จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 97

หวงหย่าเฟยหรี่ตาลง

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากท่าทีก่อนหน้านี้ของเย่อู๋เทียนในเขาทะเลหมอก เธอจึงไม่โจมตีเขา

อีกทั้งยังไม่กล้าโจมตีด้วย

หวงหย่าเฟยมาที่ร้านขายเครื่องประดับในวันนี้ก็เพื่อเตรียมพบกับคนในตระกูลโล่ ที่ โรงแรมว่างไห่ ในตอนเย็น

นั่นเพราะหลังจากการสืบข่าวมาหลายด้าน

ตระกูลโล่แห่งตี้ตูได้ส่งคนจำนวนมากมายังเจียงไห่แล้วจริงๆ

อีกทั้งฝ่ายที่ให้ข้อมูล ก็คือตระกูลเจียง หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเจียงไห่

นั่นเพราะนายน้อยตระกูลเจียงเจียงอานไท่

ครั้งหนึ่งเคยเป็นหนึ่งในผู้ที่ไล่ตามจีบหวงหย่าเฟย

แม้ว่าตอนนี้เขาจะแต่งงานแล้ว แต่เขาก็ยังแอบหวงหวงหย่าเฟย และมักจะคิดเกลี้ยกล่อมให้หวงหย่าเฟยขึ้นเตียงเสมอ

หวงหย่าเฟยมาที่ร้านขายเครื่องประดับในครั้งนี้

เจียงอานไท่ ก็มาพาภรรยาของเขาตามมาด้วยเช่นกัน

เขาแค่ต้องการเอาใจภรรยาของเขาต่อหน้าหวงหย่าเฟย

ผู้หญิงน่ะ ยังไงก็มีจิตใจขี้อิจฉา

เจียงอานไท่ ต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อเอาชนะปราการในใจของหวงหย่าเฟยโดยใช้จิตวิทยา

ในเวลานี้เจียงอานไท่ สังเกตเห็นสถานการณ์ของหวงหย่าเฟยและเดินเข้าไปพร้อมกับ จ้าวลี่ ภรรยาของเขา

จ้าวลี่ ที่อยู่ข้างเจียงอานไท่ ไม่ได้สนใจหวงหย่าเฟย แต่ทันใดนั้นเมื่อเห็นสร้อยคอเพชรสีชมพูบนคอของเฉินเมิ่งเฉี่ยนดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความตะลึง

เธอรีบเดินเข้าไปออดอ้อนกับเจียงอานไท่ ทันที

“สามี ดูสร้อยเพชรสีชมพูนั่นสิ สวยจัง ฉันอยากซื้อ!”

เย่อู๋เทียนหันไปมอง

เจียงอานไท่ สวมชุดสูทรองเท้าหนัง ท่าทางดูเหมือนคนที่ประสบความสำเร็จ

ส่วนรูปร่างหน้าตาของ จ้าวลี่ ก็พอจะให้ได้ที่ 80% แต่ใบหน้าของเธอกลับเต็มไปด้วยเครื่องสำอางที่หนาเตอะ

เย่อู๋เทียนมองไปที่ จ้าวลี่ อย่างประเมิน จากนั้นก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นๆ

วินาทีต่อมา จ้าวลี่ อุทานด้วยความประหลาดใจ

“เย่อู๋เทียน!”

เย่อู๋เทียน ตกตะลึง

เพียงครู่เดียวเท่านั้น ฉันก็จำตัวตนของผู้หญิงคนนี้ได้

“จ้าวลี่?”

จ้าวลี่ เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเสิ่นรั่วชิงในโรงเรียนมัธยม

เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว ครั้งที่เย่อู๋เทียนกลับมา เขาก็ไปงานปาร์ตี้เพื่อนร่วมชั้นเป็นเพื่อนเสิ่นรั่วชิง

ในเวลานั้น จ้าวลี่ ก็พาแฟนของเธอมางานปาร์ตี้ด้วย และเพื่อที่จะกดหันเสิ่นรั่วชิง ในงานเลี้ยงเธอยังเอาแต่เปรียบเทียบเย่อู๋เทียนกับแฟนหนุ่มของเธอไปทุกที่ จนหลังจากงานเลี้ยงครั้งนั้นเสิ่นรั่วชิงอารมณ์เสียไปอยู่นาน

หลังจากจ้าวลี่ จำเย่อู๋เทียนได้ เธอก็เยาะเย้ย

“ศัตรูที่มีชื่อเสียงที่สุดในเจียงไห่ คู่หมั้นของนายกลายเป็นแม่เลี้ยงไปแล้ว!”

“แม่เลี้ยงของนายแนะนำน้องสาวของเธอให้นายรู้จักแล้ว!”

