จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 464

เมื่อได้ยินประโยคนี้ หวงฝู่เจิ้งฉีรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า!

คิดยังไงก็คิดไม่ถึง...

โจวซี กลับมาจริง ๆ!

นี่มัน……

เกิดอะไรขึ้น?

หรือว่าเมื่อสักครู่เย่อู๋เทียนไม่ได้ไปไกล?

เขาได้ยินคำพูดที่ตนเองหลอกโจวซีที่สมองคิดแต่เรื่องความรัก?

เมื่อตระหนักถึงสิ่งนี้ หวงฝู่เจิ้งฉีเกือบจะร้องไห้ออกมา

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะโอ้อวดสติปัญญาของตนเอง!

ความตั้งใจเดิมคือช่วยแบ่งเบาความกังวลของชิงตี้!

ให้โจวซีที่สมองคิดแต่เรื่องความรักของวัดอี่เซียน ไปเป็นทัพหน้าก่อน ให้เธอไปป่วนที่เขาเอ๋อเหมยก่อน....

แต่นึกไม่ถึงว่าเรื่องยังไม่ทันเริ่มต้น ก็จบลงแล้ว?

ตอนนี้ดูเหมือนว่า……

เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะตนเองอวดฉลาด?

และขณะนี้เอง เย่ฝูถูที่กำลังนั่งสมาธิอยู่ใต้หลังคาในลานบ้าน ลุกขึ้นทันทีแล้วเดินเข้ามา

เขายิ้มและพยักหน้าให้โจวซีก่อน จากนั้นหันไปมองหวงฝู่เจิ้งฉี

“ผมบอกแล้ว แต่คุณไม่เชื่อคำพูดของผม แล้วตอนนี้เป็นยังไงล่ะ อับอายขายหน้าไหม?”

สีหน้าของหวงฝู่เจิ้งฉีเต็มไปด้วยความอึดอัด

เย่ฝูถูพูดอีกครั้ง

“ถึงลูกชายผมจะมีข้อบกพร่องในการตัดสินคน แต่นั่นมันเป็นตอนที่เขาอายุน้อย และเขาได้รับบทเรียนมาแล้ว แต่ในแง่ของการใช้คน ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสามารถเทียบเขาได้ มิเช่นนั้น เขาจะได้รับฉายาเทพสงครามแห่งกรมทหารของประเทศหลงได้อย่างไร?”

“สมองเป็นสิ่งที่ดี ลูกชายของผมมี แต่คุณหวงฝู่เจิ้งฉีไม่มี!”

ใบหน้าของหวงฝู่เจิ้งฉีแดงก่ำ

เย่ฝูถูกล่าวต่อ

“ไปเถอะ ไปเฝ้าประตูเถอะ คุณไม่ต้องมายุ่งเรื่องในห้องครัวแล้ว”

หวงฝู่เจิ้งฉีถือมีดทำครัวไว้ในมือแน่น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