จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 48

หวงเจิ้นหนานเป็นลูกพี่ลูกน้องของพ่อบุญธรรมเสิ่นรั่วชิง

ตั้งแต่เล็กก็รู้ว่าเสิ่นรั่วชิงเป็นลูกสาวบุญธรรมของตระกูลหวง เขาจ้องอยากจะได้เสิ่นรั่วชิงมานานแล้ว

ตอนนี้เสิ่นรั่วชิงกำลังนั่งอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์

เมื่อฟังคำพูดไร้สาระของหวงเจิ้นหนาน ใบหน้าสวยก็กลายเป็นสีแดงด้วยความโกรธ

เธอหยิบดินสอจากโต๊ะคอมพิวเตอร์ขึ้นมาอย่างเงียบๆ

ตัดสินใจอย่างเงียบๆ ว่าหากหวงเจิ้นหนานกล้าทำอะไรที่ไม่ดีกับเธอ เธอจะแทงดินสอไปที่คอของหวงเจิ้นหนานแน่นอน

แต่เสิ่นรั่วชิงเพิ่งจะคิดเรื่องนี้ขึ้นมา

คำพูดต่อไปของหวงเจิ้นหนานกลับทำให้เธอรู้สึกสิ้นหวัง

“เสิ่นรั่วชิงคุณรู้ไหมว่าฐานะทางสังคมของฉันตอนนี้มีค่าแค่ไหน? สินทรัพย์หมุนเวียนทั้งหมดของฉันตอนนี้ ถึงห้าสิบล้านแล้ว!”

“นับว่าเป็นโชคชะตาอันยิ่งใหญ่ของคุณที่ฉันได้เห็นคุณ คุณไม่ต้องแสร้งทำเป็นจิตใจงดงามและมีคุณธรรมสูงกับฉันที่นี่!”

“นอกจากนี้ พ่อแม่คุณไปโรงพยาบาลเพื่อไปดูคุณปู่หมดแล้ว คุณบอกฉันว่าหากใช้กำลังกับคุณตอนนี้ คุณคิดว่าคุณจะมีช่องทางที่จะต่อต้าน

เหรอ?"

เมื่อพูดหวงเจิ้นหนานก็เข้าไปใกล้เสิ่นรั่วชิง

และได้ปลดเข็มขัดกางเกงแล้ว วางแผนที่จะใช้เข็มขัดกางเกงตีเสิ่นรั่วชิงก่อนสักพักค่อยพูด

ในขณะนี้หวงเจิ้นหนานก็ได้ยินเสียงฝีเท้า แทบจะทันทีเขาก็หันไปมองข้างหลังโดยไม่รู้ตัว

ไม่ใช่เย่อู๋เทียนแล้วจะมีใคร?

เย่อู๋เทียนมองหวงเจิ้นหนานด้วยสายตาเย็นชาราวกับคุก

หวงเจิ้นหนานหัวใจก็เต้นถี่ขึ้น

รู้สึกหวาดกลัวโดยไม่มีเหตุผล

เมื่อเสิ่นรั่วชิงเห็นเย่อู๋เทียน อารมณ์ตึงเครียดก็ผ่อนคลายลงในทันที จิตใต้สำนึกเรียกหาเย่อู๋เทียน

“พี่เทียน!”

เย่อู๋เทียนชี้ไปข้างนอกและพูดเบาๆ หนึ่งประโยค

“จูนหลินอยู่ข้างนอก คุณออกไปก่อน ตรงนี้ให้ฉันจัดการเอง”

เสิ่นรั่วชิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

แต่ยังทำตามคำสั่งของเย่อู๋เทียนและเดินออกไป

เมื่อมองหวงเจิ้นหนานอีกครั้ง ใบหน้าก็เป็นสีม่วงสีดำ คาดเข็มขัดและจากไปอย่างไม่พอใจ

ใบหน้าเย่อู๋เทียนเย็นชาและพูดด้วยเสียงเย็นๆ

“ฉันให้คุณไปแล้วเหรอ?”

หวงเจิ้นหนานหันไปมองเย่อู๋เทียนและหัวเราะเยาะ

“แม่ง เย่อู๋เทียน แกคิดว่าฉันจะกลัวแกจริงๆ เหรอ?”

“อย่าทำให้น่าอายเลย ฉันอยากมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงของแก นั่นทำให้แกได้หน้าใหญ่!”