จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 266

ไอ้เสือและคนอื่นๆเห็นความเร็วของรถเบนซ์ที่วิ่งเข้ามา พวกเขาอึ้งไปเลย

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？คนที่ขับรถอยู่เป็นคนตาบอดหรือเปล่า？หรือว่าพวกเขาต้องการตาย！ขับรถเร็วขนาดนั้น พวกเขาจะชนรถหลายๆคันใช่ไหม？ให้ตายเถอะ พวกเราเจอคนที่ไม่กลัวตายใช่ไหม

“ลูกพี่ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่？เขาขับรถเร็วขนาดนั้น เขามองไม่เห็นรถของพวกเราที่จอดอยู่ตรงนี้เหรอ？”มีลูกน้องคนหนึ่งรีบถามไอ้เสือ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล ขาของเขาค่อยๆขยับไปด้านข้างโดยไม่รู้ตัว

ไอ้เสือค่อนข้างใจเย็น โบกมือและพูด：“เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะมองไม่เห็น แม่งเอ๊ยฉันคิดว่าพวกเราเจอคนที่ไม่กลัวตายจริงๆ！”

“งั้นพวกเราควรถอยไหม？”ลูกน้องคนนั้นเตรียมตัวที่จะวิ่งหนีแล้ว

“หนีทำไม！”ไอ้เสือกัดฟัน ปลอบใจตัวเองและพูด：“ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาไม่กลัวตายจริงๆ！”

ที่พวกเขาจัดตั้งแก๊งท่านชายขึ้นมาเพราะทุกคนมีเงิน แต่สมาชิกในแก๊งท่านชายก็มีฐานะและความรวยที่แตกต่างกัน ในแก๊งท่านชายถ้าใครมีเงินเยอะก็จะได้รับการยกย่องและมีตำแหน่งฐานะในแก๊งที่สูงกว่าคนอื่น อย่างไรก็ตาม ถึงแม้พวกเขาจะมีเงินมากแค่ไหน พวกเขาก็กลัวตายเหมือนกัน

ตอนนี้พวกเขาเจอคนที่ไม่กลัวตาย ทำให้คนในแก๊งท่านชายเสียขวัญ

เมื่อเห็นรถคันนี้ไม่มีทีท่าว่าจะลดความเร็วลงมา และรถคันนั้นก็ขับเข้ามาใกล้รถของตัวเองเรื่อยๆ ไอ้เสือก็อดไม่ได้ที่จะเช็ดเหงื่อเย็นที่หน้าตัวเอง

เหลียงเจิ้งที่ขับรถตามหลังรถเบนซ์คันนั้น เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ก็เกิดคำถามมากมายในสมองของเขา

ผู้ชายคนนั้นต้องการอะไร？ทำไมเขาขับรถเร็วขนาดนั้น เขาตั้งใจพุ่งเข้าชนจริงๆเหรอ？ถ้าชนรถข้างหน้าจริงๆ ด้วยความเร็วของรถในตอนนี้ ถึงแม้รถจะดีแค่ไหนก็เสียชีวิตได้นะ

ถ้าคนพวกนั้นเสียชีวิตเขาดีใจแน่นอน แต่ถังยู่ยังอยู่บนรถคันนั้น ถ้าถังยู่เสียชีวิต ฉันจะทำยังไง？

“แม่งเอ๊ย คนบ้า พวกเขามันเป็นคนบ้า！”เหลียงเจิ้งกำหมัดไว้แน่นและทุบพวงมาลัยรถยนต์ของตัวเอง

“เฮ้ย！”จอดรถ จอดรถเดี๋ยวนี้！”ถังยู่ตกใจมากๆ ยกมือขึ้นแล้วดึงฟางเหยียนทันที ตอนนี้เธอไม่กล้าไปดึงเทียนขุย เพราะเทียนขุยเป็นคนบ้าจริงๆ

และเธออยู่บนรถตั้งนาน รู้ว่าเทียนขุยฟังคำพูดของผู้ชายคนนี้

ฟางเหยียนจ้องมองเธอด้วยสีหน้าปกติและสงบ ความสงบบนใบหน้าของเขาไม่มีใครสามารถเทียบได้ เขาแน่ใจว่าเทียนขุยจะสามารถขับรถทะยานบินผ่านไปได้ แต่มันก็ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น ดังนั้นเขาจึงเอ่ยปากพูด：“ช่างมันเถอะ หยุดรถได้แล้ว！”

ถังยู่กลั้นหายใจและไม่กล้าพูด เพราะพวกเขาห่างจากรถที่จอดอยู่ข้างหน้าเพียง20 ถึง30เมตร ด้วยระยะห่างเพียงแค่นี้ ถ้าหยุดรถอย่างกะทันหัน ก็ต้องชนรถที่จอดอยู่ด้านหน้าอย่างแน่นอน

เธอกังวลมากๆและกำมือจับในรถไว้อย่างแน่น

เอี๊ยด！เทียนขุยเหยียบเบรกทันที รถก็ไถลไปข้างหน้า เกือบจะชนเข้ากับรถของไอ้เสือและคนอื่นๆที่จอดอยู่แถวหน้าสุด แม้ว่าไอ้เสือจะแกล้งทำเป็นไม่กลัว แต่เขาเข่าอ่อนและขาสั่นอยู่

หลังจากรถจอดสนิท ถังยู่ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ทำให้เธอกลัวจนไม่กล้าลืมตาขึ้นมาดู หลังจากเธอแน่ใจว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว เธอก็จ้องหน้าฟางเหยียน ผู้ชายคนนี้เป็นคนบ้าจริงๆ ตอนนี้ยังทำหน้าปกติและสงบได้

“คนบ้า！พวกคุณเป็นคนบ้า！”ถังยู่โกรธมากๆจนเกือบจะร้องไห้ออกมา

ผ่านไปยี่สิบวินาที อารมณ์ของเธอก็ค่อยๆสงบลง เธอเหลือบมองฟางเหยียนและเปล่งเสียงออกมาทางจมูกและพูด：“ฉันยังนึกว่าพวกคุณไม่กลัวตายซะอีก อันที่จริงพวกคุณก็กลัวตายใช่ไหม”