จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 462

คุณนายใหญ่ คุณนายรอง อะไรกันเนี่ย?

ไร้สาระ!

และแน่นอนว่า นี่เป็นสิ่งที่เย่อู๋เทียนคิดอยู่ในใจเท่านั้น

สิ่งที่โจวซีคิดคือ.....

ดูไม่ออกว่าคู่รักคู่แค้นที่อยู่ด้านข้างคนนี้ จะไม่ใช่พระอิฐพระปูน

ข้างกายของเขานอกจากผู้หญิงที่ชื่อเสิ่นรั่วชิงแล้ว ยังมีผู้หญิงอีกคน ที่สามารถเป็นคนรู้ใจของเขาได้!

เมื่อเป็นเช่นนั้น โอกาสที่ตนเองจะได้อยู่เคียงข้างเย่อู๋เทียน ก็มากขึ้นไปอีก?

เพียงแต่ ไม่นานโจวซีก็มุ่งความสนใจไปที่หวงฝู่เจิ้งฉีอีกครั้ง

หลังจากสังเกตอย่างละเอียด

อีกฝ่ายคือหวงฝู่เจิ้งฉีแห่งสำนักเจินอู่ตามที่คาดการณ์ไว้จริง ๆ!

และขณะนี้เอง หวงฝู่เจิ้งฉีก็สังเกตเห็นโจวซี

เขาตกตะลึงก่อน จากนั้นกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้หน้าคุ้นขนาดนี้? คุณหน้าเหมือนเพื่อนเก่าของผมคนหนึ่ง!”

โจวซีหัวเราะเยาะ

“ไม่ใช่แค่หน้าเหมือน แต่เป็นคนเดียวกัน!”

“เพียงแต่ เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ทรงอิทธิพลของสำนักเจินอู่อย่างคุณแล้ว ฉันโจวซีไม่กล้าเรียกตัวเองว่าเป็นเพื่อนเก่าของคุณหรอก!”

“ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะสำนักเจินอู่ของพวกคุณสนับสนุนกัวเถาจือ เธอคงไม่สามารถแย่งตำแหน่งของฉันไปได้อย่างราบรื่นหรอก!”

ใบหน้าของหวงฝู่เจิ้งฉีกลายเป็นสีแดง

ต้องทบทวนความสัมพันธ์ระหว่างโจวซีและเย่อู๋เทียนแล้ว

เมื่อนึกถึงเรื่องที่เย่อู๋เทียนขับรถพาโจวซีกลับมาด้วยตนเอง หรือว่าโจวซีจะเป็นภรรยาคนที่สามของเจ้าสำนักไท่ซ่าง?

เย่อู๋เทียนไม่อยากจะสนใจหวงฝู่เจิ้งฉีอีก

เหตุผลที่ตนเองกลับมา ก็เพื่อบอกเสิ่นรั่วชิงว่าตนเองจะไปเขาเอ๋อเหมย.....

ตอนนี้ในเมื่อเสิ่นรั่วชิงไม่อยู่บ้าน ตนเองก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป?

ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือรีบไปที่เขาเอ๋อเหมย แล้วนำหญ้าเทียนหลัวกลับมาช่วยหานหว่านเอ๋อร์แม่บุญธรรมของตนเอง!

เมื่อคิดเช่นนั้น เย่อู๋เทียนจึงกล่าวกับโจวซีเบา ๆ

“คุณรอผมอยู่ที่นี่ก่อน ผมจะไปหารั่วชิงที่ไดนาสตี้NO.1ก่อน หลังจากนั้นพวกเราก็จะเดินทางไปที่เขาเอ๋อเหมย!”

หลังจากกล่าวจบ เย่อู๋เทียนขยับเท้า

แล้วจากไปทันที

โจวซีและหวงฝู่เจิ้งฉีตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม และรู้สึกสับสนวุ่นวาย

วินาทีต่อมา ไม่รู้ว่าหวงฝู่เจิ้งฉีนึกอะไรขึ้นมาได้ มีความตื่นตระหนกอยู่บนใบหน้า

เขารีบมองทิศทางที่เย่อู๋เทียนจากไปและอธิบายว่า

“เจ้าสำนักไท่ซ่าง ท่านโปรดฟังคำอธิบายของผู้ใต้บังคับบัญชาด้วย สำนักเจินอู่ไม่ได้ช่วยกัวเถาจือรังแกคุณนายสาม!”

หลังจากกล่าวประโยคนี้ออกมา ไม่ว่าเย่อู๋เทียนจะได้ยินหรือไม่ก็ตาม