จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 68
ชายชราได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็ฝืนยิ้มออกมา
สี่ล้านล้าน......
เย่อู๋เทียนยังไม่พอใจอีกหรือ ?
ตั้งแต่ก่อตั้งประเทศหลงมาจนถึงตอนนี้ แผนการลงทุนเส้นทางคมนาคม !
ได้ใช้เงินไปจำนวนมหาศาล
แต่ว่าเมื่อเทียบกับยอดเงินได้บัญชีของเย่อู๋เทียน กลับยังไม่ถึงหนึ่งในสามของเงินเหล่านี้เลย !
เย่อู๋เทียนเหลือบมองชายชราราวกับรับรู้ความคิดในใจของเขา
เขาพูดออกมาอย่างราบเรียบว่า
“เรื่องระหว่างประเทศ ไม่ควรได้รับการให้อภัยใด ๆ !”
“พ่ายแพ้ ก็คือพ่ายแพ้ และจำเป็นต้องแบกรับผลของความพ่ายแพ้ !”
“มองดูแต่ละยุคสมัยของประเทศหลงสิ ช่วงเวลาที่เกือบจะต้องพบเจอกับการฆ่าล้างบาง ไม่ใช่ว่าไม่มี!”
“กลับกัน หากประเทศหลงเป็นประเทศที่พ่ายแพ้ คุณคิดว่าหมาป่าพวกนั้นมันจะปล่อยพวกเราไปงั้นหรือ ?”
“น่าเสียดายที่คนอย่างฉันเกิดผิดเวลา หากเกิดมาในช่วงยุคสงครามอันวุ่นวาย แล้วฉันจะยอมให้ผืนแผ่นดินประเทศหลง ถูกเหยียบย่ำอยู่อย่างนั้นได้ยังไง !”
“ก่อนหน้านี้หนึ่งร้อยปี ประเทศหลงของฉัน มีซากศพทหารนับล้านกองพะเนินราวกับภูเขา ผู้บริสุทธิ์หลายแสนคนในเมืองถูกเข่นฆ่า ราวกับกำลังตกอยู่ในขุมนรก เรื่องเหล่านี้ คุณลืมไปแล้วหรือ ?”
“โลกสงบสุข มีความสุข ผู้คนทุกข์ระทม โลกเกิดสงครามวุ่นวาย ล้มตาย ผู้คนทุกข์ระทม !”
“ภาพเหล่านี้ ตราบใดที่เย่อู๋เทียนอย่างฉันยังอาศัยอยู่บนผืนแผ่นดินนี้ ก็จะไม่มีวันยอมเห็นภาพเหล่านี้อีกแล้ว !”
“สี่ล้านล้าน แม้จะมากกว่านี้อีกสิบล้านล้าน ฉันก็จะนำไปบริจาคให้หมด !”
“ที่ฉันอยากเห็น ก็คือประชาชนของประเทศหลง ไม่ต้องเป็นทุกข์เรื่องของเงินอีกต่อไป !”
“ผังเส้นทางของประเทศ ไม่ว่าจะเป็นรถไฟความเร็วสูงสุด หรือความเร็วสูงทั่วไป จากนี้ไป จะไม่ต้องเก็บค่าผ่านทางอีก !”
“โรงเรียนภายในประเทศ จากนี้จะไม่เสียค่าใช้จ่ายแล้ว !”
“ฉัน เย่อู๋เทียน จะแบกรับหน้าที่นี้เพียงลำพัง !”
คำพูดนี้ เข้าหูชายชราโดยไม่หลุดไปแม้แต่พยางค์เดียว
คำพูดของเขาพุดแทงใจความทั้งหมด !
ชายชราตื่นเต้นจนร้องไห้ออกมา !
ตลอดเวลาที่ตรากตรำทำงานให้แก่ประเทศ
ไม่ได้ไปดูแลครอบครัว
ก็เพื่ออะไร ?
ก็เพื่อต้องการจะเห็น.....
ทุก ๆ คนในประเทศหลง เป็นดั่งมังกร !
เป็นเวลานาน ก่อนที่อารมณ์ของชายชราจะสงบลงได้ จากนั้นเขาตอบเย่อู๋เทียนไปเพียงสามคำเบา ๆ ว่า
“เข้าใจแล้ว”
พูดเสร็จ ชายชราก็ก้าวเท้าเดินไปยังชั้นสองอาคารจินเม่า
เรียกประชุม
เหล่านายหน้าที่ระดับสูงที่จงรักภักดีต่อประเทศหลง วาระการประชุมสุดยอดที่กำลังจะเกิดขึ้น
คำพูดของเย่อู๋เทียน ได้กำหนดไว้ตั้งแต่การประชุมสุดยอดปีที่แล้วแล้ว ว่าจะต้องถูกล้มเลิก !
อีกทั้ง วันการจัดการประชุมสุดยอดอย่างเป็นทางการจะถูกเลื่อนออกไปอีกสามวัน !
นอกห้องทำงานที่เย่อู๋เทียนอยู่
โล่หวางหัวไหล่สั่นเทา
เพราะสิ่งที่เย่อู๋เทียนเพิ่งจะพูดออกมานั้น เธอล้วนได้ยินหมดแล้ว
ความร่ำรวยล้นฟ้า
ไม่ต้องการ
บริจาคให้หมด เพื่อเหล่าประชาชนของประเทศ
นี่มัน......
ต้องใช้จิตใจแบบไหนกัน ?
โล่หวางสูดลมหายใจเข้า ราวกับตัดสินใจอะไรที่สำคัญได้ ทันใดนั้นเธอก็บุกเข้าไปในห้องทำงาน
มองใบหน้าของเย่อู๋เทียนตาไม่กะพริบ
เย่อู๋เทียนถามออกมาอย่างเฉยเมย
“มีธุระงั้นหรือ ?”
โล่หวางเม้มปาก ความองอาจที่ปรากฏบนแก้ม เต็มไปด้วยความแน่วแน่
“ฉันชอบนาย”
เย่อู๋เทียนค่อย ๆ ขมวดคิ้ว
มึนงงในทันที
โล่หวางถาม
“นายชอบฉันหรือเปล่า ?”
เย่อู๋เทียนใบหน้าเคร่งขรึม
“วุ่นวาย !”
โล่หวางเชิดแก้มขึ้นมา ด้วยท่าทางภาคภูมิใจ
“ฉันไม่ได้วุ่นวาย ฉันรักนาย ฉันอ่อนกว่านายแค่สามปี ก็แค่ชอบนาย ชอบนายมาก ๆ !”
สีหน้าของเย่อู๋เทียนบูดเบี้ยว
“ฉันเป็นอาจารย์ของเธอนะ !”
โล่หวางตอบ
“ฉันไม่สนใจ !”
เย่อู๋เทียนสูดหายใจเข้าลึก
“เดิมทีแล้ว ฉันอยากให้เธอคอยอยู่ข้าง ๆ ฝึกฝนตนเอง ดูแล้วตอนนี้ เธอจะไม่เหมาะสมจริง ๆ !”
“ดูท่าคงจะว่างมาก !”
“กลับไปฝึกฝนที่หอจักรพรรดิเซียน เมื่อไหร่ที่สามารถจัดการกับเหล่าผู้พิทักษ์เทียนอิงได้ค่อยมาหาฉัน !”
โล่หวางกะพริบตาเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...