จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 465

คำพูดของเย่ฝูถูนั้นแปลกจริง ๆ!

เมื่อเห็นว่าหวงฝู่เจิ้งฉีไม่พูดอะไร เย่ฝูถูก็ยื่นลูกประคำที่อยู่ในมือให้เขา และกล่าวว่า

“คุณบอกว่าโลกกำลังจะวุ่นวาย และไม่มีใครสามารถต้านกองกำลังใหญ่ได้ ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว จะต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว”

หวงฝู่เจิ้งฉีสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ รับลูกประคำมา แล้วมองเย่ฝูถูด้วยสายตาลึกซึ้ง

“หวังว่าลูกชายของคุณจะสร้างชื่อเสียงในสนามรบเหมือนตอนที่เขาอยู่ในกองทัพ มิฉะนั้น โลกยุทธจักรจะไม่ยอมให้ลูกชายของคุณมีที่ยืนอย่างแน่นอน!”

เย่ฝูถูยักไหล่

“มีผมอยู่ ลูกชายของผมไม่เป็นไรหรอก”

หวงฝู่เจิ้งฉีแสดงสีหน้าไม่เชื่อ

และขณะนี้ ดูเหมือนเย่ฝูถูจะนึกอะไรบางอย่างได้ สั่งหวงฝู่เจิ้งฉีอีกประโยค

“เมื่อกลับไปถึงสำนักเจินอู่แล้ว ฝากบอกหวงฝู่ซิงถูพ่อของคุณว่าถึงเวลาที่ผมเย่ฝูถูจะใช้เขาแล้ว ให้เขาเตรียมใจให้พร้อมด้วย!”

หวงฝู่เจิ้งฉีตกตะลึง แล้วกล่าวเยาะเย้ย

“คุณมันเป็นแค่คนหัวโล้นที่ไม่สามารถเอาชนะแม้แต่ลูกชายของตนเองได้ มีคุณสมบัติที่จะมาสั่งพ่อของผมเหรอ?”

เย่ฝูถูยิ้ม แล้วถามคำถามที่ทำให้เขาไม่สามารถเข้าใจได้

“คุณลองเดาดูสิว่าคนที่โหดเหี้ยมอย่างกัวเถาจือ ทำไมตอนนั้นเธอถึงได้ทำร้ายผู้หญิงธรรมดาอย่างน้องภรรยาของผม? แล้วคุณลองเดาอีกสิว่าทำไมหวงฝู่ซิงถู ถึงไม่เป็นเจ้าสำนักไท่ซ่างของสำนักเจินอู่ที่มีชื่อเสียง และไม่เฝ้าเส้นลมปราณมังกรของเขาเจินอู่ แล้วทำไมเขาต้องไปเป็นทาสรับใช้ อยู่ที่ส่วนหลังภูเขาเอ๋อเหมยล่ะ?”

หวงฝู่เจิ้งฉีขมวดคิ้ว

“เพราะอะไร?”

เย่ฝูถูยิ้มด้วยความลึกลับ

“ผมบอกว่าคุณไม่มีสมอง คุณยังไม่ยอมรับอีก ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณไม่มีสมองจริง ๆ เรื่องแค่นี้ก็ยังไม่เข้าใจ! เหอ ๆ ไปเถอะ ทำตามที่ผมบอก ถ้าคุณทำงานได้ดี ต่อไปก็ติดตามอยู่ข้างกายผม แล้วผมจะสอนการวางแผน การใช้คน และการให้กำเนิดลูกชายที่เก่งอย่างไร?!”

“โอ้ ไม่ถูก! คุณแค่รับผิดชอบให้กำเนิดลูกสาวก็พอแล้ว ทางที่ดีให้กำเนิดเยอะ ๆ หน่อย หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ผมมีโอกาสได้ใช้ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ผมในฐานะที่เป็นพ่อ อย่างไรเสียก็ต้องรวบรวมสาวงามสามพันคนให้ลูกชายใช่ไหม?”

“มิเช่นนั้น ก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อ!”

“โอ้ มันจนปัญญา ชาตินี้ชีวิตของผมถือว่าจบสิ้นแล้ว เพราะภรรยาเข้มงวดมาก ผมไม่สามารถควบคุมแม้แต่หานจื่อเซียนได้ ดังนั้นตระกูลเย่ของผม ทำได้เพียงอาศัยลูกชายของผมสืบตระกูลเท่านั้น ภาระหนักหน่วงและหนทางยังอีกยาวไกล!”

“จริงสิ เมื่อก่อนพ่อของคุณเป็นคนเจ้าชู้ใช่ไหม? เมื่อถึงเวลานั้น เรียกสาวสวยพวกนั้นมาให้ลูกชายของผมเลือกด้วย ถ้าลูกชายของผมเลือกพวกเธอ ถือเป็นวาสนาของตระกูลหวงฝู่!”

เมื่อฟังถึงตรงนี้ หวงฝู่เจิ้งฉีไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไป เขาแทบอยากจะชกไอ้หัวโล้นอย่างเย่ฝูถูให้ตาย!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