จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 69

เย่อู๋เทียนไม่เข้าใจบางอย่างมาโดยตลอด

องครักษ์สิบสองเกราะดำแห่งวิหารจอมเทพ ทำไมถึงต้องตามร็อกลินไปที่เจียงไห่ ?

เพื่อช่วยให้ร็อกลินไปถึงสถานีเจียงไห่งั้นหรือ ?

ดูจากการแสดงออกก่อนหน้านี้ขององครักษ์สิบสองเกราะดำที่จัตุรัส ดูเหมือนว่าจะมีความหมายอื่นที่ซ่อนอยู่ในเรื่องนี้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่อู๋เทียนมองไปด้านนอกประตูอย่างเฉยเมย

“เข้ามา”

ผู้นำแห่งองครักษ์สิบสองเกราะดำ มังกรดำเดินเข้ามาในห้องทำงาน

ไม่พูดอะไร ทำการคารวะเป็นอย่างแรก

“มังกรดำ คารวะท่านชิงตี้ !”

“ขอท่านชิงตี้อายุยืนหมื่นปี !”

เย่อู๋เทียนหัวเราะในลำคอ

“เพราะว่าเป็นทาสรับใช้ในวิหารจอมเทพมานานงั้นหรือ ถึงไม่สามารถพูดเหมือนคนปกติได้?”

“มีเรื่องอะไรก็พูดมา อย่ามาแค่พูดไร้สาระ”

มังกรดำเงียบไป แต่ในชั่วพริบตาเขาก็เคร่งขรึมขึ้นทันที

ลุกขึ้นเพื่อรายงาน

“องครักษ์สิบสองเกราะดำมาเจียงไห่ในครั้งนี้ก็เพื่อมารายงานเรื่องหนึ่งให้แก่ชิงตี้ !”

“วิหารจอมเทพได้รับข่าวเมื่อเก้าวันก่อนหน้านี้ จึงรู้ว่าท่านออกคำสั่งให้เตรียมพร้อมทหารไว้สามกองทัพเพื่อหันคมกระบี่เข้าหาวิหารจอมเทพ สังหารพวกเขา ทำลายทุกอย่างให้สิ้นซาก !”

ได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของเย่อู๋เทียนฉายแววแห่งความเยือกเย็นไปถึงกระดูก

ก่อนหน้านี้เก้าวัน

นั่นเป็นวันที่เย่จื่อหลงลักพาตัวพวกของเสิ่นรั่วชิง เย่อู๋เทียนพูดกับเหยียนมู่จือไปสามประโยค

ประโยคแรก

ต้องการให้เย่จื่อหลงตายทั้งเป็น !

เรื่องนี้ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว !

เย่จื่อหลงในตอนนี้ เขากำลังตายทั้งเป็น !

ประโยคที่สอง

ประเทศมหาอำนาจ ทุกคนที่มีผลประโยชน์ร่วมกันหรือมีความสัมพันธ์กับเย่จื่อหลง ทั้งหมดต้องตาย !

เรื่องนี้เองก็ถูกกำหนดไว้แล้ว

ในเก้าวันที่ผ่านมา ไม่เพียงแค่ประเทศมหาอำนาจ แม้แต่ประเทศเทียนจ้าว ประเทศเฉิงเจียวและประเทศอื่น ๆ หรือไม่ว่าจะเป็นตระกูลมหาอำนาจในใต้หล้า !

ทั้งหมดล้วนถูกปกคลุมไปด้วยไอสังหารอันมืดมน !

ทั่วทั้งใต้หล้ากำลังสั่นสะท้าน !

ประโยคที่สาม

มันก็คือ......

สั่งให้ทหารสามกองทัพทำการเตรียมพร้อม หันคมกระบี่เข้าหาวิหารจอมเทพ สังหารพวกมัน ทำลายทุกอย่างให้สิ้นซาก !

แต่ตอนนี้มังกรดำกลับบอกว่าวิหารจอมเทพได้รับข่าวแล้วว่าจะมีทหารสามกองทัพเข้าไปโจมตีแหล่งซ่องสุมอย่างวิหารจอมเทพ ?

