะ!

แม้ว่าเสียงจะดังกังวาน!

แต่ไม่ใช่ว่าจะตบหน้าได้ง่ายๆ แล้ว

แต่ตบเขาลงไป ตีเย่จื่อหลงไปด้านข้างโดยตรง

โล่หวางพูดด้วยเสียงเย็นชา

“ท้าทายอาจารย์ฉัน คุณมีค่าพอหรือ?”