จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 366

เช้าวันรุ่งขึ้น ฟางเหยียนมีที่คฤหาสน์ตระกูลเจี่ยพร้อมกับเทียนขุย

คฤหาสน์ตระกูลเจี่ยอยู่ใกล้กับสุ่ยหยุนต้งเทียน สุ่ยหยุนต้งเทียนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง อยู่นอกชานเมืองของเจียงตู ถือเป็นสถานที่ท่องเที่ยวตามธรรมชาติที่วิเศษ วิวทิวทัศน์ชวนให้คนผ่อนคลาย เหมาะแก่การท่องเที่ยว

สิ่งที่เจียงตูขาดแคลนมากที่สุดก็คือสถานที่ท่องเที่ยวตามธรรมชาติแบบนี้ เพราะเจียงตูเป็นเมืองที่พัฒนาที่สุดของประเทศหวา คนที่อาศัยอยู่ที่นี่คุ้นเคยกับตึกสูงใหญ่ คุ้นเคยกับรถรา พวกเขาต้องการสถานที่ท่องเที่ยวตามธรรมชาติเพื่อปรับเปลี่ยนอากาศหายใจ ดังนั้นจึงสะอิดสะเอียนกับตึกสูงๆ

แต่ทว่าสุ่ยหยุนต้งเทียนเหมาะสมอย่างสมบูรณ์แบบต่อความต้องการของคนเจียงตู ที่นี่มีดอกไม้นานาพรรณ แล้วยังมีแม่น้ำที่ทอดผ่านสวนพฤกษชาติ แม่น้ำนี่เป็นน้ำไหลตามธรรมชาติ ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น ดังนั้นเมื่อมองลงไปจะเห็นท้องแม่น้ำ และฝูงปลาแหวกว่ายได้อย่างชัดเจน และยังมีช่องสวนพฤกษชาติแนวยาว ในช่องทางนั้นทอดยาวไปด้วยดอกไม้นานาพรรณ เต็มไปด้วยกลิ่นหอมฟุ้งของดอกไม้นานาชนิด

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ตามหลักแล้วจะต้องมีคนจำนวนมากมาเที่ยว แต่สิ่งที่แปลกคือ นอกจากผู้เฒ่าสองสามคนที่ตกปลาอยู่ริมแม่น้ำ บริเวณโดยรอบสวนพฤกษชาติแทบจะไม่มีคนเลย แม้แต่ลานจอดรถของสุ่ยหยุนต้งเทียนก็ไม่มีรถจอดสักคน

เนื่องจากไม่มีผู้คน จึงดูๆแล้วเหมือนที่รกร้าง อึดอัดมากจนเห็นได้อย่างชัดเจน

เมื่อรถหงฉีขับผ่านถนนที่ว่างเปล่าเส้นนั้น ฟางเหยียนหันไปมองด้านนอกรอบๆ เมื่อมองไป ได้เห็นหญิงชราที่ผมมากมายกำลังนั่งยองๆเผากระดาษอยู่ที่สามแยก

เทียนขุยก็เห็นเหตุการณ์นี้เช่นกัน เขาบึนปาก แล้วด่าออกมาอย่างอดไม่ได้ว่า “โชคร้าย！”

หลังจากที่ด่าแล้ว ก็ได้ถามฟางเหยียนว่า “จอมพลโผ้จวิน ท่านรู้มั้ยว่าทำไมที่นี่ถึงไม่มีคน？”

ฟางเหยียนไม่รู้จริงๆว่าทำไมที่นี่ถึงไม่มีคน แต่เขาก็กล่าวอย่างไม่สนใจว่า “สำคัญอะไรมั้ย？”

“ท่านดูนะ ที่นี่เป็นเมืองสวนสาธารณะที่ใหญ่โต วิวทิวทัศน์ไม่เหมือนใคร แม่น้ำทอดผ่านทั้งที่ท่องเที่ยว ตั้งอยู่ที่ชานเมือง อากาศบริสุทธิ์ มีความวิเศษทางธรรมชาติ เมื่อก่อน สถานที่แห่งนี้เป็นตัวเลือกของผู้คนมากมายในการพักผ่อน แต่หลังจากที่เกิดเรื่องนั้นแล้ว ที่นี่ก็กลายเป็นมืดมน เริ่มรกร้าง” เทียนขุยแนะนำเหมือนเป็นไกด์ก็มิปราณ