จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 430

เย่ฝูถูไม่รู้ว่าจู่ๆ คิดอะไรขึ้นมา ถามหยั่งเชิงประโยคหนึ่ง

“ไม่ใช่ว่าเป็นตำรายายาชุบชีวิตเปิดชีพจรของสำนักเจินอู่หรอกนะ?”

หวงฝู่เจิ้งฉียักไหล่

“ไม่ใช่ อีกอย่างฉันรู้ ว่าตำรายานั้น อยู่ในมือของคุณ และไม่ได้อยู่ในมือของลูกชายคุณด้วย”

เย่ฝูถูทำหน้าประหลาดใจ

“คุณรู้ได้ยังไงว่าตำรายานั้นอยู่ในมือของฉัน?”

หวงฝู่เจิ้งฉียิ้มเล็กน้อย

“สาวกของสำนักเจินอู่ได้ขโมยคัมภีร์จินกางของวัดพระแก้วมรกตของพวกคุณไป สาวกของวัดพระแก้วมรกตของพวกคุณ และขโมยตำรายายาชุบชีวิตเปิดชีพจรของสำนักเจินอู่ของฉันไปอีก ดังนั้น หากตำรายาไม่อยู่ในมือคุณแล้วจะไปอยู่ในมือของใคร?”

เย่ฝูถูยิ้มอย่างเย็นชา

“สองสำนักที่มีเกียรติขนาดนี้ เพื่อที่จะลดอำนาจซึ่งกันและกัน ต้องอาศัยวิธีการลักขโมย น่าอายจริงๆ!”

รอยยิ้มของหวงฝู่เจิ้งฉียังเหมือนเดิม

“คัมภีร์จินกางนั้นของวัดพระแก้วมรกตของพวกคุณมีความสำคัญสูงกว่าตำรายายาชุบชีวิตเปิดชีพจร อีกอย่าง จะเรียกว่าขโมยได้ยังไง? กล่าวอีกนัยหนึ่ง นั่นเป็นการหยิบ มีความสามารถก็ไปหยิบ นี่คือการแสดงออกถึงความแข็งแกร่งอย่างหนึ่ง!”

เย่ฝูถูทำเสียงเหอะอย่างเย็นชา

แต่ก็ไม่ปฏิเสธ

หวงฝู่เจิ้งก็พูดอีกประโยคหนึ่ง

“พระพุทธของพวกคุณ เดิมทีคือสาขาหนึ่งในลัทธิเต๋าของพวกเรา ในเมื่อพูดเช่นนี้ คุณเห็นฉัน ต้องแสดงความเคารพ”

เย่ฝูถูโต้ตอบ

“พระพุทธเจ้าที่ฉันฝึกฝนมา ก็ไม่ได้รับการถ่ายทอดมาจากต่างแดน เป็นเต๋าท้องถิ่น! ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่คุณเข้าสู่เต๋า ก็ไม่เคยฝึกในพระธรรม? เช่นกันๆ!”

หวงฝู่เจิ้งฉีไม่คัดค้าน และถามประโยคหนึ่ง

“ลูกชายคุณ กลับมาเมื่อไหร่? รอมาตั้งหลายปีขนาดนี้ หมดความอดทนแล้วนะ!”

เย่ฝูถูพูดอย่างไม่พอใจ

“ไม่รู้โว้ย”

หวงฝู่เจิ้งฉีเสนอขึ้นมาทันที

“งั้นก่อนที่เขากลับมา คุณกับฉันมาต่อสู้กันสักตั้งไหม? ถ้าคุณแพ้ ฉันจะเรียกคุณว่าพ่อ ถ้าฉันชนะ ในฐานะที่คุณเป็นพ่อของเย่อู๋เทียน งั้นก็สั่งเขา ให้เขาส่งของที่ฉันต้องการมาให้ฉัน! ด้วยการจัดการเช่นนี้ สามารถบรรลุจุดประสงค์ และไม่ทำลายมิตรภาพหรือความสัมพันธ์อีกด้วย ดีจะตาย!”

“……”

เย่ฝูถูได้ยินข้อเสนอนี้ ก็เงียบอยู่ครู่หนึ่ง

หานจื่อเซียน เสิ่นรั่วชิงแคนอื่นๆได้ยินข้อเสนอนี้ ต่างก็รู้สึกไร้สาระไปหน่อย

แต่ ทุกคนยังไม่ทันได้สติ……

หวงฝู่เจิ้งฉี ก็คว้าข้อมือของเย่ฝูถูอย่างไม่คาดคิด

ความรวดเร็วนั้นทำให้ทุกคนเหลือเชื่อ!

แต่ ในขณะนี้ เย่ฝูถู แบ็คแฮนด์ครั้งหนึ่ง ก็คว้าข้อมือของหวงฝู่เจิ้งฉีได้

ทันใดนั้น บนตัวทั้งสอง จู่ๆก็ปรากฎเกราะปราณขึ้น

ที่ตัวของหวงฝู่เจิ้งฉี ปกคลุมไปด้วยชั้นแสงสีเขียว ราวกับเทพเจ้าจุติลงมาเกิด!

ที่ตัวของเย่ฝูถู ก็เต็มไปด้วยแสงสีทอง ราวกับพระพุทธเจ้าลงมาบนโลก!

และในขณะเดียวกัน ชิงจินตัดสลับกับลมปราณ ปกคลุมรอบหลังคาแห่งนี้!

แต่ไม่เห็นทั้งสองคนเคลื่อนไหวใดๆ

ไม่ว่าจะเป็นม้านั่งหินที่อยู่ใต้หวงฝู่เจิ้งฉี หรือว่าโต๊ะหินข้างๆ และชุดชาบนโต๊ะหิน!

แตกเป็นชิ้นๆอย่างต่อเนื่อง!