จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 23

บทที่ 23 เวินหลาน

ใบหน้าของเย่ชิงหยู่แดงก่ำมากกว่าเก่า เธอก้มหน้าลง “นายอยากเข้าไปก็เข้าไปสิ”

พูดจบเย่ชิงหยู่ใบหน้าแดงเถือกหนีเข้าไปในห้อง เธอหันไปมองฟูกที่ปูเอาไว้ให้กับฟางเหยียน ด้วยความลังเลว่าจะเก็บดีหรือไม่ หากไม่เก็บ เมื่อฟางเหยียนเข้ามา เขาจะขึ้นมานอนบนเตียงไหมนะ?

เธอลังเลอยู่พักใหญ่ สุดท้ายก็ไม่ได้เก็บ หญิงสาวล้มตัวลงบนเตียง

ไม่นาน ฟางเหยียนก็เข้ามาในห้อง เมื่อเห็นฟูกและผ้าห่มบนพื้น เขาก็ส่ายหน้าอย่างนึกขัน

ฟางเหยียนไม่ได้ขึ้นไปนอนบนเตียง เขานอนที่พื้น นี่เป็นคืนที่เขาอยู่ใกล้เย่ชิงหยู่มากที่สุด

เมื่อเย่ชิงหยู่รู้ว่าฟางเหยียนไม่ได้ขึ้นไปนอนบนเตียง ในใจเธอทั้งโมโหและไร้หนทาง ยังไงซะเธอก็เป็นผู้หญิง จะให้เอ่ยปากบอกเขาก็คงไม่ได้

ท้ายที่สุด เธอก็ปริปากอย่างเขินอาย “ฟางเหยียน แม่ฉันบอกว่าอยากให้เรามีลูกด้วยกัน”

เมื่อฟางเหยียนได้ยินประโยคนั้น เขาอึ้งไป!

มีลูก มีลูก

เขาไม่ได้ตอบรับ และก็ไม่รู้ว่าจะตอบรับอย่างไร

ผ่านไปสักพัก เย่ชิงหยู่ไม่ได้รับการตอบรับการฟางเหยียน จึงหลับตาลงอย่างช้าๆ

เช้าวันที่สอง เย่ชิงหยู่ก็พูดกับฟางเหยียนด้วยความตื่นเต้น “ฟางเหยียน นายจะไปเซ็นสัญญาพร้อมกับฉันได้ไหม?”

วันที่พิเศษแบบนี้ เย่ชิงหยู่อยากจะให้ฟางเหยียนไปกับเธอ

จะว่าไป ฟางเหยียนเข้าร่วมกระบวนการทั้งหมด เขาจำเป็นที่จะต้องได้รับความสุขในครั้งนี้ไปพร้อมกับเธอ

“ได้สิ!” อันที่จริงต่อให้เย่ชิงหยู่ไม่เอ่ยปาก ฟางเหยียนก็คิดที่จะไปกับเธออยู่แล้ว

นี่ถือว่าเป็นก้าวแรกของเย่ชิงหยู่ เขาต้องไปกับเธออยู่แล้ว

เมื่อเย่ชิงหยู่แต่งกายด้วยชุดฟอร์มเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่จึงได้ออกเดินทางทันที

เมื่อลงมายังชั้นล่าง ตรงจักรยานไฟฟ้า เย่ชิงหยู่ถึงได้เอ่ยถามฟางเหยียน “ใช่สิ นายขี่เป็นไหม?”

อันที่จริงฟางเหยียนได้เตรียมรถของตัวเองเอาไว้แล้ว พาเย่ชิงหยู่ไปด้วยรถหงฉี

แต่เมื่อเย่ชิงหยู่ถามออกมาแบบนั้น เขาก็ยังคงพยักหน้านับ “เป็นสิ”

“ถ้างั้นก็ดี นายขับ” เย่ชิงหยู่จับจ้องไปที่จักรยานไฟฟ้า ก่อนที่จะยื่นกุญแจให้กับเขา

เรื่องสำคัญอย่างการเซ็นสัญญา หากมีรถละก็ คงจะดีไม่น้อย แต่เย่ชิงหยู่ไม่มีรถ ฟางเหยียนเองก็ไม่มีรถ จะบีบบังคับให้ฟางเหยียนไปหารถ ก็คงใช้ไม่ได้การ

เพราะงั้นมีแต่จะต้องขี่จักรยานไฟฟ้าของเธอเท่านั้น

นั่งอยู่ข้างฟางเหยียน จักรยานไฟฟ้าขับเคลื่อนอย่างไว เย่ชิงหยู่โอบเอวฟางเหยียนแน่น นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาใกล้ชิดกันถึงเพียงนี้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร การที่ได้นั่งข้างกายฟางเหยียน แม้ว่าจักรยานไฟฟ้าจะขับเคลื่อนด้วยความเร็วสูง แต่เย้สวนกลับรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก

