จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 457

เจ้าสำนักไท่ซ่าง?

ของสำนักเจินอู่......

คราวนี้ โจวซีรู้สึกว่าเย่อู๋เทียนล้อเล่น

และมันเป็นการล้อเล่นที่จริงจัง!

โจวซีคิดว่า

เหตุผลที่เย่อู๋เทียนพูดเช่นนั้น เพราะต้องการไปเก็บหญ้าเทียนหลัวที่เขาเอ๋อเหมยให้เร็วที่สุดเท่านั้น!

เหตุผลที่โจวซีคิดเช่นนั้น

ไม่มีเหตุผลอื่นใด

ไม่เพียงแค่โจวซีเท่านั้น ที่รู้ว่าตำแหน่งเจ้าสำนักของสำนักเจินอู่ว่างมาเกือบสามร้อยปีแล้ว

ตอนนี้ลูกศิษย์หญิงดั้งเดิมของวัดอี่เซียนที่อยู่ที่นี่ ทุกคนรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี!

เมื่อเป็นเช่นนั้น......

แล้วเย่อู๋เทียนจะเป็นเจ้าสำนักไท่ซ่างของสำนักเจินอู่ได้อย่างไร?

เขาหยอกล้อสาวสวยอย่างพวกเราใช่ไหม!

เพียงแต่ โจวซีไม่ได้เปิดโปงเย่อู๋เทียน

เพราะอย่างไรเสีย เมื่อสักครู่เย่อู๋เทียนได้ถ่ายทอดวิชาให้ตนเอง ถ้าตนเองทำให้เย่อู่เทียนตกอยู่ในสถานการณ์อึดอัด เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่คนควรทำ

เมื่อคิดเช่นนั้น โจวซีสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เปลี่ยนหัวข้อเรื่อง และกล่าวว่า

“ในเมื่อท่านยืนยันที่จะไปเขาเอ๋อเหมย ถ้าเช่นนั้น....บ่าวจะเสี่ยงชีวิตติดตามท่านไปด้วย เริ่มเถอะ เริ่มรักษาต่อเถอะ ถ้าวิทยายุทธของบ่าวฟื้นฟูแล้ว ค่อยกลับไปที่เขาเอ๋อเหมย จะมีคุณสมบัติที่จะแบ่งปันความกังวลของชิงตี้ได้บ้าง”

แค่มองแวบเดียว เย่อู๋เทียนก็สามารถมองทะลุความคิดของโจวซีแล้ว

แต่เขาไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม

หยุดชั่วคราว

ถามประโยคหนึ่ง

“คุณพักแค่สักครู่เอง คุณเตรียมตัวพร้อมแล้วจริง ๆ เหรอ?”

โจวซีถอดเสื้อผ้าของตนเอง

เธอหลับตาราวกับกำลังจะไปที่ลานประหาร ยืดอกตรงและตอบว่า

“ลงมือเถอะ!”

“……”

เย่อู๋เทียนพูดไม่ออกชั่วขณะ

เพียงแต่ เขาก็ไม่เสียเวลาแต่อย่างไร

หลังจากสั่งให้โจวซีจัดท่าทางที่ถูกต้องแล้ว เขาหยิบเข็มออกมา และปักตรงจุดถานจงของเธอ...

คราวนี้

โจวซีไม่ได้ตะโกนออกมา

เพียงแต่