จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 98

ขณะที่ จ้าวลี่ คิดอยู่ เย่อู๋เทียนก็โบกมือให้เฉินเมิ่งเฉี่ยนเรียบๆ

“ผู้หญิงแบบนี้ เหยียบไป เธอไม่รู้สึกสกปรกหรือไง?”

เมื่อ จ้าวลี่ ที่เท้าของเฉินเมิ่งเฉี่ยนได้แบบนั้น คอนแทคเลนส์ในตาของเธอก็แทบจะหลุดออกมา

“เย่อู๋เทียน…”

จ้าวลี่ กัดฟันเอ่ยชื่อเย่อู๋เทียนออกมา

เฉินเมิ่งเฉี่ยนตกตะลึงไปเล็กน้อย ความหนาวเหน็บบนใบหน้างดงามรูปไข่ของเธอละลายไปในทันใด ก่อนจะตอบเย่อู๋เทียน อย่างเขินอาย

“โดยไม่คาดคิดว่า ในสายตาของคุณเย่ เมิ่งเฉียนจะช่างบริสุทธิ์ขนาดนี้”

พูดไป เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็ถอนเท้าออกทันที

จากนั้นเธอก็ยังเช็ดพื้นรองเท้าไปบนพรม ราวกับว่าได้เหยียบสิ่งสกปรกเข้าจริงๆ

จากนั้น

เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็ออกคำสั่งกับ หยางจ้าวหราน ผู้จัดการทั่วไปของ เฉินซื่อ เพรชพลอยสาขาเจียงไห่

“เอาคนแซ่จ้าวนี่แล้วก็สามีของเธอโยนออกไปให้หมด”

หยางจ้าวหราน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของคุณหนูเฉิน

ใครจะกล้าไม่เชื่อฟัง

หยางจ้าวหราน เรียกคนพวกนั้นที่เขาพามาทันที จากนั้นก็อุ้ม จ้าวลี่ และเจียงอานไท่ ไปที่ประตู

"หนึ่งสอง..."

"โยน!"

เกือบในเวลาเดียวกันเจียงอานไท่ สองสามีภรรยาก็ถูกโยนออกไปจากประตู

เจียงอานไท่ยังไม่เป็นไร

มีเชือกผูกรองเท้าบนรองเท้าหนัง อย่างมากที่สุดก็แต่ล้มคะมำ ทรงผมยุ่งเหยิงเล็กน้อย

แต่จ้าวลี่ กลับมีสภาพย่ำแย่

ทั้งกระโปรงสั้นและถุงน่องไหม โดนโยนทิ้งแบบนี้ ทั้งตัวก็ตีลังกาจนสภาพอนาจ

ส้นสูงของเธอก็ไม่รู้หายไปไหนแล้ว

หวงหย่าเฟยยังคงยืนอยู่ในร้านอย่างบื้อใบ้ไปแล้ว

สมองของเธอว่างเปล่า

เธอไม่คาดคิดว่าเรื่องจะมาถึงขั้นนี้ได้

จากนี้ไปจะทำอย่างไรกัน?

เย่อู๋เทียน ไอ้สารเลว...

เขามีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่กับคุณหนูเฉิน?

คุณหนูเฉิน ทำไมถึงได้เชื่อฟังคำสั่งของเย่อู๋เทียนขนาดนั้น?

กุญแจสำคัญคือการแสดงของคุณหนูเฉินต่อหน้าเย่อู๋เทียนในขณะนี้ ทำให้หวงหย่าเฟยนึกไปถึงคำศัพท์ทางอินเทอร์เน็ตที่เป็นที่นิยมคำหนึ่งทันที

หญิงขี้ประจบ!

ในเวลานี้ หยางจ้าวหราน กลับมาหาเฉินเมิ่งเฉี่ยนแล้ว

แถมยังให้คนถือกล่องกล่องหนึ่งด้วย

หลังจากเปิดออก

ในกล่องก็มีเครื่องประดับแพรวพราวสองชุดอยู่ในนั้น

เป็นต่างหูคู่หนึ่ง

และแหวนแต่งงานคู่หนึ่ง

โดยเฉพาะแหวนแต่งงาน

ซานโรดิโอ คาเฟินยา แบรนด์ระดับไฮเอนด์ที่สุดของเครือเฉินซื่อ เพรชพลอยเป็นร้านจิวเวอรี่ที่มีชื่อเสียงที่สุด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งแหวนแต่งงานของสุภาพสตรีที่เป็นแหวนเพชรสีชมพูหลากสีสัน

มีมูลค่าถึง 130 ล้าน!

ว่ากันว่าจักรพรรดินียุโรปบางคนต้องการ เฉินซื่อ เพรชพลอยก็ยังไม่ขายให้

พูดได้เลยว่า

แม้ว่าราคาแหวนเพชรเม็ดนี้จะเพิ่มเป็นสองเท่า แต่คนรวยบางคนก็มีแต่จะรีบซื้อมัน

นั่นเพราะนี่คือแหวนเพชรที่จักรพรรดินียังหาซื้อไม่ได้

สำหรับแหวนแต่งงานของผู้ชาย ถึงแม้จะไม่มีการฝังเพชร แต่วัสดุที่ใช้นั้นหายากมากในโลกนี้ ว่ากันว่ามันทำจากโลหะหายาก

มูลค่าของมันก็ไม่น้อยไปกว่าแหวนเพชรสีชมพูหลากสีสันนั้น!

หยางจ้าวหราน วางสิ่งของต่อหน้าเฉินเมิ่งเฉี่ยน จากนั้นก็รีบพูดอย่างประหม่าด้วยความเคารพ

“คุณหนู นี่คือสิ่งที่คุณต้องการ!”

เฉินเมิ่งเฉี่ยนมองไปที่เย่อู๋เทียน และถามเขาอย่างขอความเห็น

“คุณเย่ แล้วเครื่องประดับสองชุดนี้เป็นไงคะ?”

หยางจ้าวหราน ตกตะลึงไปและมองไปที่เย่อู๋เทียนโดยไม่รู้ตัว

ที่แท้ เครื่องประดับสองชุดนี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณหนูอยากได้ แต่เป็นคนอื่น!

นายท่านคนนี้...

ที่แท้เป็นใครกันแน่?

ไม่เพียงแต่ หยางจ้าวหราน กำลังสับสนเท่านั้น แต่พนักงานขายหญิงทุกคนในร้าน แม้กระทั่งผู้จัดการร้านขายเครื่องประดับที่มาที่ร้านหลังจากได้ยินข่าว

พวกเขาก็สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเย่อู๋เทียนเช่นกัน

เย่อู๋เทียนมองดูเครื่องประดับทั้งสองชุดรอบหนึ่งและตอบเฉินเมิ่งเฉี่ยน

“พอได้ ไม่ค่อยสะดุดตาเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่พอถึงวันแต่งงาน ฉันค่อยให้เครื่องประดับอีกชุดหนึ่งที่ทำจากหินหายาก ๆ กับเธอ”

เฉินเมิ่งเฉี่ยน ยิ้มอย่างขมขื่น

หากเป็นคนอื่นพูดแบบนี้ เธอจะต้องคิดว่าอีกฝ่ายบ้าไปแล้วแน่นอน

แต่เมื่อคำพูดนั้นมาจากปากของเย่อู๋เทียน

เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็ไม่เชื่อไม่ได้

หินหายาก

ไม่ใช่ว่าเย่อู๋เทียนพูดลอยๆ