จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 17

บทที่ 17 สองข้อเรียกร้อง

เมื่อจบคำถาม แก้มนวลของเย่ชิงหยู่ก็แดงเถือกขึ้นมา

ช่วงเวลาที่ผ่านมา ฟางเหยียนนอนบนโซฟามาโดยตลอด แม้เขากับเย่ชิงหยู่จะแต่งงานกันแล้ว แต่หลังจากแต่งงานฟางเหยียนก็ไปเป็นทหารทันที ทั้งคู่ไม่เคยนอนหลับในห้องเดียวกันมาก่อน

ฟางเหยียนเป็นผู้ชาย เขาเองก็มีความต้องการเหมือนกับผู้ชายคนอื่นทั่วๆ ไป โดยเฉพาะเมื่อมีภรรยาที่สวยอย่างเย่ชิงหยู่ ใครบ้างล่ะที่อยากมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

แต่ เขาเป็นทหาร เขารู้ดีว่าตัวเขาในตอนนี้ทำแบบนั้นไม่ได้ ก่อนที่เย่สวนจะตกหลุมรักเขา เขาไม่มีทางทำอะไรที่เกินเลยแน่นอน

เพราะงั้นเขาจึงกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนเอ่ยตอบ “ไม่เป็นไร ผมนอนที่นี่แหละ”

เย่ชิงหยู่ขมวดคิ้ว อย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ “ตามใจ”

จบคำเธอปิดประตูห้องทันที แผ่นหลังของเธอแนบชิดกับประตูห้อง กระทืบเท้าด้วยความโกรธ

ขายขี้หน้าชะมัด เธอหวังดีให้ฟางเหยียนเข้ามานอนในห้อง แต่กลับถูกปฏิเสธ

เธอจับจ้องที่พื้นที่ถูกปูเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ก่อนที่เธอจะกระทืบลงบนพื้นอย่างแรงอีกหลายที

แม้ว่าจะให้ฟางเหยียนเข้ามานอนในห้อง แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ฟางเหยียนคิด เธอแค่จะให้ฟางเหยียนนอนที่พื้นก็เท่านั้น

เย่ชิงหยู่นอนอยู่บนเตียง พลิกไปพลิกมานอนไม่หลับ

กระทั่งเธอหลับไปอย่างยากลำบาก เสียงเคาะประตูด้านนอกกลับดังขึ้นซะอย่างนั้น

“ชิงหยู่ คุณตาคุณอาและพี่ชายคุณมา”

“อะไรนะ?” เย่ชิงหยู่ลืมตาตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย

ไม่ทันได้ล้างหน้าล้างตา ก็ได้พบกับคุณตาและคุณอานั่งรออยู่บนโซฟา

เมื่อได้พบเย่ชิงหยู่ ทั้งหมดก็ฉีกรอยยิ้มกว้างออกมา “ชิงหยู่ ตื่นแล้วเหรอ?”

“คุณตา คุณอาใหญ่ พี่ชาย!” เย่ชิงหยู่กล่าวทักทาย ก่อนที่สายตาของเขาจะตกไปอยู่ที่ฟางเหยียน

ฟางเหยียนยังคงมีทีท่าไม่รับรู้ถึงความตายที่กำลังเยือนเข้ามาใกล้ สีหน้าเขายังคงนิ่งเฉย

เธอเดินมานั่งลงบนเบาะข้างฟางเหยียน จางฉี่เหากล่าวขึ้นอย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม “ชิงหยู่ สถานการณ์ของตระกูลเราตอนนี้เธอรู้ดีที่สุด ที่ผ่านมาคุณตาทำอะไรที่ผิดต่อหนู หนูอย่าถือสาตาเลย”

“คุณตา หนูจะเอาความคุณตาได้ยังไงคะ ท่านเป็นผู้อาวุโส หนูยังเป็นเด็ก หนูต้องเคารพท่านสิคะ” เย่ชิงหยู่ตอบ

จางฉี่เหาพยักหน้ารับ “หนูคิดแบบนี้ได้ เป็นดีที่สุด หนูเป็นคนคว้าโอกาสที่จะเซ็นสัญญากับท่านหวงมาได้ การที่ให้พี่ชายหนูไปแทน เป็นความผิดของตาเอง แต่ว่า ตาเองก็ทำเพื่อตระกูลจาง การเซ็นสัญญายิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายกลับคำขึ้นมา ชิงหยู่ เอางี้แล้วกัน ขอเพียงแค่หนูยอมตกลงไปเซ็นสัญญา เรื่องที่ตาทำให้หนูได้ ตาจะสมปรารถนาหนูแน่นอน”

ไม่รอให้เย่ชิงหยู่ปริปาก ฟางเหยียนขัดขึ้นเสียก่อน “ก็ได้ ชิงหยู่ต้องการหุ้นส่วนร้อยละ51ของตงข่ายกรุ๊ป”

ประโยคตอกกลับของฟางเหยียน ทำให้จางฉี่เหานั่งนิ่งอยู่กับที่

ต้องการหุ้นส่วนของตงข่ายกรุ๊ปร้อยละ51 นั่นก็เท่ากับว่าเธอเป็นผู้ควบคุมตระกูลจาง

เย่ชิงหยู่เองก็จับจ้องฟางเหยียนด้วยความประหลาดใจ

อันที่จริงเธอไม่เคยมีความคิดนี้อยู่ในหัวเลยด้วยซ้ำ

ฟางเหยียนเอ่ยเสริม “นอกจากนี้ อีกไม่กี่วันข้างหน้าก็จะถึงวันเกิดของชิงหยู่แล้ว ตระกูลจางต้องจัดงานวันเกิดที่ยิ่งใหญ่ให้กับชิงหยู่ ต้องเชิญตระกูลที่มีชื่อเสียงทั้งหมดในเมืองจินโจวมาด้วย เพื่อเป็นการขอโทษชิงหยู่ด้วยความจริงใจ”

จางฉี่เหา จางซื่อตง จางไห่เฟิง เย่ชิงหยู่และจางเจียวเจียวต่างก็นิ่งอึ้งไป

พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าฟางเหยียนจะมีข้อเรียกร้องแบบนี้

อย่าว่าแต่เย่ชิงหยู่เลย ต่อให้เป็นจางฉี่เหาเอง เขาไม่กล้าเชื้อเชิญเหล่าผู้มีชื่อเสียงของจินโจวมาในงานวันเกิด