อีกด้าน ที่บ้านจางไห่เฟิง

“อะไรนะ? เย่ชิงหยู่ขี่จักรยานไฟฟ้าไปเซ็นสัญญา?” จางไห่เฟิงตะโกนเสียงดัง

“แถมสามีของเธอยังเป็นคนขับอีก ให้ตาย บ้าชะมัด นางเย่ชิงหยู่ น่าสนใจจริงๆ”

หลังวางสาย จางไห่เฟิงรีบขับรถออดี้A6Lของเขามุ่งออกไปที่ซีหนานกรุ๊ปทันที

เขานึกไม่ถึงเลย ว่าการเซ็นสัญญาที่สำคัญขนาดนี้ เย่ชิงหยู่กลับขี่จักรยานไฟฟ้าไป

เขายิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกขำ นางเย่ชิงหยู่นี่ตลกสิ้นดี

หลังครึ่งชั่วโมงผ่านไป เย่ชิงหยู่และฟางเหยียนมาถึงที่ตึกของซีหนานกรุ๊ปเป็นที่เรียบร้อย

เมื่อเพิ่งจอดรถได้ ดูถูกหญิงสาวคนหนึ่งที่ขับรถเฟอร์รารี่ชะโงกหัวออกมารั้งเอาไว้ “เห้ยเห้ย พวกแกจะทำอะไร? ที่นี่ใช่ที่จอดจักรยานไฟฟ้าไหม?”

ตอนนี้มีคนล่วงเกินเวินหลานที่หน้าองค์กร นายโจวซื่อเฉียงไม่สามารถทนได้อยู่แล้ว

เขาพยักหน้าโน้มตัวด้วยความเคารพ “ไม่ได้ ไม่ได้อยู่แล้ว วางใจเถอะ ท่านเวินหลาน ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง”

จบคำ ชายหนุ่มจัดเนกไทของตัวเอง กล่าวกับเย่ชิงหยู่และฟางเหยียนอย่างหนักแน่น “พวกแกได้ยินไหม? ตรงนี้ไม่ใช่ที่สำหรับจอดจักรยานไฟฟ้า มันรบกวนความงดงามของรถเฟอร์รารี่ของคุณเวินหลาน พวกแก ขี่มันออกไปเร็วเข้า”

เย่ชิงหยู่เอ่ยขึ้นทันที “แต่ว่า ฉันมาทำธุระที่นี่ คุณจะให้ฉันจอดตรงไหนล่ะ?”

“จะจอดตรงไหนก็เรื่องของเธอ ไม่จอดตรงนี้ก็พอแล้ว” เขาเอ่ยด้วยทีท่าสูงส่ง

เดี๋ยวนะ คุณจะมากเกินไปแล้ว รถของฉันไม่ใช่รถหรือยังไง?” เย่ชิงหยู่โมโหจนสุดจะทน

โจวซื่อเฉียงถอนหายใจออกมา “ฉันจะให้พวกแกขี่ออกไป ก็ขี่ออกไปซะ อย่าพูดมาก”

“ตรงนี้ จักรยานไฟฟ้าจอดไม่ได้”

ฟางเหยียนจับแขนเย่ชิงหยู่เอาไว้ ก่อนกล่าว “ได้ เราจะขี่ออกไป”

“เกินไปหน่อยแล้ว” เย่ชิงหยู่บ่นอุบ อารมณ์ที่สดใสในการเซ็นสัญญา พังพินาศลงเพราะคนพวกนี้

ทั้งคู่ขี่จักรยานไฟฟ้าออกไป พอดีกับที่จางไห่เฟิงเห็นเข้า เขามองดูเย่ชิงหยู่และฟางเหยียนอยู่ในที่ไม่ไกล พร้อมหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง

สถานที่หรูหราแบบนั้น แต่ขี่รถพันธ์นี้ไป มีเพียงแค่เย่ชิงหยู่เท่านั้นแหละที่จะทำได้

เย่ชิงหยู่กล่าวอย่างไม่พอใจ “จริงๆ เลย ทำไมถึงไม่ให้เราจอดจักรยานไฟฟ้าหัน จักรยานไฟฟ้าของเราไม่ใช่รถหรือไง? นั่นก็เป็นโรงจอดรถเห็นๆ”

“ไม่เป็นไร!” ฟางเหยียนเอ่ยเสียงเรียบ

เวินหลานสาวเท้าเรียวก้าวเข้าไปในซีหนานกรุ๊ป พลางกล่าวขึ้น “คนประเภทไหนกัน ต่อจากนี้สถานที่ของคุณอย่าให้คนประเภทนี้เข้ามาอีก”

“ครับครับ คุณเวินหลานพูดถูก” โจวซื่อเฉียงเอาอกเอาใจ เสมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง