จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 425
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เหวินจือฉวนไม่ได้ตอบสนองในทันที
และผู้คนที่เหลือในที่เกิดเหตุก็ได้ยินเย่อู๋เทียนเอ่ยชื่อของเหวินไท่จื่ออย่างกะทันหัน……
แต่ละคน ต่างก็รู้สึกตกใจกลัวอยู่ภายในใจ!
เหตุผลนั้นง่ายมาก
ในเวลานี้ แม้ว่าเหวินจือฉวนถูกเย่อู๋เทียนทำลายแขนทั้งสองข้างแล้ว ภัยคุกคามแทบจะเป็นศูนย์
แต่ การกระทำของเหวินจือฉวนก่อนหน้านี้ ได้ทำให้ทุกคนในที่เกิดเหตุ……
ตกใจกับเหตุการณ์เช่นนี้ได้ง่ายๆ!
เหวินจือฉวนรู้สึกหวาดกลัวขนาดนั้น
ถ้าหากเหวินไท่จี๋ยังคงลอยนวล สำหรับประเทศหลงแล้ว จะเป็นภัยคุกคามอย่างยิ่ง!
แต่……
เย่อู๋เทียน เพิ่งจะพูดอะไรนะ?
ถ้าหากเหวินจือฉวนไม่ตอบคำถามของเย่อู๋เทียนแต่โดยดี งั้นจุดจบของเหวินจือฉวน ก็จะเป็นร้อยเท่าของเหวินไท่จี๋งั้นเหรอ?
หมายความว่ายังไง?
แสดงว่า เย่อู๋เทียนได้จัดการอันตรายที่แอบแฝงอยู่อย่างเหวินไท่จี๋ไปเรียบร้อยแล้ว?
คนเหล่านี้ในที่เกิดเหตุ นอกจากเย่ฝูถูที่ยืนอยู่นอกประตูหอหมากรุก ยังมีเย่อู๋เทียน และคนอื่นๆที่เหลือ ต่างก็ไม่รู้ที่อยู่ของเหวินไท่จี๋!
แม้ว่าเหวินจือฉวนสูญเสียแขนทั้งสองข้าง แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจอีกความหมายหนึ่งในคำพูดของเย่อู๋เทียน
คำรามอย่างน่าสยดสยอง
“อะไรนะ?”
“แกว่ายังไงนะ?”
“แกทำอะไรกับพ่อฉันกันแน่?”
น้ำเสียงของเย่อู๋เทียนเย็นชา
“ตอนนี้ ฉันกำลังถามแกอยู่นะ!”
พูดเสร็จ เย่อู๋เทียน ก็ยกมือขึ้นและกดไหล่ของเหวินจือฉวนไว้
จากนั้นนิ้วของเย่อู๋เทียนก็จมเข้าไปในบาดแผลบนหัวไหล่ของเหวินจือฉวน เหวินจือฉวนเจ็บสุดขีด
“โอ๊ย!”
“โอ๊ย!”
เสียงร้องอันน่าอนาถของเหวินจือฉวน ดังก้องอีกครั้ง!
ในสภาพเช่นนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกขนหัวลุกอย่างยิ่ง!
เหวินจือฉวนเจ็บปวดจนสั่นไปทั้งตัว แทบจะถอยหลังไปอย่างมีปฏิกิริยาตอบสนอง
“ฉันบอกก็ได้!”
“ฉันบอกก็ได้!”
เย่อู๋เทียนกลับไม่ผ่อนแรงบนไหล่ของเหวินจือฉวนเลย
เพียงแค่ไม่ได้กดนิ้วมือลงไป
แต่เมื่อเย่อู๋เทียนกำลังจะได้คำตอบ เหวินจือฉวนกลับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
มองไปที่ดวงตาของเย่อู๋เทียน กลายเป็นเหมือนวิญญาณชั่วร้าย
เสียงสั่นเครือ
“แกอยากรู้ที่อยู่ของเจ้านิกายแห่งนิกายเทียนอิง จากนั้น ก็จะไปฆ่าเขาเหรอ?”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า……”
“ไม่มีทาง!”
“แกไม่มีทางรู้หรอก!”
“ฉันก็จะไม่พูดออกมาด้วย!”
“เพราะฉันไม่เชื่อว่า แกหาตัวพ่อฉันเจอแล้ว เขาเป็นเซียน และแก ถูกกำหนดไว้แล้วว่าจะต้องตายในเงื้อมมือของเขา!”
เย่อู๋เทียนยิ้มอย่างเย็นชา
“พลังทั้งตัวของเขาถูกฉันทำลายไปแล้ว ตอนนี้ เขายังไม่ได้สติ และก็เกิดปัญหาทางจิตด้วย ฉันให้คนพาเขาไปส่งที่โรงพยาบาลจิตเวชเรียบร้อยแล้ว!”
เหวินจือฉวนสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก และคำรามออกมาเสียงดัง
“เป็นไปไม่ได้!!”
เย่อู๋เทียนทำเสียงเหอะอย่างเย็นชา
ยกมือและชี้ไปที่คิ้วของเหวินจือฉวน
ในเวลานั้น เหวินจือฉวนก็รู้สึกว่า พลังของตัวเองกำลังกระจายออกไปเร็วมาก!
และจนกระทั่งในตอนนี้ เหวินจือฉวนจึงเชื่อ
เหวินไท่จี๋ผู้เป็นพ่อของเขา มีโอกาสเป็นไปได้สูงที่พลังของเขา ถูกเย่ถูกทำลายหมดอย่างที่เขาพูด!
ถูกส่งไปที่โรงพยาบาลจิตเวช!
สักพักหนึ่ง เหวินจือฉวน ก็เป็นเหมือนดั่งผีปีศาจ!
“ไม่!”
“เป็นไปไม่ได้!”
“เย่อู๋เทียน! แกไม่มีทางไปถึงระดับน่ากลัวเช่นนี้ได้!”
“หรือว่า……หรือว่าหมอดูดวงแห่งพันธมิตรมังกร พ่อฉันไม่ได้เป็นคนฆ่า แต่เป็นคุณที่ฆ่าใช่ไหม?”
“ใช่หรือไม่?”
เย่อู๋เทียนยิ้ม
“หมอดูดวงแห่งพันธมิตรมังกร ตายด้วยน้ำมือของชายหัวโล้นที่เพิ่งแทงแกด้วยกระบี่เมื่อกี้นี้เอง!”
“แต่พ่อของแก เป็นฝีมือของฉันเองแน่นอน แล้วก็ยังมีคนแคระฉีซู่ชิวอีก เขาถูกแกส่งไปยังอาศรมหวินซี แต่ ไม่ว่าจะเป็นเขา หรือว่าศพเหล็กทั้ง 49 ชิ้นที่เขาควบคุมอยู่ ต่างก็......เป็นควันมลายสิ้นหมดแล้ว!”
เหวินจือฉวนได้ยินเรื่องเหล่านี้ ทั้งตัว ก็แข็งทื่ออยู่กับที่ทันที
มองดูสายตาของเย่อู๋เทียน
ไม่ใช่แค่น่ากลัวธรรมดา
แต่น่าหวาดผวามาก!
ในตอนนี้ ในหัวของเหวินจือฉวน ว่างเปล่า
ไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...