เย่อู๋เทียนจ้องมองมังกรดำด้วยแววตาอันเยือกเย็น

“รู้หรือไม่ว่าใครเป็นคนทำให้ข่าวรั่วไหล ?”

มังกรดำส่ายหน้า

“ผมไม่ทราบ หากให้เดาน่าจะเป็นเพราะเกิดปัญหาขึ้นจากภายในของประเทศหลง”

เย่อู๋เทียนนึกถึงคนผู้หนึ่งขึ้นมาทันที

ถังเจิ้งเฟิง

เนื่องจากมีเพียงแค่เขาเท่านั้นถึงสามารถเปิดเผยข่าวนี้ได้

อย่างไรก็ตามเขาเคยมีประวัติอาชญากรรม

อดีตนายพลเฉาจ้านหยาง เหมือนกับเหวินเป้า พวกเขาคือคนของถังเจิ้งเฟิง แต่วันนี้กลับเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน

เย่อู๋เทียนครุ่นคิดครู่หนึ่งและถามอย่างเฉยเมย

“วิหารจอมเทพตอบสนองอย่างไร ?”

มังกรดำลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

“ผู้นำแห่งวิหารจอมเทพ พร้อมขุนพลผู้แข็งแกร่งในวิหารได้ไปจากภูเขาคุนหลุนแล้ว !”

“ส่วนพวกเขาไปที่ไหน เรื่องนี้ผมก็ไม่ทราบ”

“นอกจากนั้น การเคลื่อนไหวของท่านในเรือนสั่งสอนนั้นยิ่งใหญ่เป็นอย่างมาก ต่อให้เป็นซิวหลัวก็สามารถปิดบังได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น”

“ตอนนี้ดูเหมือนว่าผู้นำแห่งวิหารจอมเทพจะรู้ถึงพลังที่แท้จริงของท่านแล้ว”

“ไม่อย่างนั้นคงไม่หนีหัวซุกหัวซุนเช่นนี้ !”

หลังจากเย่อู๋เทียนได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเขาเย็นเยือก ทำให้คนรู้สึกได้ว่าเรื่องเหล่านี้ไม่ส่งผลอะไรกับเขา

นานกว่าครู่หนึ่งเย่อู๋เทียนถึงพูดออกมา

สี่พยางค์

“สืบหาอีกครั้ง !”

มังกรดำกลืนน้ำลายด้วยความตื่นตระหนก พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่น

“หวังว่าชิงตี้จะส่งคนชี้นำ ร่วมนำพาเหล่าองครักษ์สิบสองเกราะดำไปตามหาสาเหตุที่แท้จริงของเรื่องนี้”

เย่อู๋เทียนเหลือบมองมังกรดำ

ราวกับว่ามองทะลุจิตใจของเขาอย่างง่ายดาย

“คำพูดของนายเป็นเพราะคิดว่าองครักษ์สิบสองเกราะดำของพวกนายไม่มีความสามารถนี้งั้นหรือ หรือเป็นเพราะพวกนายเกรงกลัวฉัน ?”

ดวงตาของมังกรดำสั่นเทา

กำมือขวาเป็นกำปั้น ปกป้องหัวใจที่อกด้านซ้าย

ก้มหน้าและตอบกลับไป

“องครักษ์สิบสองเกราะดำเคยถูกส่งไปเป็นทาสในวิหารจอมเทพ หลายปีที่ผ่านมาได้ทำเรื่องเลวทรามต่ำช้ามามากมาย ชิงตี้ให้อภัยพวกเรา นี่ถือเป็นบุญคุณอันล้นฟ้า !”

“องครักษ์สิบสองเกราะดำ ยินดีตอบแทนชิงตี้ด้วยความตาย !”

“แต่ว่า......”

“องครักษ์สิบสองเกราะดำ ไม่คิด ไม่ต้องการทำให้ชิงตี้ต้องรู้สึกลำบากใจ !”

“หวังว่าชิงตี้จะส่งคนมาคอยเฝ้าติดตามการเคลื่อนไหวของพวกเรา หากพวกเรามีใจคิดทรยศแม้แต่นิดเดียวก็สามารถลงโทษพวกเราถึงชีวิต !”

เย่อู๋เทียนจ้องมองมังกรดำ

“เลิ่งกวนไห่ นายคือประชาชนแห่งประเทศหลงของฉัน !”

เย่อู๋เทียนเองก็เดินออกมาจากห้องทำงาน ทันทีที่ออกมาก็มองเห็นเฉาจ้านหยางที่กำลังรอเขาอยู่ไม่ไกล

แขนของเขาถูกพันไว้ด้วยผ้าพันแผล

เขาเห็นเย่อู๋เทียนเดินออกมาก็รีบเดินเข้าไปหาทันที

เย่อู๋เทียนออกคำสั่ง

“ไปหาผิงปู๋จิ้วเพื่อรักษาบาดแผลก่อน”

“จากนั้นก็ไปตรวจสอบเรื่องหนึ่งกับมู่จือ”

“ข่าวเรื่องจะยกทหารสามกองทัพไปโจมตีวิหารจอมเทพรั่วไหลออกไปแล้ว !”

“เรื่องนี้เกิดขึ้นภายในกองทัพ ไปหาตัวมา ฆ่ามันผู้นั้น หากเป็นฝีมือของถังเจิ้งเฟิง ให้ไปนำหัวของเขามาให้ฉัน!”

เปลือกตาของเฉาจ้านหยางสั่นไหวเล็กน้อย และตอบกลับไป

“จ้านหยางรับคำบัญชา !”

เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น

เดินออกมาจากอาคารจินเม่า

ไม่แม้แต่เงยหน้า แค่โบกมือเท่านั้น

ผู้แข็งแกร่งมากกว่าร้อยคนที่ยืนอยู่บนอาคารทั้งสี่รอบหายไปอย่างไร้ร่องรอย

บ่ายสองโมงครึ่ง

ตัวแทนธุรกิจจากทั่วทุกมุมโลกมาถึงอาคารจินเม่า

ดูเหมือนว่าพายุลูกใหญ่ในช่วงเช้าจะสลายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน

แต่บรรดาผู้ที่ประสบกับความโกลาหลในตอนเช้าล้วนตื่นตระหนกโดยไม่มีข้อยกเว้น

คนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้มีอำนาจชั้นนำของโลก

ตอนนี้ราวกับพวกเขาทุกคนพูดคุยกันเป็นที่เรียบร้อย ไม่มีใครพูดถึงความวุ่นวายที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าแม้แต่คนเดียว

ทุกคนต่างคิดว่ามันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับวิหารจอมเทพ

ไม่เอ่ยถึงมันจะเป็นการดีกว่า !

ท้ายที่สุดก็คิดไม่ถึง......

พายุลูกใหญ่ในตอนเช้าถูกปลุกปั่นโดยเย่อู๋เทียนแต่เพียงผู้เดียว !

เหมาะกับเวลา เย่อู๋เทียนนั่งอยู่บนชั้นสามของอาคารจินเม่าด้วยใบหน้าอันเยือกเย็น

ผู้ที่นั่งข้างเขาเป็นหญิงสวมแว่นไร้ขอบผู้หนึ่ง อายุสามสิบกว่าปี สวมชุดสูท

ความรู้สึกที่คนอื่นสัมผัสได้ มันคือผู้ใหญ่อย่างแท้จริง

แต่ใบหน้าอันมีเสน่ห์นั้นเต็มไปด้วยความตึงเครียดในขณะนี้

เนื่องจากเมื่อสักครู่ลองคำนวณด้วยระยะเวลาเจ็ดปีเป็นต้นมา พันธมิตรทั้งสิบหกประเทศควรจ่ายเงินเป็นเครื่องราชบรรณาการให้แก่ประเทศหลง

รวมทั้งหมดเป็นเงิน......

หนึ่งร้อยห้าสิบสามจุดหกล้านล้าน !

แต่ในบัญชีของเย่อู๋เทียนมีเพียงแค่เศษเสี้ยว

สี่ล้านล้านเท่านั้น!

เย่อู๋เทียนโกรธมาก ผลที่ตามมาต้องรุนแรงอย่างแน่นอน