จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 209

ชายหัวล้านส่งกล่องกระเป๋าให้ไอ้อ้วน แล้วกล่าว “ไม่ ฉันไม่ได้ตกลงว่าจะช่วยแก พวกเราไม่เป็นสุนัขรับใช้ของใคร”

ประโยคเดียว ทำเห็นใบหน้าสะใจของเซียวเจิ้นเที่ยนสั่นคลอน!

“แกว่าอะไรนะ?" เซียวเจิ้นเที่ยนถามด้วยสีหน้าซับซ้อน

ชายหัวล้านได้พูดคำพูดเมื่อกี้ซ้ำอีกครั้ง ครั้งนี้พูดอย่างแข็งกร้าวอย่างหาที่เปรียบมิได้ “ฉันพูดว่า ไม่เป็นสุนัขรับใช้ของใคร แกคิดว่าเงินจะซื้อฉันได้เหรอ? จะบอกให้นะ ต่อให้แกให้เงินมากขนาดไหน ก็ซื้อใจฉันไม่ได้

ทั้งสองพูดแบบนั้น แต่กลับรีบเก็บเงินของเค้าอย่างไร้ยางอาย

แบบนี้เรียกว่าอะไรนะ เกลือเป็นหนอน!

ใช่ สองคนนี้แสดงท่าทีเกลือเป็นหนอน และความไร้ยางอายออกมาอย่างเปิดเผย!

เซียวเจิ้นเที่ยนตาโต โมโหจนตัวสั่น ไม่คาดคิดว่าความรุ่งโรจน์ของเขาจะถูกสองคนนี้หลอกได้ เขากัดฟัน แล้วตะคอก “ลงมือ ฆ่าไอ้เหี้ยสองตัวนี่ก่อนเลย”

เพิ่งพูดจบ ชายใส่แว่นดำคนนั้นหยิบปืนมาจ่อชายหัวล้าน

บนใบหน้าของชายหัวล้านยังคงสบายอย่างหาที่เปรียบมิได้ ไม่กลัวปืนนั้นแต่อย่างใด เขาหัวเราะอิอิ “ปืนเหรอ น่าสนใจนะ!"

“ลงมือ!" เซียวเจิ้นเที่ยนตวาด

ชายแว่นดำลั่นไก ยิงออกไปทันที

ชายหัวล้านชะงัก แล้วขยับตัวอย่างเร็ว กระสุนผ่านข้างตัวเขาไป ยังกำแพงของห้องน้ำ

“เยสเข้!" ชายหัวล้านเช็ดเลือดข้างปาก ที่ถูกกระสุนเฉี่ยวไป แล้วด่า “นึกไม่ถึงว่าจะเอาจริง! อีกนิดจะยิงโดนกูแล้ว เย็ดแม่!"

พูดจบ เขาหยิบมีดสั้นที่เป็นสนิมออกมา ตะคอกด้วยแววตาคมเฉียบ “กูละอยากจะรู้ว่าปืนของมึงเร็วกว่า หรือมีดของกูเร็วกว่ากัน”

เขาเพิ่งพูดจบ ก็ได้ลอยออกไปราวราวกับลม ชายแว่นดำลั่นไกใส่ชายหัวล้านอีกครั้ง

เสียงปั้งของปืนดังขึ้นอีกครั้ง จู่ๆร่างกายของชายหัวล้านหยุดลง แรงของกระสุนมีพลังมาก ดูท่าทางแล้วหนีไม่รอด เขายกมีดสั้นในมือขึ้นมา เสียงตั้งดังขึ้น ขวางกระสุนที่ลอยมาที่เขา

กระสุนกระทบมีดสั้นของเขาจนลอยไป แต่ชายหัวล้านถอยหลังไปหลายก้าวติดกัน

ชายหัวล้านดูมีดสั้นที่กระทบกับกระสุนจนโค้งเว้าลงไป ก็กล่าวอย่างเจ็บใจว่า “มึงทำลายมีดของกู ไม่เคยมีใครกล้าทำกับมีดของกูแบบนี้มาก่อน มึงแม่งรนหาที่ตาย!"

ชายแว่นดำเริ่มรู้สึกได้ถึงการคุกคาม เขาถอดแว่นดำออก เห็นเพียงดวงตาที่ลึกข้างหนึ่ง ถูก เขามีตาข้างเดียว ตาอีกข้างมองไม่เห็น ด้านบนมีรอยแผลอันน่ากลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้!

ชายแว่นดำเป็นเทพแม่นปืนที่ขึ้นชื่อ เมื่อปืนอยู่ในมือ แทบจะถึงขั้นที่กระสุนใช้ไม่หมด ในเมืองที่เจริญรุ่งเรืองนี้ เขายังคงใช้ความแม่นปืนของตน เข้าร่วมตระกูลเซียวได้สำเร็จ แล้วยังเป็นการ์ดที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลเซียวอีกด้วย

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถ้าไม่ใช่เพราะฝีมือการแม่นปืนของเขา แล้วจะเป็นการ์ดของตระกูลเซียวได้อย่างไรกัน?

“รนหาที่ตายแล้วใช่มั้ย?" ตู่เหย่นหลงกล่าว “ไม่เคยมีใครมีชีวิตรอดเกินสองนัด! แกเป็นคนแรก แต่เมื่อฉันยิงปืนนัดที่สาม แกได้ถูกกำหนดให้เป็นศพไว้แล้ว! เตรียมตัวตายได้เลย!"

พูดจบ ตู่เหย่นหลงลั่นไกอีกครั้ง ชายหัวล้านกัดฟันกล่าว “เย็ดแม่!"

ชายคนนี้มันมีวัฒนธรรมจริงๆ แทบจะด่าแม่ทุกคำ

เย่ชิงหยู่ดูเหตุการณ์ ดูจนเธออกสั่นขวัญหาย นี่คือความจริง ไม่ได้กำลังถ่ายหนัง เขาไม่คาดคิดว่ามีดกับปืนจะสู้กันได้ ฟางเหยียนสังเกตเห็นความกลัวของเย่ชิงหยู่ จึงรีบเข้าไปขวางเธอไว้ ปกป้องเธอทั้งตัว