จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 19

บทที่ 19 รองผู้นำตะวันตกเฉียงเหนือ เทียนหลัง

ที่แท้ก็มาเพราะฟางเหยียน จางฉี่เหาคลายความกังวลที่อยู่ในใจอย่างไม่รู้ตัว

สำหรับฟางเหยียน เขาไม่มีความรู้สึกใดๆ จะมี หรือไม่มีก็ไม่ต่างกัน ทางที่ดีไม่มีจะเป็นอันดีที่สุด “ใช่ ตระกูลเรามีคนชื่อฟางเหยียนอยู่จริงๆ เป็นหลานเขยของผมเอง ท่านเซียว เขาก่อเรื่องอะไรเอาไว้ใช่ไหม?”

เซียวเจิ้นเที่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ที่หามาได้ ก่อนลากเก้าอี้อีกใบ ให้กับคนที่มากับเขาด้วยได้นั่งลง

ทุกคนถึงได้เพ่งสายตาไปที่ขายวัยกลางคนผู้นั้น ชายผู้นั้นอยู่ในเครื่องแบบทหาร ดูไม่ธรรมดา แค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเขาเป็นผู้มีอิทธิพล

เซียวเจิ้นเที่ยนจี้ไปยังชายที่อยู่ข้างกาย เพื่อทำการแนะนำ “นี่เป็นน้องชายของฉัน รองผู้นำกองทหารสาขาภาคตะวันตกเฉียงเหนือ ดาวสามดวง”

คำพูดเหล่านั้นดังกึกก้องในแก้วหูของทุกคน ดาวสามดวง รองผู้นำกองทหารสาขาภาคตะวันตกเฉียงเหนือ เป็นการมีอยู่ที่สุดยอดจริงๆ หลายคนต่างรู้ดีว่าที่ตระกูลเซียวสามารถยืนหยัดอยู่ได้อย่างมั่นคงในเมืองจินโจว เป็นเพราะมีเส้นสายที่ใหญ่โต แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีอำนาจมากถึงขนาดนี้ รองผู้นำกองทหารสามดาวแห่งประเทศหวางั้นเหรอ

โดยทั่วไปแล้วระดับสามดาว จะอยู่ในเมืองหลวง เมืองเล็กๆ อย่างจินโจวไม่มีทางมีอยู่แน่

เย่ชิงหยู่ที่อยู่อีกด้าน จับต้องชายคนนั้นด้วยความประหลาดใจ สลับกับเซียวเจิ้นเที่ยน

เธอไม่สามารถทนอยู่ได้พลันโทรหาฟางเหยียนอีกครั้ง แต่ปลายสายก็ยังคงปิดเครื่องอยู่อย่างนั้น

เขาทำอะไรกันแน่?

ทำไมถึงได้มีนายพลมาหาเขาถึงที่แบบนี้ได้?

คำถามผุดขึ้นมากมายในหัวของเย่ชิงหยู่!

เซียวเหวินห่าวกวาดสายตาไปโดยรอบด้วยความภาคภูมิ ก่อนที่จะเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งครัด “ฟางเหยียน เมื่อห้าปีก่อนเข้ารับใช้ชาติที่กองทหารภาคตะวันตกเฉียงเหนือ เขาทำผิดกฎระเบียบของกองทัพ และได้หลบหนีไปในระหว่างถูกคุมขัง ตอนนี้ ผมเป็นตัวแทนจากกองทหารภาคตะวันตกเฉียงเหนือในการจับกุมเขากลับไปเพื่อลงโทษ”

“หากตระกูลจางตั้งใจปกปิด ผมจะลงโทษตามกฎหมาย!”

เมื่อได้ยินคำว่าลงโทษตามกฎหมาย จางฉี่เหาตกใจจนหน้าเสีย

นักโทษหลบหนี แถมยังเป็นนักโทษหลบหนีของกองทัพอีก การปกปิดเรื่องแบบนี้มีโทษถึงจำคุกเชียวนะ

จางฉี่เหาเป็นคนเข้าใจง่าย เขารู้ดีว่านั้นหมายความว่ายังไง

เมื่อเย่ชิงหยู่ได้ยินแบบนั้น เสมือนกับดาวระเบิดหลายลูก ที่ระเบิดอยู่ภายในหัวของเธอ

ฟางเหยียนผิดวินัยทหาร!

เขาจะผิดวินัยทหารได้อย่างไร?

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“ชิงหยู่ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?” จางเจียวเจียวกล่าวถามด้วยความวิตกอยู่ที่ข้างหูของเย่ชิงหยู่

เย่ชิงหยู่ดึงสติกลับคืนมาด้วยความอื้ออึง พร้อมส่ายหน้า “ไม่ ไม่รู้ หนูไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาผิดวินัยทหารอะไรนั่น!”

“แกดูสิ เขาบุกมาถึงที่ขนาดนี้แล้ว จะไม่จริงได้ยังไง?”

“ฟางเหยียนล่ะ? ติดต่อให้เขากลับมาเดี๋ยวนี้ มาพูดให้รู้เรื่อง”

เย่ชิงหยู่ส่ายหน้า “ปิดเครื่อง!”

ปิดเครื่อง ทักโทษหลบหนี!

แถมยังบุกมาถึงบ้านในเวลานี้อีก!

หรือว่าฟางเหยียนจะเป็นนักโทษหลบหนีจริงๆ

หากไม่ใช่อย่างนั้น วันที่สำคัญแบบนี้ ทำไมเขาถึงไม่ปรากฏตัวเสียล่ะ?

จางไห่เฟิงดีอกดีใจ เมื่อนึกถึงทีท่าโอหังของจางไห่เฟิงเมื่อหลายวันก่อน เมื่อนึกถึงวันพรุ่งนี้มันก็จะถูกจับกุมแล้ว บางอาจจะถูกยิงตาย หรืออาจจะต้องอยู่ในตารางไปตลอดชีวิตออกมาไม่ได้ เขาก็ยิ่งดีใจมากขึ้นกว่าเก่า

หากไม่มีฟางเหยียน คอยดูว่าเย่ชิงหยู่จะต่อกรยังไงคนเดียวไหว?

“จางฉี่เหา ผมถามคุณ?” เซียวเหวินห่าวคำรามอย่างไร้ความอดทน

จางฉี่เหาตัวแข็งทื่อ พลันเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา “ท่านเซียว เรื่องที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผมเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะเป็นหลานเขยของผม แต่ตระกูลจางของเราไม่มีส่วนรู้เห็นเลยแม้แต่น้อย”

ในเวลานี้ การตัดความสัมพันธ์ให้ชัดเจนสำคัญที่สุด

“ชิงหยู่ ฟางเหยียนล่ะ? ฟางเหยียนอยู่ไหน?” เขาเอ่ยถามพลางจับจ้องไปทางเย่ชิงหยู่

เซียวเหวินห่าว และเซียวเจิ้นเที่ยนหันไปทางเย่ชิงหยู่พร้อมเพรียงกัน เย่ชิงหยู่ลนลาน พูดอะไรไม่ออก

แต่ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าฟางเหยียนเป็นนักโทษหลบหนี