“เย่อู๋เทียน นายคิดว่ายัยเสิ่นรั่วชิงนั่นต่ำต้อยเกินไปเกินกว่าจะคู่ควรกับตระกูลเย่ของนายหรือไง...คุณชายเย่เศษขยะ?”

“ก็เลย...หามาอีกคน?”

ดวงตาของเย่อู๋เทียนฉายประกายเยียบเย็นในทันใด แต่เขาทำเพียงแค่แค่นเสียงหัวเราะ

“จ้าวลี่ เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว คนที่อยู่ข้างเธอ ดูเหมือนจะไม่ใช่คนข้างๆ เธอคนนี้นี่ใช่ไหม?”

สีหน้าของ จ้าวลี่ เปลี่ยนไปทันที เธอก็รีบอธิบายให้เจียงอานไท่ ที่อยู่ข้างๆ ฟัง

“สามีอย่าไปฟังเขาพูดเรื่องไร้สาระ ก่อนที่เราจะแต่งงานกัน ฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อน!”

ขณะพูด จ้าวลี่ ก็มองไปที่เย่อู๋เทียนอย่างชั่วร้ายและตะโกนใส่เขา

“เย่อู๋เทียน นายมันไอ้ขยะ ตระกูลเย่พังไปแล้ว นายยังมีหน้ามาเดินช็อปปิ้งอยู่ที่นี่อีก เครื่องประดับที่นี่นายซื้อไหวหรือไง?”

เย่อู๋เทียนขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงกับผู้หญิงเลวทรามแบบนี้

เขาหันกลับไปมองพนักงานขาย

“พนักงานขาย ช่วยฉันจัดการสร้อยเพชรสีชมพูนี้ ฉันจะไปเดินๆ ดู อยากหาซื้อต่างหูและแหวนแต่งงานอีกคู่หนึ่ง”

จ้าวลี่ เหลือบมองไปที่ราคาของสร้อยเพชรสีชมพูและเย้ยหยัน

“สร้อยคอนี้ราคาเจ็ดล้านหกแสนแปดหมื่น ไม่ใช่เจ็ดร้อยหกสิบแปด ขณะที่ถูกทิ้งโดยตระกูลเย่อย่างนาย ยังมาแสร้งทำเป็นอวดเบ่งอะไร?”

พูดจบ จ้าวลี่ ก็มองไปที่พนักงานขาย

จากนั้นก็สำทับอีกประโยคขึ้นมา

“พี่สาวพนักงานขาย คุณควรขยี้ตาดูให้ดี ผู้ชายคนนี้เคยเป็นอาชญากรที่ต้องการตัวเมื่อนานมาแล้ว หน่วยสืบราชการลับทั้งหมดกำลังตามจับเขาอยู่ ใครจะไปรู้ว่าเขาก่อคดีใหญ่อะไร ถ้าผู้ชายคนนี้มาปล้นร้านของคุณเข้า ร้านของคุณคงจะเกินปัญหาแล้ว!"

สีหน้าของพนักงานขายเปลี่ยนไปทันที

เธอมองไปที่เย่อู๋เทียนด้วยความตกใจ

เย่อู๋เทียนพลิกกระเป๋าของเขาโดยไม่แสดงออกอะไร เขาต้องการสอนบทเรียนให้ จ้าวลี่ หลังจากจ่ายเงินแล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อพลิกกระเป๋าดู เขากลับหาบัตรธนาคารไม่เจอ

จากนั้นก็ค่อยนึกขึ้นได้ว่า

ก่อนหน้านี้เขาให้บัตรธนาคารกับเผยจื่อตงไปแล้ว

จากนั้นเผยจื่อตงก็มอบบัตรธนาคารให้เสิ่นรั่วชิงอีกที

เมื่อเห็นท่าทางการแสดงของเย่อู๋เทียนในเวลานี้

พนักงานขายก็อดไม่ได้ที่จะลนลานขึ้นมา

ต้องรู้ว่า

จ้าวลี่ เป็นลูกค้าประจำของพวกเธอและยังเป็นภรรยาของเจียงอานไท่!

สตรีที่มีสถานะสูงศักดิ์เช่นนี้!

จะเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นได้อย่างไร?

ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ คงไม่ใช่อาชญากรที่ทางการต้องการตัวจริงๆ ใช่ไหม?

เมื่อเห็นฉากนี้ สายตาของหวงหย่าเฟยที่เฝ้ามองอย่างเย็นชามาโดยตลอดก็รู้สึกสะใจขึ้นมา

เย่อู๋เทียน นายมันก็แค่ขยะ!

นายช่วยลูกชายของเฉียนจิ้งคุนแล้วยังไงกัน?

เฉียนจิ้งคุนให้วิลล่ากับนายแล้วยังไงกัน?