จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 49

จู่ๆ หวงเจิ้นหนานก็รู้สึกมวนท้อง

ในตอนนี้หวงเจิ้นหนานอยากจะกลับใจแล้ว ไม่เคยคิดเลยว่าคุณหนูตระกูลเผยเผยหงจวงคนนี้ จะถ่อมตนต่อหน้าเย่อู๋เทียนเช่นนี้!

และตอนนี้เย่อู๋เทียนได้มาถึงหน้าของหวงเจิ้นหนานแล้ว

เขายกมือขึ้นแล้วปล่อยมือลงโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

“เพี๊ยะ!”

เสียงตบดังขึ้น

สมองหวงเจิ้นหนานมึนไปหมด

เมื่อเผยหงจวงเห็นฉากนี้ บนใบหน้าเล็กๆ ที่สวยงามก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

หวงเจิ้นหนาน……

พูดต่อหน้าลุงเย่ไม่ได้เหรอ?

ไม่เพียงแต่พูดไม่ออก ไอ้สารเลวนี่ยังทำให้ลุงเย่ขุ่นเคืองอย่างเห็นได้ชัด?

เผยหงจวงหายใจเข้า ไหนเลยจะต้องให้เย่อู๋เทียนลงมือกับหวงเจิ้นหนานต่อ

จู่ๆ เธอก็ก้าวไปข้างหน้า จากนั้นก็หยิบทุเรียนที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมาและทุ่มลงไปบนตัวของหวงเจิ้นหนาน

“ไอ้สารเลว แกกล้าล่วงเกินลุงเย่ของฉันเรอะ?”

“เชื่อใจได้ท่านลุง!”

เมื่อพูด เผยหงจวงก็หยิบทุเรียนขึ้นมาอีกลูก แล้วทุ่มเข้าไปที่หน้าของหวงเจิ้นหนาน

ขนาดของทุเรียนกลางๆ......

โดนเผยหงจวงทุบไปที่หัวของหวงเจิ้นหนานจนแยกเป็นสี่ชิ้น

หวงเจิ้นหนานกรีดร้องอย่างน่าเวทนาซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

เสียไปครึ่งชีวิตแล้ว

ถึงอย่างนั้น เย่อู๋เทียนก็ยังไม่ปล่อยเขาไป

“ถ้าจะโทษก็โทษที่แกดูถูกภรรยาฉัน!”

“ถ้าแกไม่ใช่ญาติในนามของฉัน ฉันฆ่าแกแน่ บทลงโทษเล็กใหญ่วันนี้ฉันจะทำให้แกจดจำไปอีกนาน!”

เดินก้าวไปข้างหน้าและเหยียบไปบนร่างของอีกฝ่าย

“อ่า!”

หวงเจิ้นหนานเจ็บปวดจนสลบไป

“เผยหงจวงเธอรีบกลับบ้านไป ถ้ายังไม่ว่านอนสอนง่ายอีก จะให้พี่ชายเธอจัดการเธอ!”

พูดจบ ก็ออกไปรับภรรยาและลูกที่หลับใหลแล้วจากไป

เพิ่งเข้ามาในบ้าน โทรศัพท์ของเย่อู๋เทียนก็ดังขึ้นมา

จริงๆ แล้วเป็นหลี่หงเฟยโทรมา เย่อู๋เทียนก็รีบรับโทรศัพท์ทันที

“หงเฟย เจ็ดปีไม่ได้ติดต่อมาเลย ทำไมจู่ๆ ถึงโทรมาหาฉันล่ะ?”

เสียงหัวเราะของหลี่หงเฟยดังมาจากทางนั่น

“ทุกอย่างโอเคดี ถ้าหยางเฟยเอ๋อร์ไม่ได้บอก ฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณกลับมาแล้ว”

เย่อู๋เทียนตอบด้วยรอยยิ้ม

“เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วัน ฉันก็ยุ่งกับเรื่องที่บ้านตลอด เลยไม่ได้โทรหาคุณ”

หลี่หงเฟยหัวเราะดังยิ่งขึ้น

“เจ็ดปีที่ไม่ได้เจอกัน ฉันจองโรงแรมเจียงหนานไว้ล่วงหน้าแล้ว เหล้าห้าสิบปีสิบลัง คืนพรุ่งนี้ เพื่อนเก่าและพี่น้องของเราไม่เมาไม่หยุด เป็นยังไง